Open Brief aan de kerkenraden en kerkleden van de Nederlandse Hervormde Kerk

Na de Kerkenradendag, die het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond belegde op zaterdag 21 september 1996 in Amersfoort, is door enkele predikanten het zogeheten Comité tot behoud van de Nederlandse Hervormde Kerk opgericht. In dit comité hebben zitting ds. K. ten Klooster (voorzitter), ds. H. J. Stoutjesdijk (secretaris), ds. L. Ch. W. Ruijgrok, dr. W. J. 't Hof, ds. R. van Kooten en ds. C. J. P. van der Bas. Het comité heeft een beraadsdag te Putten uitgeschreven op zaterdag 21 juni a.s., bedoeld voor kerkenraadsleden en gemeenteleden.

Een veertiental predikanten nam het initiatief voor een Open Brief, die voor medeondertekening aan ongeveer vijftig predikanten werd toegezonden. De tekst ervan, met ondertekenaars, treft men hieronder aan.

Open Brief aan de kerkenraden en kerkleden van de
Nederlandse Hervormde Kerk

Wij, predikanten in de Nederlandse Hervormde Kerk, willen met het oog op allerlei ontwikkelingen die zich momenteel voordoen, met name ook door de activiteiten van het comité tot behoud van de Nederlandse Hervormde Kerk, het volgende onder de aandacht brengen.

Nu wij moeten vaststellen, dat het SoW-proces, ondanks alle verzet dat er geweest is en nog is, tot nog toe voortgang vindt en naar het zich laat aanzien zal resulteren in een verenigde kerk, achten wij het een illusie te menen als afzonderlijke groep de Nederlandse Hervormde Kerk te kunnen voortzetten.

Pogingen tot behoud en voortzetten van de Nederlandse Hervormde Kerk zijn er in de vorige eeuw ook geweest en hebben, hoewel dat oorspronkelijk niet de bedoeling was, geresulteerd in afscheiding.

Bij voorbaat besluiten onze post te verlaten heeft o.i. de gedachte in zich dat de trouw van de God van het verbond. Die de eeuwen door ook met de Nederlandse Hervormde Kerk geweest is, niet zou gelden in een eventueel verenigde kerk. Denken wij dan niet te gering van Zijn trouw? Past ook nu niet, juist nu niet, het gebed: 'Aanschouw het verbond'?

Met een aantal gelijkgezinden achterblijven zal grote consequenties hebben. Verreweg het grootste gedeelte van de kerkleden en van de kerkenraden zal namelijk niet de stap durven en willen zetten, waarop het denken van het comité dreigt uit te lopen. Dat betekent dat het grootste deel van het kerkvolk op die weg niet zal meegaan. Wij dragen echter ook voor hen verantwoordelijkheid. Is juist deze gedachte niet mede bepalend geweest in de vorige eeuw voor hen, die bleven?

In deze tijd van secularisatie en kerkverlating mogen wij de verwarring in de kerk niet nog groter maken, maar dienen wij, staande op het fundament van de Heilige Schrift en in hartelijke verbondenheid met de belijdenis van de kerk, samen te zoeken naar wegen om als hervormd-gereformeerden stelling te nemen tegen de delen van de nieuwe kerkorde waartegen wij grote bezwaren hebben.

Ook in het verleden zijn hervormd-gereformeerden, ondanks hun fundamentele bezwaren ten aanzien van bepaalde zaken van de kerkorde van 1951, in de kerk gebleven en hebben hierin hun plaats geweten. We mogen zelfs met verwondering en bescheidenheid zeggen, dat hun blijven niet ongezegend is gebleven.

Het nu uitspreken niet mee te zullen gaan, zal uiteindelijk een prijsgegeven van de kerk blijken te zijn.

Op onze post blijven in de verenigde kerk betekent niet: mee instemmen, maar meegenomen worden, het niet kunnen en mogen weggaan. Wanneer wij als hervormd-gereformeerden elkaar loslaten, iets dat nu dreigt, is dat tot oneer van de Koning van de Kerk en tot schade van Zijn lichaam. Bovendien zal het diep ingrijpende gevolgen hebben tot in de gezinnen toe. Ook dat leert ons de kerkgeschiedenis.

Is niet veel meer heil te verwachten in de weg van verootmoediging en schuldbelijdenis, pleitend op de onverdiende trouw van de God van het verbond? Wie weet, Hij mocht zich wenden.

A. Belder, Nieuwe Tonge; W. J. Dekker, Molenaarsgraaf; C. van Duijn, Amsterdam; W. G. Gerritsen, Alblasserdam; F. Hoek, Hendrik Ido Ambacht; W. Chr. Hovius, Apeldoorn; J. van der Meijden, Harderwijk; L. H. Oosten, St. Anthoniepolder; H. Penning, Hedel; A. W. van der Plas, Waddinxveen; L. Quist, Spijk; J. C. Schuurman, Alblasserdam; C. A. van der Sluijs, Rotterdam; H. Veldhuizen, Huizen.

Medeondertekenaars: M. B. van den Akker, Nieuwerkerk a/d IJssel; E. M. Bakker, Wezep; A. van de Beek, Rijssen; T. W. van Bennekom, Hilversum; J. Blom, Katwijk aan Zee; J. Boer, Ermelo; P. F. Bouter, Oudewater; D. J. Budding, Waarder; D. Dekker, Harderwijk; G. van den End, Rijssen; G. de Fijter, Vriezenveen; H. Harkema, Onstwedde; J. Hoek, Veenendaal; B. J. van de Kamp, Wageningen; N. Kleermaker, Rotterdam; J. Kommers, IJsselstein; C. A. Korevaar, Rotterdam; D. M. van der Linde, Gorinchem; A. van de Meer, Veenendaal; W. C. Meeuse, St. Annaland; J. J. W. Mouthaan, Bodegraven; G. Mulder, Sommelsdijk; F. van Roest, Kampen; C. van de Scheur, Woudenberg; J. C. Schuurman sr., Bameveld; A. J. Sonneveld, Lopik; J. van der Velden, Amersfoort; J. A. van der Velden, IJsselmuiden; A. Visser, Voorthuizen; P. J. Visser, Bergambacht; C. Vos, Amersfoort; J. van Wier, Kampen.

Correspondentieadres: Graaf Willemlaan 59, 3341 CD Hendrik Ido Ambacht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen