Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Telefonische Hulpdienst, een diaconale taak?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Telefonische Hulpdienst, een diaconale taak?

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Wie zich oriënteert op de maatschappij en de ontwikkelingen binnen die maatschappij op zich laat inwerken, komt tot de conclusie dat onze samenleving anno 1996 in een hoog tempo verandert. De consequenties daarvan zien wij dagelijks om ons heen. Een willekeurige opsomming van die veranderingen las ik onlangs in een jaarverslag van een kerkelijke maatschappelijke stichting in Gelderland:

* De technologie rukt op en parallel daaraan vindt een geweldige uitstoot van arbeid plaats. Een van de gevolgen daarvan is 'verarming'. Dat gaat soms gepaard met een terugtrekken uit de samenleving. Mensen doen soms niet meer mee (bv. bij het stemmen);

* Het netwerk van de sociale zekerheid staat ter discussie en inmiddels zijn daarin al een paar scheuren aangebracht (Ziektewet en WAO);

* De invloed van het marktmechanisme leidt tot concentraties en 'indikkingen'. Bedrijven gaan fuseren, personeelsbestanden worden geschoond. Bovendien raken meer en meer mensen overbelast;

* De zorg voor de ander dreigt ondergesneeuwd te raken in een cultuur waarin het individu eerst en vooral voor zichzelf zorgt;

* In de 'cultuur van de tevredenheid'. waarin 2/3 van de samenleving tevreden is met de situatie zoals die is, is er voor het overblijvende 1/3 deel, de mensen aan de rand, weinig positief uitzicht op verbetering van hun positie;

* De stem van de levensbeschouwelijke organisaties wordt steeds minder gehoord;

* Hen die noodgedwongen naar Nederland vluchten, de vluchtelingen dus, wordt weinig ruimte gegund.

Vangnetten

Al de hierboven genoemde verschijnselen hebben hun gevolgen voor bepaalde groepen mensen. Voor mensen die geen of nauwelijks stem (meer) hebben en vaak ook geen invloed (meer) hebben op zaken, die hun welzijn raken. Gelukkig zijn er in onze samenleving allerlei 'vangnetten', instanties en instellingen die mensen opvangen en hen die tussen de wal en het schip zijn geraakt, opnieuw op weg willen helpen, de nodige zorg en aandacht willen geven. Er zijn zorginstellingen voor diverse doelgroepen, (advies)bureaus waar men terecht kan met allerlei sociale en persoonlijke (levens)vragen of problemen. Er zijn instellingen voor de geestelijke gezondheidszorg, al of niet gesubsidieerd door de overheid. Er is zorg op maat. Er zijn de laatste jaren ook veel nieuwe initiatieven van particuliere en kerkelijke zijde ontstaan. Te denken valt aan o.a.: inloopcentra, jongerenadviesbureaus, ontmoetingscentra, missionair diaconale centra, patiëntenverenigingen en andere belangenverenigingen of comités, bv. voor wao-ers, bijstandsgerechtigden, incestslachtoffers enz. Er werd en wordt veel 'nieuwe armoede' geconstateerd. Materiële armoede vanwege allerlei bezuinigingen en veranderingen in het stelsel van sociale zekerheid, maar ook niet-materiële armoede. Een voorbeeld van dit laatste is eenzaamheid. Ambtsdragers constateren in toenemende mate eenzaamheid onder jongeren en ouderen. Onder WAO-ers, gescheiden mensen, verslaafden en onder hen die om welke oorzaak dan ook niet meer volledig aan het maatschappelijk verkeer kunnen deelnemen.

Op zoek naar contact

Kerkenraden en diaconieën buigen zich de laatste tijd nogal eens over de vraag op welke wijze het bezoekwerk en het onderlinge contact nog beter georganiseerd zou kunnen worden, welke personen er in de wijk of de gemeente extra zorg en aandacht nodig hebben. Bestaande vormen van bezoekwerk worden soms uitgebreid of anders opgezet. Andere (nieuwe) onderlinge contactmogelijkheden ontstaan zoals: groot huisbezoek, bezoekwerk door en voor jongeren, speciaal ouderenbezoek of bezoekwerk aan eenzamen, alleenstaanden en zieken, bezoek aan rouwdragenden. Maar ook worden er wel kleine gesprekskringen binnen bepaalde wijken, of gedeelten van wijken opgezet of ontstaan er soms spontaan gebedsgroepen en praatgroepen al of niet met koffie en thee (zgn. koffieochtenden).

Ook worden steeds vaker binnen het bezoekwerk onderscheidingen aangebracht naar specifieke doelgroepen zoals bv. ex-psychiatrische patiënten, ouders van gehandicapte kinderen, verslaafden, alleengaande jongeren, uitkeringsgerechtigden, incestslachtoffers enz. enz. Voor ambtsdragers en vrijwillige gemeenteleden, die bezoekwerk doen of een gesprekskring leiden is het soms een hele opgave op de juiste wijze leiding te geven aan het gesprek en aan te voelen c.q. in te voelen (empathie) waar het nu werkelijk om gaat, welke problematiek er achter een persoon schuilgaat. Daarvoor is veel wijsheid, tact, liefde en geduld nodig. In de provincie Gelderland worden er al jaren cursussen pastoraal gesprek georganiseerd. Deze cursussen voorzien in een grote behoefte.

Telefonisch contact

Velen hebben blijkbaar behoefte aan contact. Vooral contact met lot- en bondgenoten. Met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt of doorgemaakt. Of met dezelfde vragen rondlopen. Waar in deze tijd ook veel behoefte aan is, is telefonisch contact. Dan bedoel ik nog niet eens de behoefte aan al die 06-informatie, seks-en babbelboxnummers. Er zijn veel mensen, die pertinent niet op een praatgroep durven komen, of tijdens een huisbezoek over hun diepste problemen willen of durven spreken. Velen willen in deze tijd graag anoniem blijven. Het is niet eenvoudig om de oorzaken van deze anonimiteit zo maar even op te sommen. Enkele vragen die bij me opkomen schrijf ik neer. Voelen velen zich bedreigd of zijn al zo geïsoleerd geraakt, dat men geen enkele relatie of gesprek meer aandurft dan alleen nog via de telefoon? Voelen wellicht velen aan dat belangstelling voor hun situatie niet echt die belangstelling of het meeleven is dat daadwerkelijk doel treft? Zijn de contacten te oppervlakkig? De telefoon kan dan voor sommigen inderdaad een uitkomst zijn, zodat men toch het verhaal kwijt kan en tegelijkertijd in de anonimiteit kan blijven. De laatste jaren zijn er veel telefonische hulpdiensten en telefonische spreekuren als paddestoelen uit de grond geschoten. Uit een jaarverslag van een telefonische hulpdienst lees ik dat in het afgelopen jaar 1995 het aantal 'bellers' weer is toegenomen. Uit dit jaarverslag blijkt ook dat personen met een psychiatrische achtergrond vaker blijken te bellen. De meeste hulpvragen betroffen psycho-sociale problemen, maar ook relatieproblemen vormen een belangrijk gespreksonderwerp. Veel bellers zitten in de leeftijdscategorie van 35 tot 45 jaar. Verder werd bijna de helft(!) van de gesprekken gevoerd met alleenstaanden. Het jaarverslag geeft vervolgens een inzicht van een willekeurige avond-en nachtdienst:

18.35-18.54 Vrouw; ziet het niet meer zitten; als kind misbruikt.

19.10-19.50 Vrouw; verkering zoon is uit; herbeleeft eigen verdriet om scheiding

20.00-20.10 Jongen; grote problemen met ouders

20.25-22.10 Man; eenzaam; vertelt zijn levensverhaal

22.15-23.00 Man; verliefd; durft dit niet te zeggen; bang voor afwijzing

23.10-00.25 Vrouw; weer mishandeld door vriend; twijfelt: vertrekken of blijven?

00.30-01.00 Vrouw; overstuur; bang om te gaan slapen

01.05-01.36 Vrouw; wakker geworden na nachtmerrie

01.43 Silent call; beller durft of wil niets zeggen

03.15-03.45 Vrouw; springt van de hak op de tak; in de war

Als je zo'n opsomming op je in laat werken, krijg je diep respect voor al die vrijwillige medewerkers die zich voor deze telefonische hulpdiensten beschikbaar stellen. Tegelijkertijd kom je tot de conclusie hoe groot de nood bij velen kan zijn. En dan is er de telefoon... Dan is er iemand die naar je wil luisteren. Iemand die je niet kent, maar er wel is. Luisterend Dienen is zoals u wellicht weet een programma van het werelddiakonaat en de zending van onze hervormde kerk. Luisterend dienen is immers een diaconale taak en opdracht voor elke christen, dichtbij en ver weg. Luisteren naar Gods Woord en in navolging van Zijn dienende liefde, belangeloos beschikbaar zijn voor anderen. Kunt u zich voorstellen dat er in uw gemeente mensen zijn, die op bepaalde momenten behoefte hebben aan een gesprek via de telefoon? Zo ja, is er in uw gemeente dan een telefoonnummer beschikbaar? Zijn er in uw gemeente wellicht deskundige gemeenteleden, die ervaring hebben in het hulpverleningswerk c.q. bezoekwerk en met elkaar en in overleg c.q. samen met de diaconie zo'n telefonische hulpdienst willen opzetten? Of dat u als diaconie eens gaat praten met de plaatselijke hulpverlening en eventueel (met andere diaconieën in uw regio) samen komt tot een kerkelijke (diaconale) telefonische hulpdienst? De moeite van het onderzoeken eens waard lijkt me. De mogelijkheden voor communicatie in onze samenleving zijn bijzonder groot. In het zakenleven is praktisch alles mogelijk om snel en efficiënt contact te leggen binnen een zeer kort tijdsbestek. Er is vaak geen tijd te verliezen, want tijd kost geld. De draadloze telefoon, fax, het modem, internet en noem maar op, het is allemaal binnen handbereik! Zijn we binnen de christelijke gemeente eigenlijk ook wel zo snel bereikbaar voor die ene mens, schepsel van God, die op het voor hem of haar juiste moment contact zoekt?

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 6 juni 1996

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

Telefonische Hulpdienst, een diaconale taak?

Bekijk de hele uitgave van donderdag 6 juni 1996

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's