Gegronde hoop

In het leven van Gods kinderen neemt de hoop een voorname plaats in. Ze richt het hart over alle tijdelijke zaken heen op de eeuwige erfenis die in de hemel gereed ligt. Maar die hoop was bij de Hebreeën aan het verflauwen. Wat een gevaar. De apostel roept ze toe: Houdt de voorgestelde hoop vast! En dan gebruikt hij een bekend beeld. De hoop die wij hebben, is als een ander der ziel. Een anker. Noodzakelijk instrument in de scheepvaart. Maar ons levensschip kan het anker ook niet missen. Want alleen door een anker komt je schip vast te liggen. En daar zoekt toch ieder mens naar? Houvast. De een zoekt het in z'n geld, de ander in de verzekeringen die hij heeft afgesloten, een derde heeft een grenzeloos vertrouwen in de medische stand. Toch heeft het leven van velen iets van een schip dat op drift geslagen is, of ze dobberen maar wat stuurloos rond. Het ontbreekt ze aan een anker, en dat is een hoogst ernstige zaak. Want vroeg of laat steken er stormen op, en wanneer het schip dan niet voor anker is gegaan in veilige haven, zal het schipbreuk lijden.

Onze ziel heeft een anker nodig, houvast voor de tijd en voor de eeuwigheid. Er zijn zoveel gevaren. Er zijn zoveel vijanden. Hebt u een anker aan boord? Een anker der hoop? Je kunt op de stickers lezen: 'Er is hoop'. En er is hoop. Hoop voor een schuldige ziel, in het bloed, het offer, de opstanding, het leven van Christus. Maar leeft u uit de hoop? U kunt nog zo'n goed anker hebben, als u het aan boord houdt, is de veiligheid van uw schip niet gewaarborgd. U moet het anker uitwerpen opdat u niet zult omkomen op de woelige zee. U moet het anker uitwerpen. Waar dan? Naar boven! U leest het goed. Dat anker van de hoop valt niet in de diepte, maar het stijgt naar de hoogte. Daarom is dat anker zeker en vast. De hoop waaruit een christen leeft, is niet afhankelijk van het aardse, voorbijgaande. Die hoop is niet afhankelijk van een jaarlijkse loonstijging of van de medicijnen die de dokter voorschrijft. Dat anker der hoop geeft houvast, wanneer hier beneden alle houvast wegvalt, wanneer uw leven op de klippen dreigt te lopen, door zorgen over uw kinderen, problemen op uw werk, een ernstige ziekte die zich openbaart. En bovenal... als u een blik werpt in de diepten van uw hart en u ontdekt dat u voor God niet kunt bestaan. Dan is er die verbinding naar boven. Dat anker dat naar boven is uitgeworpen, gaat tot binnen het heiligdom waar God zetelt. Vaster kan uw anker niet hechten. Het dringt binnen in de hemel, achter het voorhangsel, in het heilige der heiligen, om zich te hechten in de Rots der eeuwen, de almachtige en eeuwige God.

De hemel is de ware ankergrond. Maar hoe kan dat? Hoe kan het anker der hoop ooit binnendringen tot achter het heiligdom? Dat is toch afgesloten gebied? Daar getuigt dat voorhangsel toch van? Als je voor de heilige God verschijnt. Die voor de goddeloze is als een verterend vuur, dan moet alle hoop je toch in de schoenen zinken? Wel, lezer(es), de apostel geeft het antwoord. Hij wijst op Jezus. Hij is binnengegaan als de Hogepriester van Zijn volk in het binnenste van het voorhangsel om verzoening te doen met Zijn eigen bloed. Hemelvaart. Dat legt de grond voor de christelijke hoop. Jezus heeft Zijn aardse roeping volbracht. Maar in de hemel is nog werk te doen. Ons ten goede is Hij daar. Als de Voorloper is Jezus voor ons ingegaan. Hij is ingetreden in het hemelse heiligdom om daar als Hogepriester te bidden en te pleiten om vrijspraak. Voor heel Zijn bruidsgemeente. Ze gaat Hem zo ter harte. Hij draagt de namen van de Zijnen niet slechts op de borst, maar in het hart. Door Zijn toedoen is de plaats die ontoegankelijk was voor enig mensenkind, geworden tot een ankergrond, tot een genadetroon. Hij is voor ons ingegaan met Zijn bloed. En nu is achter het voorhangsel niet meer toorn, vloek en dood, maar genade en ontferming. De plaats waar de heilige God zetelt, is geworden tot een genadetroon. En nu maant de apostel om daar gebruik van te maken. 'Dewijl wij dan een grote Hogepriester hebben, Die door de hemelen doorgegaan is, laat ons dan met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade.'

Bent u door Gods Geest ontdekt en overtuigd dat uw levensschip is losgeslagen en op drift geraakt? Ziet u dat u het anker niet kunt uitwerpen in uw eigen hart en leven? Daar zal geen anker hechten. Daar is enkel de bodemloze diepte van uw schuld. Werp het anker der hoop dan uit naar boven, in het binnenste van het voorhangsel! Dat anker der hoop haakt zich vast, muurvast aan en in de ark des verbonds. O de duivel zal al zijn krachten inspannen om die troost uit uw ziel weg te rukken, wanneer hij u toesist: Is het wel dat God gezegt heeft...? Dat Woord van God, die belofte, die eed, daar kun jij, onwaardige, niet op bouwen. En de wereld doet haar best om die hoop uit uw ziel te bannen, en om hier beneden voor anker te gaan, en ze zegt: Zoek het toch niet zo hoog. Geniet van het leven. En uw eigen hart denkt: Wat zie ik ervan, wat voel ik ervan? Zou dat anker daarboven wel vastzitten? Wij moeten leren wandelen in geloof, en niet in aanschouwen. Als een schipper z'n anker uitwerpt, ziet Hij dat anker niet meer, alleen het wateroppervlak. Zo is het ook met dat anker der hoop. U moet uw hoop hechten in de onzienlijke God. Dat is een zaak van geloof. De ziel ziet de bodem niet. Zij kan met het blote oog niet in Gods hart zien, maar ze vertrouwt op Zijn Woord. En als het anker boven vastzit, dan is er een zalig verkeer voor Gods genadetroon. Kent u dat? Dat de hemel zich voor u opent. Dat u vrij mag toetreden. Dat u die zoete gemeenschap mag smaken met een verzoend God. Dat u iedere keer weer doorgeholpen en uitgeholpen wordt. Als door genade die weg voor uw ziel geopend is, moet u daar gebruik van maken, iedere dag van uw leven. Bent u vast verankerd in het binnenste van Gods heiligdom? Bent u verankerd in dat zoen-en kruiswerk van de Heere Jezus Christus? Ligt uw levensschip vast? Want er is zwaar weer op til. Neem dat weerbericht serieus. Alle andere ankers zullen losgerukt worden, wanneer straks de storm van Gods oordeel over uw leven gaat. Richt daarom uw oog op Jezus, de Hoop der heerlijkheid. Bid of Hij uw anker vasthecht in het binnenste van het voorhangsel, aan de ark des verbonds, waarop het bloed der verzoening is gesprenkeld. Dan is uw leven met een onverbrekelijke kabel verbonden met de hemel. Dan wordt het straks werkelijkheid wat Jezus zei: Wanneer Ik van de aarde verhoogd zal zijn, zal Ik hen allen tot Mij trekken. Dan zal niet het schip het anker binnenhalen, maar het anker zal het schip binnenhalen. Dan zal het anker u naar boven trekken. Verlangt u er ook zo naar? Wanneer zal ik voor Gods aangezicht verschijnen? Wanneer zal ik bij U zijn? Al mijn hoop en lust. O Heere, vervul mijn heimwee, dat ik U spoedig volgen mag. 'Dan ga ik op tot Gods altaren, Tot God, mijn God, de bron van vreugd; Dan zal ik, juichend, stem en snaren Ten roem van Zijne goedheid paren. Die, na kortstondig ongeneugd', Mij eindeloos verheugt.'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen