Levensbehoud

De deuren van de kerker in Filippi zijn opengegaan. De Heere, Die koperen grendelen in stukken breekt, maakte de gevangenen los. Toch stroomde de gevangenis niet leeg! De open deuren en de losgemaakte boeien gaven een goede ontsnappingsmogelijkheid. Van die mogelijkheid maakte echter niemand gebruik. Ook Paulus en Silas niet. Hun ontsnapping zou alleen maar een verkeerd licht werpen op de zaak van het koninkrijk Gods. Het was niet hun wens om 'heimelijk' (vers 37) de kerker te verlaten. Vandaar dat zij blijven zitten en de andere gevangenen volgen hun voorbeeld. Straks zullen de dienstknechten van Christus de gevangenis met opgeheven hoofd kunnen verlaten! De Heere geeft genade en ere. Waar wachten ze dan nu op?

Tussen de losgemaakte banden en de loslating uit de gevangenis gebeurt iets wonderlijks! Er wordt een mens behouden. Dat is nog veel heerlijker dan de open deuren en losse boeien. De machtige aardbeving was niet alleen bedoeld om de deuren te openen, maar ook om een mens wakker te schudden. Wat een genade! Het leven van een mens is de Heere zoveel waard dat heel de schepping in beweging komt.

De stokbewaarder van de kerker in Filippi doorziet echter Gods genadige leiding niet. Voor hem stort alles in. Hij ziet alleen maar geopende gevangenisdeuren en de angst vliegt hem naar de keel. Hij kan nog maar aan een ding denken: de gevangenen zijn ontsnapt. De open deuren doen voor hem de deur dicht! Daar staat een mens vol wanhoop. Zijn leven heeft geen betekenis meer. De schande en de schuld zijn te groot in zijn ogen. Er blijft maar een weg over. Zichzelf ombrengen! Daarmee wil hij het doodvonnis voorkomen...

Dan klinkt een stem: Doe uzelven geen kwaad! Het wordt zelfs met 'grote stem' gezegd. Het is de krachtige roep van de evangeliedienaar Paulus. Hij is begaan met deze mens. Paulus zegt niet: dat is z'n verdiende loon! Hij kan het niet verdragen dat deze mens ondergaat in de nacht van de wanhoop. Hier toont de dienaar het beeld van Zijn Meester, Die niet kwam om te verderven maar om te behouden. Door de mond van Paulus heen klinkt de liefdesstem van de Heiland van zondaren: Doe uzelven geen kwaad! Daarmee is gezegd dat het leven van een mens kostbaar is in Zijn ogen. In Gods heilige ogen zijn we wel schuldig en verloren, maar niet waardeloos!

U kent wellicht de uitspraak: 'Nieten en nullen gaat God vervullen'. Wanneer we daarmee het wonder van Gods opzoekende liefde uitjubelen: Amen! Wanneer we daarmee de mens niet meer als schepsel Gods aanmerken: Nee! We hebben niet de roeping om mensen zodanig te bepreken dat ze de dood verkiezen boven het leven! Evangelieprediking is niet 'mensen de put in preken'. We hebben wel te verkondigen dat de mens van nature in de put zit, maar we hebben toe te roepen: Doe uzelf geen kwaad! Dat deint zeker nu te gebeuren.

Onze samenleving schudt op haar fundamenten. Onzekerheid en angst slaan om zich heen. Velen (ook onder onze jonge mensen) zien levensmogelijkheden ontnomen. Anderen lopen met minderwaardigheids-en schuldcomplexen. Het kan ook zijn dat u zit met een Ontwaakt geweten. Schuld en schande drukken uw schouders naar beneden. Wellicht zit u of zit jij op dit moment aan de rand van de afgrond! Het is duister om u heen. U voelt zich waardeloos en hopeloos.

Hoort! Er is een God in de hemel, Die uw of jouw levensbehoud op het oog heeft. Doe uzelf geen kwaad! Wat moet er dan wel gedaan worden? Wat moet ik dan doen om gered te worden? Die vraag rees omhoog in het radeloze hart van de stokbewaarder. Daaruit blijkt wel dat er een heel andere nood gekomen was in zijn leven. Hij was niet gerustgesteld omdat de gevangenen allemaal aanwezig waren. Hij kon niet meer rustig gaan slapen!

Een tijdelijke overtuiging doet de mens even wakker worden en weer doorslapen met de gedachte: het komt wel goed. Een zaligmakende overtuiging doet vragen: hoe komt het goed met God? De stokbewaarder was ontwaakt uit de doodsslaap van het geruste leven buiten God en de Heere Jezus Christus. Hij stelde de levensvraag: Wat moet ik doen, opdat ik zalig worde? Die vraag legt de Heilige Geest in het ontwaakte zondaarshart. Is dit ook uw levensvraag en levensdoel? Zalig worden! Zeg niet langer: Wat kan mij gebeuren! Zeg ook niet: Als ik zalig zal worden, moet God het doen. Roept: Wat moet er gebeuren? Dan zullen we geen God leren kennen Die het 'moet', maar wel een God Die het 'doet'!

Het antwoord op de levensvraag naar eeuwig behoud is: Geloof in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden! Duidelijk en zeker wordt de weg der zaligheid gewezen. Op de levensvraag van de mens die hunkert naar de zaligheid, klinkt: Geloof in de Heere Jezus Christus! U zegt: is dat eigenlijk wel een antwoord op de zielevraag van deze ontredderde zondaar? Er werd toch gevraagd: Wat moet ik doen? Nu wordt er alleen gesproken over het geloof in Christus? Is dat alles? Ja! Heerlijk toch!

'Dit is een korte en schijnbaar droge, maar toch volledige omschrijving van de weg der zaligheid' (Calvijn).

Paulus geeft geen antwoord dat oproept tot zelfverlossing. Hij zet niet aan tot verlossing buiten de Verlosser om. Hij werpt deze hopeloze mens niet terug op zichzelf.

Dat maakt alleen maar wanhopiger! Paulus roept tot geloof! Wat is dat voor een geloof? Het is het geloof dat niets 'doet' om zalig te worden, maar neerzinkt op Christus! Het geloof zegt: je kunt niets doen, je hoeft ook niets te doen! Geloven is: Christus en Zijn werk omhelzen.

Niet de offers, die ik breng niet de tranen, die ik pleng schoon ik ganse nachten ween kunnen redden... Gij alleen!

Geloven is: je laten zaligen! Meegenomen worden op de wateren van vrije genade. Doe uzelf geen kwaad door nog langer buiten Christus om de zaligheid te vinden. Doe uzelf geen kwaad door het zwaard ter hand te nemen en te denken dat u zelf van alle ellende af kunt komen. Doe jezelf geen kwaad, jonge vriend, door je leven kapot te laten maken, leven door de zonde. En wanneer de duivel aanvecht en zegt dat u niet zalig kunt worden, leg dan de vinger des geloofs bij de belofte: gij zult zalig worden! Dan zingt het verheugde hart:

Op het Godslam rust mijn ziele
vol bewond'ring bidt zij aan
alle, alle mijne zonden
heeft Zijn zoenbloed weggedaan.

Zalig rustoord! Zoete vrede
vul mijn hart en blijft het bij;
Hij, in Wie God Zelf kan rusten
is het rustpunt ook voor mij.

Ruste vond hier mijn geweten
want Zijn bloed, o heilsfontein
heeft van alle mijne zonden
mij gewassen, blank en rein.

Met de vreugde Gods in 't harte
ga ik hier door smart en strijd
eeuw 'ge rust vind ik daarboven
in des Godslams heerlijkheid.

Daar zal Hem mijn oog aanschouwen
Hem, Wiens liefde mij verkwikt;
Hem, Wiens trouw mij hier geleidde
Wiens gena mij heil beschikt.

Daar bezingen Zijne liefde
duur gekochten door Zijn bloed.
Daar is Sions zaal'ge ruste;
't eind'loos loflied, 't eeuwig goed!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen