Een vader had twee zonen (4, siot)

Lukas 15 : 11-32

Zo mocht de jongste zoon het eerste kleed dragen. Het werd voortaan zijn levenskleed. En de zonen en dochteren mogen dit kleed dragen om de vader daarmee te eren. Ik leef door Uw gerechtigheid. Ik was dood, maar nu mag ik leven. Ik ben door Hem aangenomen. Hoor wat God mij deed ondervinden, wat hij gedaan heeft aan mijn geest. Laat u nog wel eens wat horen? Wat deed God u ondervinden? Leeft Christus in uw hart? Niet mijn prestatie, maar Zijn verdienste. Dat leven ligt buiten mij, in Hem. Door Hem mag ik leven. Want Hij is mijn leven. Eens wroette die hand in de zwijnendraf, maar nu is hij gewassen. Ik kreeg schoenen aan mijn voeten. Ze zullen mij niet ineer dragen naar een vergelegen land, maar ik mag ze opslijten in de geboden van vader, om Zijn wegen te bewaren. Op Zijn erf. Eens vond ik Zijn gebod maar nauw. Zijn bevelen stonden mij tegen. Ik wilde vrij zijn. Maar het werd een gevangenis. Nergens rust, de onrust joeg me op. Ik moest in de wereldse molen mee.

De jongste zoon kent de zuigkracht van de wereld. Maar is hij vrij. Nu kan hij ademhalen. Zijn gebod is zeer wijd. Rust, eindelijk rust voor zijn ziel. Nu kan hij eigenlijk gaan waar hij wil, zo vrij, maar hij wil niet verder, dan de grenzen die vader gesteld heeft. Om die te doen uit dankbaarheid. Verloren was hij geweest. Hoe diep zegt de vader niet tegen zijn knechten. En zij begonnen vrolijk te zijn. Dat feest was voor vader het hoogtepunt. Hij had zijn zoon weer in huis, ja wat meer is, in zijn hart. Zij begonnen... we lezen niet dat er een einde aan kwam. Let u daarop!

Maar o wat smart. Niet alle kinderen zijn op dat feest De oudste zoon is er niet. Nee, maar wel genodigd. En als hij dichtbij huis komt hoort hij muziek en fronst zijn voorhoofd. Wat is dat nu toch. Vanwaar die drukte, anders was het altijd doodstil thuis. Ja, dat klopt, oudste. Vader is sinds die dag dat je broer vertrok zo opvallend stil geworden. Vader is blij omdat uw broeder weer thuis is. Het is feest vandaag. En hij werd toornig. En dat woord drukt uit: beslist niet naar binnen willen gaan. Hij blijft buiten.

Als de vader dat hoort komt hij zelf naar buiten. De grondtekst zegt: en hij drong bij hem aan. Maar ook dat helpt niet. Hij wil niet. Ziet u ze staan? De Heere Jezus t.o. de Farizeeën! De oudste zoon, nooit uw gebod overtreden. Nooit een geitebokje gekregen. Wat een schril contrast met het gemeste kalf. Weet u wat de werkelijke reden van zijn boos zijn is? Hij kan het woord 'broer' niet over zijn lippen krijgen. Die zoon van u, zegt hij. Hij heeft alleen verwijten. Voor een hoerenloper slacht u nota bene het gemeste kalf. Ik kreeg nog geen bokje. De oudste wilde niet naast de jongste zitten. Vader doet het helemaal verkeerd in zijn ogen. Weet u wie zich in die oudste zoon herkennen? De jongste zonen. Door het licht van Gods Geest hebben ze zichzelf leren kennen. Dat ben ik van huisuit. Een vijand van genade. Zo dood als een pier. Maar door genade van een farizeeër een tollenaar geworden. Alle roem is uitgesloten, ik roem in vrije gunst alleen. Milde handen en vriendelijke ogen zijn er bij de Vader. Hoe lang we ook zijn wetten schonden, Hij straft ons, maar naar onze zonden niet. Het feest is al begonnen. En blijft u buiten? Wie geen kinderhart heeft, kan de Vader niet liefhebben. Wie de Vader niet liefheeft kan ook zijn broeder en zuster niet liefhebben. Jezus zegt: De zeg ulieden, dat er alzo blijdschap zal zijn in de hemel over één zondaar die zich bekeert. Dan mag er beneden ook blijdschap zijn. En zij begonnen vrolijk te zijn. Blijdschap in de hemel. Hier wordt de vreugde helaas vaak verstoord. (Helaas ook in de kerk onder broeders van hetzelf­ de huis). Wat is dat hartverscheurend. Dat vindt u toch ook! Een vader had 'twee' zonen! Een jongste en een oudste. Vader wil met beiden vreugde bedrijven. Dat zal naar Zijn belofte niet lang meer duren. Eens zal de dag aanbreken dat de vreugde ten volle genoten wordt. Met allen die ingeschreven staan in het boek des levens en des Lams. Om eeuwig in het Vaderhuis te mogen delen in de eeuwige vreugde van God drieënig. Ik zal met vreugd in het huis des Heeren gaan om daar met lof Uw grote Naam te danken. Dat zal een dag zijn, die zal ook beginnen, maar die zal nooit eindigen. Het eeuwig zalig leven. Het beste komt nog. Dan zullen we altijd bij de Heere wezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen