Waarder bundelt verzet tegen kerkorde SoW

De gemeente Waarder schrijft in grote gewetensnood te komen als de nieuwe kerkorde wordt aangenomen. Ze vindt het 'moreel verwerpelijk' hervormde gemeenten te dwingen tot een belijdenisformule die ze niet kunnen onderschrijven, en tot een kerkorde waartegen in brede kringen bezwaren leven.
In een toelichting zegt ds. B. J. Budding, predikant van de Waarder gemeente, dat de nieuwe kerkorde op fundamentele punten afwijkt van de bestaande hervormde kerkorde. 'De huidige gereformeerde belijdenisgrondslag wordt vooral ondermijnd door de erkenning van de Konkordie van Leuenberg.' Die Konkordie is het resultaat van een samenspraak, enkele decennia geleden, van luthersen en gereformeerden.
Budding: 'De Konkordie ontkent de tegenstellingen tussen de gereformeerde en de lutherse belijdenis. Zo staat in de gereformeerde belijdenis dat de roomse mis een vervloekte afgoderij is. Wij willen dat staande houden. Ook bevat de Konkordie een aanval op onze Dordtse Leerregels. Ze ontkent Gods besluit tot de uitverkiezing en verwerping van mensen tot in eeuwigheid. Dat kunnen wij niet aanvaarden. In de nieuwe kerkorde krijgen alle opvattingen gelijke rechten, óók als ze elkaar tegenspreken. Zo'n ontkenning van de plicht tot waarheid keuren wij af.'
De bezwaarde gemeenten maken ook fundamenteel bezwaar tegen het vervallen in de nieuwe kerkorde van de 'geboorteleden': mensen die wel zijn geboren uit hervormde ouders, maar nooit zijn gedoopt. Budding legt uit dat je volgens de bestaande kerkorde door geboorte lidmaat bent van de hervormde kerk en dat je daarom gedoopt wordt. In de nieuwe kerkorde word je pas door de doop lidmaat van de kerk. Ook wordt in de nieuwe kerkorde de klassieke lijn van geboorte-doop-belijdenis-avondmaal losgelaten. Budding: 'Men geeft de vrije keuze om als kind of als volwassene te worden gedoopt. De volwassen-doop is volledig vreemd aan onze traditie. Ook wil men mensen toelaten tot het avondmaal, zonder dat zij eerst belijdenis hebben gedaan. Het wordt zelfs mogelijk voor een niet-belijdend lid om het ambt te bekleden. Met de aanvaarding van dat ambt doet hij dan meteen belijdenis. Onaanvaardbaar.'
Een laatste onoverkomelijk bezwaar geldt het weglaten van artikel XXI van de huidige kerkorde, waarin een bijbelse visie op het huwelijk is verwoord. 'Dat artikel', zegt Budding, 'verklaart het huwelijk tot een goddelijke instelling en tot het enige domein waarbinnen seksualiteit is toegestaan. Door het weg te laten, worden alternatieve samenlevingsvormen, zoals het homohuwelijk en ongehuwd samenwonen, aanvaard. Die vrijheid staat de Bijbel ons gewoon niet toe.'
Budding zegt dat de bezwaren tegen de nieuwe kerkorde regelmatig naar voren zijn gebracht langs de gebruikelijke kerkelijke kanalen. 'Maar de synode luistert te weinig. Daarom was het nu tijd voor een noodkreet. Nu heeft het nog zin, want de nieuwe kerkorde is nog niet officieel aangenomen. Zolang er nog geen naam is voor de nieuwe SoW-kerk, kan de nieuwe kerkorde ook niet worden aanvaard.'
Budding benadrukt dat hij zich niet buiten de SoW-kerk wil stellen als hij geen gehoor vindt. 'We moeten gewoon alles doen wat kan en mag om fusie tegen te gaan. Bij het aanbieden van de protestbrief heb ik het moderamen nog eens duidelijk gezegd dat een federatie beter zou zijn. Daarbinnen kan ieder zijn eigen kerkorde behouden.'
Het hervormde synodebestuur laat bij monde van voorzitter ds. B. J. van Vreeswijk weten dat er zwaarwegende argumenten moeten zijn om het overleg met de SoW-partners te heropenen: 'Maar we hebben uitdrukkelijk geen veto uitgesproken'. Dit laat zien hoe serieus Van Vreeswijk de verontrusting neemt en hoeveel begrip hij ervoor heeft. 'Die verontrusting zit heel diep. De Waarder kerkenraad heeft zich genoodzaakt gezien tot deze noodkreet vanwege de verscheurdheid binnen zijn gemeente, die vaak dwars door families en gezinnen heenloopt. Over het SoW-proces heeft de kerkenraad gezegd: 'We kunnen niet weg, en we kunnen niet mee'. Maar die kerkenraad krijgt brieven van gemeenteleden die heel duidelijk zeggen: 'We' kunnen niet mee'. Dat geldt voor veel meer gemeenten. En daaronder bevinden zich grote en bloeiende gemeenten, het gaat om een wezenlijk segment uit de kerk.
Welke oplossing kan het synodebestuur deze gemeenten bieden? Van Vreeswijk: 'Vorig voorjaar heeft de synode de motie De Visser/Van Heijst aangenomen om tegemoet te komen aan de bezwaarden bij hervormde gemeenten. Zij konden voor het einde van 1998 voorstellen doen over het waarborgen van hun identiteit in de toekomstige verenigde kerk. In de nieuwe kerkorde is ruimte gemaakt voor de eigenheid van luthersen. Die ruimte is er dus ook voor hervormden. Gemeenten mogen zich exclusief verbonden weten met de gereformeerde belijdenis. Ze kunnen een eigen regelgeving ontwerpen voor "geboorteleden" en voor het huwelijk als goddelijke instelling.' Van Vreeswijk wenst dit nadrukkelijk niet te zien als een stap op weg naar een federatie: 'We wachten af tot de uitvoering van de motie De Visser/Van Heijst in de synode is geweest'.
(Trouw)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen