Het gebeurt in ontmoeting...

De voorgaande artikelen in het kader van 'jong en oud in één gemeente' reikten veel stof aan tot nadenken over het belang van het doorgeven van de woorden en daden van God door de geslachten heen en over het van elkaar leren tussen jongeren en ouderen.

In deze bijdrage vragen we aandacht voor de wijze waarop die overdracht en dat van elkaar leren vooral gestalte kan krijgen, nl. 'in ontmoeting'. Om iets van elkaar aan te nemen, is het belangrijk dat je elkaar wat beter kent en elkaar ook ziet zitten. Men zegt wel dat overdracht plaatsvindt op basis van vertrouwen en verwondering. Als die basis er niet is, kun je wel veel tegen elkaar zeggen, maar is de kans groot dat het slechts alleen wordt aangehoord. In échte ontmoetingen, waarbij we elkaar beter leren kennen en soms elkaar in het hart zien, wordt pas echt iets van elkaar geleerd en van elkaar aangenomen en overgenomen. Daar gaat het over in dit artikel.

Overdracht in het gezin

Het begint in het gezin waar ouderen en jongeren samenleven. Als onderlinge liefde daar de verhoudingen bepaalt, zal er een basis van vertrouwen groeien die van wezenlijk belang is voor het van elkaar leren. We mogen dan ook verwachting hebben dat de Heere God dit wil gebruiken in levens van jongeren en ouderen.

In Psalm 133 (berijmd) horen we immers: 'Waar liefde woont, gebiedt de Heer de zegen; daar woont Hij Zelf, daar wordt Zijn heil verkregen, en 't leven tot in eeuwigheid'.

Uit gesprekken met jongeren en ouderen bleek hoe belangrijk open gesprekken in het gezin kunnen zijn. Een vader vertelt:

'Onze dochter heeft op school en in het jeugdwerk geleerd heel open te vertellen wat het geloof voor haar betekent. Haar openheid heeft ons geholpen om met onze kinderen na te praten bij het bijbellezen en na een kerkdienst, maar ook om vaker spontaan in gesprek te raken over wat het geloof in God voor ons betekent.'

Een jongen vertelt:

'Mijn ouders zijn niet van zulke praters, maar zo af en toe laten ze met een enkele opmerking toch in hun hart kijken. Je merkt ook aan hun doen en laten wat het geloof voor hen betekent.'

Deze reactie deed mij denken aan wat prof. A. V. d. Beukel in zijn boek 'De dingen hebben hun geheim!' vertelt over hoe hij het geloof thuis en op school heeft gezien:

'De getuigen uit mijn jeugd, m 'n ouders, een schoolmeester, een leerkracht wekten met hun onderwijs en hun "voorbeeld" het vermoeden en weldra een groeiende zekerheid dat God niet alleen bestaat, maar dat hij ook werkzaam is in mensenlevens! Ik zag het geloof! Het kwam niet zo zeer tot uiting in een veelheid van vroom gepraat, maar wel in hun houding tot God en tot de medemens. Dat hebben wij als kinderen gezien. Het bleef niet bij woorden, maar de woorden werkten. Er werd uit geleefd. Zo langzaam aan werd duidelijk dat wij dat ook wilden... Om het licht dat er straalde, om de rust die er van uitging, het vertrouwen... omdat er een doel zichtbaar was...'

Als één van de sleutelwoorden bij overdracht noemde ik verwondering.

Het bovenstaande citaat illustreert duidelijk hoe belangrijk dit is. We dragen niet alleen over met woorden, maar ook door onze houding en ons doen en laten. Juist ook bij de geloofsopvoeding is het van wezenlijk belang wat jongeren in de ontmoeting met hun ouders zien en ervaren van het geloof. Als ouders en ouderen mogen wij ons wel afvragen hoe dit bij ons is. Of kinderen en jongeren bij ons iets zien van het geloof, of dat er slechts sprake is van woorden en regels die niet uitnodigen tot volgen. Er gebeurt altijd iets in ontmoeting; positief of negatief!

Ontmoetingen met ambtsdragers

Ambtsdragers mogen er ook zijn voor kinderen en jongeren. Ook de jeugd van de gemeente heeft herderlijke zorg nodig. Als jongeren de ambtsdragers echter slechts kennen als 'die mannen die voor in de kerk zitten' en als 'mannen die soms bij mijn ouders op bezoek komen' dan betekenen zij niet veel voor onze jongeren.

Ook hierbij geldt dat echte ontmoetingen voorwaarde zijn om iets van elkaar te leren en aan elkaar over te dragen. Gelukkig keert het tij in verschillende gemeenten en komt er weer aandacht voor de pastorale zorg aan jongeren. Steeds vaker hoor je dat aan jongeren gevraagd wordt deel te nemen aan het huisbezoek, waarbij ook zij - soms apart en soms met de ouders erbij - in gesprek raken met ambtsdragers die op bezoek komen.

Jeanet vertelt:

'Het was fijner dan ik had verwacht. Zij hadden echt belangstelling voor mijn vragen en problemen en die ene ouderling was zelf ook heel open en eerlijk. Het bezoek heeft mij wel wat gedaan.'

Onlangs hoorde ik uit een gemeente een nieuw initiatief waarbij ambtsdragers jongeren echt ontmoeten. De jeugdouderling nodigde samen met de sectieouderling alle jongeren tussen 16 en 20 jaar uit voor een gesprek aan huis bij één van beiden. De jongeren kregen een, uitnodiging door de brievenbus waarin stond vermeld dat zij over enkele dagen een telefoontje kregen om te horen of ook zij erbij hoopten te zijn.

De winst van deze opzet begon al bij de telefoongesprekken. Omdat alle ingeschreven jongeren waren aangeschreven, kregen de ouderlingen heel verschillende jongeren aan de telefoon met niet minder verschillende verhalen en reacties.

Er was zo in ieder geval even contact met alle jongeren. Ook met hen die 'zo'n gesprek aan huis' niet zagen zitten. De gesprekken in de groep met jongeren uit de sectie was zowel voor de ambtsdragers als voor de jongeren heel verrassend. Samen luisterden ze naar de Bijbel en naar elkaar. Er was echt sprake van ontmoeting tussen jongeren en ambtsdragers in de gemeente. Er werden afspraken gemaakt tussen jongeren onderling, maar ook paar afspraken voor meer persoonlijk gesprek met de jeugdouderling of sectieouderling.

Een ouderling merkte op:

'Die jongeren zijn meer met geloof bezig dan ik dacht en zij hebben het veel moeilijker dan wij in onze jeugd. Deze gesprekken vind ik heel waardevol. Je leert elkaar beter kennen en kunt zo meer voor elkaar betekenen en ook gerichter voor elkaar bidden.'

Jongeren en ouderen samen

In onze gemeenten wordt heel wat georganiseerd voor jongeren en ouderen, waarbij gemeenteleden elkaar ook naast de erediensten kunnen ontmoeten en van elkaar kunnen leren. Helaas zijn er in gemeenten weinig activiteiten waarbij jongeren en ouderen elkaar ontmoeten. Uit reacties van jongeren blijkt, dat zulke activiteiten wel heel waardevol kunnen zijn.

Een meisje vertelt:

'Wij hebben onlangs een gemeenteavond. gehad, waarbij jongeren meedachten bij de opzet en meehielpen bij de uitvoering. Rond het thema "Samen meer gemeentezijn" hebben we samen bijbelstudie gedaan, samen gezongen en gebeden. Er waren in de groepjes, waarin jongeren en ouderen zaten, hele open gesprekken rond de Bijbel. De opkomst was ruim twee keer zo groot als anders en de sfeer was gewoon ook heel goed. Dit gaan we vaker doen.'

In deze gemeenten waren een paar belangrijke besluiten genomen, waardoor zo'n waardevolle avond kon ontstaan, te weten:

• We betrekken jongeren bij voorbereiding en uitvoering.
• We luisteren samen naar de Bijbel en vertellen elkaar, wat we in deze woorden als boodschap van God hebben gehoord. Het gaat er immers niet om wat ik vind, maar dat we samen buigen voor het Woord van God.
• In de week van de gemeenteavond liggen de andere activiteiten stil, want iedereen wordt op de gemeenteavond verwacht.

Een mevrouw van in de zeventig zei spontaan na afloop:

'Zoiets heb ik nog nooit beleefd! Zo maar open tegen elkaar zeggen wat er in je hart komt als je de Bijbel leest. Prachtig dat jongeren dat tegenwoordig leren.'

Naast een gemeenteavond voor iedereen horen we ook steeds vaker van een gemeentedag waarbij er voor jong en oud activiteiten zijn.

Een jongen vertelt:

'de sportactiviteiten en de open maaltijden op onze gemeentedag geven een gaaf onderling contact. Je ontmoet elkaar eens heel anders en spreekt mensen die je vaak alleen van gezicht kent. Zulke activiteiten verminderen de scheiding tussen jong en oud.'

Jong en oud in één gemeente kan heel mooi en vruchtbaar zijn als we elkaar echt ontmoeten. Vooral ook elkaar ontmoeten rond het Woord en samen leren van God en van elkaar en zo ook gestalte geven aan de oproep van de apostel Paulus:

'Laat ons op elkaar acht nemen tot opscherping der liefde en der goede werken.'

We gaven slechts een paar voorbeelden hoe jongeren en ouderen elkaar kunnen ontmoeten en hoe waardevol dit kan zijn. Er gebeuren waarschijnlijk op dit gebied nog veel meer mooie dingen.

Als jeugdorganisatie willen we de komende tijd in onze contacten met gemeenten hier meer aandacht voor vragen. Gemeenten die zich extra willen beraden hoe dit in de eigen gemeente meer gestalte kan krijgen, kunnen de HGJB vragen hierin mee te denken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen