Bevestigd Paasgeloof

Nooit was er zo'n morgen als de opstandingsmorgen. Jezus tilt Zijn eigen grafzerk op en komt uit de dood terug. Hij overwint de dood en doorbreekt haar sombere monotonie. Niemand kan voorschrijven wat niet kan, we kunnen hooguit tot op zekere hoogte beschrijven wat gebeurt. Het maakt ons huiverig om te denken in termen van noodzakelijkheid. Het leert ons dat deze wereld open is voor de Schepper. Wat denkt u van die arts die bij het ziekbed staat en dan verklaart dat volgens zijn theorie het ziekteproces niet klopt? Klopt de werkelijkheid niet of klopt de theorie niet? We zijn als mensen toch wel ontzettend verblind door onze waan als wij menen te kunnen zeggen wat onmogelijk is. Hier overschrijdt de wetenschap haar eigen grenzen. Gelovigen hoeven zich dan ook niet te laten aanleunen door wat schijnbaar wetenschappelijk gepraat.Jezus' ziel en lichaam zijn weer herenigd. Het is niet terecht om hier te spreken van dualisme. Jezus heeft verklaard dat Hij Zijn geest beval in de handen van Zijn Vader. Tegen de moordenaar zegt Hij dat Hij met hem in het paradijs zal zijn. Tegelijk ligt Zijn lichaam - of liever; Hij Zelf - in het graf.

Jezus is opgestaan zoals niemand is opgestaan. Opstanding als zodanig is niet uniek. Het dochtertje van Jaïrus, de jongeling van Nain, Lazarus en anderen zijn teruggekeerd uit de zaligheid en hebben hun aardse leven hervat. Doch zij zijn weer gestorven. Hun lijk werd gereanimeerd. Jezus is de Eersteling van degenen die ontslapen zijn.Hij is opgestaan met een verheerlijkt lichaam. Hij is geboren met het lichaam van Adam na de zondeval, met alle zwakheden en gebreken van dien. Als mens was Hij niet onsterfelijk.

Zijn opstandingslichaam is deze beperkingen te boven. Het is ontrukt aan de schijnbare almacht van de dood. Het is dui­zendmaal heerlijker dan het lichaam van Adam voor de zondeval.

Hoe is Jezus' lichaam na de opstanding? Hij kan wel eten, maar hoeft niet te eten.Hoewel herkenning mogelijk is, blijkt dat toch meermalen niet vanzelfsprekend te zijn. Zodra de ogen van de Emmaüsgangers voor Hem opengaan, is Hij ook weg uit hun gezicht. We hebben altijd de lutherse exegese afgewezen dat Jezus door de gesloten deuren heen gekomen zou zijn.

Inderdaad zijn er theologische motieven om de vermenging van het goddelijke en het menselijke af te wijzen. Toch heeft deze traditie misschien iets vermoed van het feit dat Zijn lichaam onze ruimtelijke beperkingen overstijgt. Hij staat anders op dan Hij begraven is. Toch is Hij geen ander De menswording wordt niet tenietgedaan. Er is continuïteit in zijn identiteit.

Er is meer. Jezus' opstanding is niet alleen een uniek feit, maar een heilsfeit. Hij heeft door Zijn opstanding de dood principieel overwonnen en aan Zijn voeten neergelegd. Hij heeft het leven en de onverderfelijkheid aan het licht gebracht. In Zijn onvergankelijkheid ligt het eeuwige leven. Hij heeft de duivel voor altijd de kop vermorzeld. God heeft Zijn offer aanvaard als eeuwig geldig. God hoeft niet meer verzoend te worden, maar is in Hem verzoend, al zouden nog duizend werelden gevallen zijn.

Gaat het over paasgeloof, dan gaat het vooral over het laatste. Het heil in kruis en opstanding van Jezus Christus. Wat van Christus geldt, geldt van de zondaar. Het kernwoord is hier 'in Christus'. Het geloof verbindt zo nauw met Hem, dat wij in Hem zijn en Hij in ons. Zonder wezensvermenging zijn wij nochtans zo nauw met Hem verbonden als Zijn godheid en mensheid niet te scheiden zijn. We ontvangen niet slechts Zijn goederen, maar Hem Zelf. Het zwakste geloof is genoeg om geheel de Zijne te zijn en zo te delen in Zijn eeuwige leven. De dood ligt achter de christen en het leven ligt voor hem. Principieel gaan wij in de wedergeboorte uit de dood over in het leven.

Dat geloof staat onder een geweldige spanning. De eerste getuigen zijn hieronder bezweken. Zij treurden en weenden terwijl het heil geschied was. Zij hadden geloof, maar het kan nauwelijks een paasgeloof genoemd worden. Alle triomf ontbrak eraan. Jezus is aan hen verschenen. Hij heeft hun bekrompen denkpatronen doorbroken en hen uitgetild boven hun ongeloof. Zonder openbaring is Hij voor Zijn eigen volgelingen niet herkenbaar.

Op de grens van de 21e eeuw is dat niet anders. Juist het geloof in de opgestane Levensvorst schijnt bespottelijk te zijn.

Wat is er nu veranderd sinds de paasmorgen? Waar is de heerlijkheid van Christus? Is alle ellende in deze wereld dan maar schijn en moeten we ons troosten met de glorie van een geestelijke eeuwigheid? We zien de dood als koning der verschrikking doorgaan. We merken er niets van dat satans kop vermorzeld is. We voelen de angst der hel soms onze keel dichtknijpen. We bevinden in ons een zondebron die niet te stuiten is. Dan gaat geloof niet alleen boven ons verstand uit, maar zelfs ertegenin.

Hoe zullen wij geloven in de Opgestane? Zijn wij van een ander kaliber dan Zijn eigen discipelen? In zekere zin staan wij op één lijn met Thomas; wij hebben het getuigenis van Zijn opstanding van anderen gehoord. De schriftelijke bevestiging is ons daarvan gegeven in het Woord. Wie zal dan niet zeggen: 'Indien ik in Zijn handen niet zie het teken der nagelen, en mijn vinger steek in het teken der nagelen, en steek mijn hand in Zijn zijde, ik zal geenszins geloven'?

Toch hebben wij geen persoonlijke verschijning van de Zaligmaker nodig om de triomf van de opstanding te bejubelen. De Geest is er ook nog. Zijn werk is zeker niet minder overtuigend dan een ontmoeting in levende lijve met de Zaligmaker. Ook niet minder werkelijk! Hij is op de pinksterdag met zo'n volheid en kracht uitgestort alsof Hij nog nooit in het Oude Testament gewerkt heeft. Aan de rechterhand van Zijn Vader heeft de Zoon Hem ontvangen en meegedeeld. Deze Geest woont en werkt in de gelovigen. Wat in de natuur niet kan, gebeurt altijd in de genade; Pasen en pinksteren vallen op één dag. De Geest gaat niet Zijn eigen weg, los van Christus. Hij werkt als de Geest van Christus. Van de verheerlijkte Christus wel te verstaan. Zijn liefste werk is dan ook deze Christus te verheerlijken. In de diepte van onze verlorenheid mogen we het nazeggen: 'Wij hebben Zijn heerlijkheid gezien'.

Waar is dan het onderscheid tussen Christus en de Geest? Het is de Verheerlijkte Zelf Die ons zo overweldigt door Zijn glorie dat kritiek, bezwaren, vooroordelen, aanvechting en ja-maars verdwijnen en we ons restloos gewonnen mogen geven aan Hem. We verliezen ons aan Hem. We laven ons aan Hem. We hebben genoeg aan Hem, zonder ooit genoeg te krijgen van Hem. Het zal waar zijn dat de aarde nooit de hemel wordt, maar dit is de hemel op aarde. Het leven is niet na het leven, maar het leven is er nu. De rust wacht niet alleen, maar wordt hier geschonken. Het oude is voorbijgegaan, het is alles nieuw geworden. Door het geloof zien we de natuur en de schriftuur met nieuwe ogen. Er ligt een glans over die we nimmer zagen.

Waar is dan het onderscheid tussen Christus en Zijn Woord? Ook als de Levensvorst is Jezus onder ons op de wijze van Zijn Woord. Zo gaan we dat horen; als Zijn Woord afkomstig uit Zijn mond. Het is alsof we in Jeruzalem aanwezig zijn op de eerste dag van de week, als de deuren gesloten zijn en Jezus in ons midden staat en zegt: 'Vrede zij ulieden'. Dan moeten tegenstemmen zwijgen en horen wij de stem van de Zoon van God.

Woord en Geest overstijgen de eeuwen en confronteren ons rechtstreeks met de Christus. Zodra we het leven buiten onszelf zoeken, woont het in ons. Het is geen bevlogen bespiegeling, maar existentiële ervaring. We zien over dood en graf heen en roemen in de hoop der heerlijkheid Gods. Noem dat dan ook maar openbaring. In ieder geval openbaart de openbaring zich. Het paasgeloof zelf is haar beste bevestiging.

Zondag 17 schrijft de deelachtigmaking aan het heil van Christus' gerechtigheid niet op rekening van de Geest, maar schrijft het geheel aan de opstanding toe.

Het is de echo van Rom. 4 : 25. Wij zouden hier misschien geschreven hebben dat Christus is gestorven tot onze rechtvaardiging, maar gedreven door de Heilige Geest leert Paulus ons dat Hij is opgewekt tot rechtvaardiging. We kunnen over Christus niet spreken zonder over de drie-enige God te spreken. Als gezalfde is Hij gezonden door de Vader en gezalfd met de Geest. Hij is Zelf opgestaan, door Zijn Geest. De opstanding roept om en omvat de uitstorting van de Heilige Geest.

Waar wordt Pasen bevestigd? Waar de opstandingskracht van Jezus Christus werkzaam is. Waar Christus 'extra nos' wordt Christus 'in nobis'. Waar we bezield worden door Christus' leven. Waar is dat? Wij zoeken dat in het grote, maar in Gods koninkrijk zijn de kleine dingen grote dingen. Wij zijn zo groot dat wij die dingen over het hoofd zien. Hoe meer wij Gods majesteit gaan kennen, hoe meer we oog krijgen voor de kleine dingen. Noem het dan maar klein dat een jongere door de zeepbellen van deze wereld heen gaat prikken en zijn leven gaat beleven in het licht van de eeuwigheid. Het is niets minder dan de opstandingskracht van Christus als een meisje haar hele hart gaat uitstorten voor de levende God. Wat denkt u ervan als een oudere met al zijn deugdzaamheid ondersteboven gaat en als een verloren zondaar tevreden is met het Lam? Is er heerlijker bevestiging van het paasgeloof dan wanneer we zien dat verbroken harten in brand staan voor de liefde van Christus? Wij zijn niet in staat om één zonde te doden, om één goede gedachte van God te denken. Waar we dat zien gebeuren is de grote overwinning van Jezus Christus concreet voor onze ogen zichtbaar. We zouden het zelf niet durven zeggen als de apostel het ons niet had voorgezegd. Pasen herhaalt zich Geest-elijk: En welke de uitnemende grootheid van Zijn kracht is aan ons, die geloven, naar de werking van de sterkte van Zijn macht. Die Hij gewerkt heeft in Christus als Hij Hem uit de doden heeft opgewekt' (Ef. 1 : 19-20a). Nog altijd worden zondaren bevrijd uit de machten van materialisme, egoïsme en relativisme. Christus heeft de machten aan Zich onderworpen. De Geest der opstanding is sterker dan de tijdgeest.

Ligt hier niet ons gebrek? Wij klagen veel over de kerkelijke en geestelijke situatie. Zouden we niet beter tot God kunnen klagen? En dan op de wijze van het paasgeloof. De overwinning hoeft niet meer behaald te worden, maar ligt vast in Hem.

Levend uit die overwinning mogen wij overwinningen behalen. In Zijn Naam mogen we bolwerken van satan slechten. In ons persoonlijk leven, in ons gezinsleven en in ons kerkelijk leven. Al te vaak menen we dat onze situatie onomkeerbaar en de cultuuromslag beslissend is. Laten we ons niet laten ontmoedigen door het zichtbare, maar laten we het onzichtbare meer voor waar houden. Laat ons tegen hoop op hoop geloven. Wie zo gelooft, zal niet beschaamd worden.

Zomin er paasgeloof is zonder aanvechting, zomin is er paasgeloof zonder bevestiging. Deze blijft echter ten dele. Abraham hield wel Izak in zijn armen, maar heeft zijn grote Zoon nooit gezien. Eens zal de geweldige spanning van het geloof opgelost worden. Definitief en beslissend.

Dan zal het opstandingslichaam van Christus op de wolken verschijnen. Heerlijker dan wij ooit konden denken. Wat meer is; voor al Gods kinderen geldt dat zij Hem gelijkvormig zullen zijn. Een sterfelijk lichaam wordt gezaaid, maar een onsterfelijk lichaam opgewekt. Zonder handicaps en gevolgen van marteling. Zo zwak als ons lichaam nu is, zo sterk zal het dan zijn; we zullen God zien en toch leven. Er is geen groter schande dan in een graf neergelegd te worden, maar groter eer dan in de troon van Christus te zitten is niet denkbaar. Ons lichaam zal er zijn, niet vergeestelijkt, maar geestelijkerwijze. Hoe dat zal zijn? Het is nog niet geopenbaard wat we zijn zullen. Als het paasgeloof al zo heerlijk is, wat zal de levende ontmoeting met de Levensvorst zijn!?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen