Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Herkenning

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Herkenning

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

'Zij nu ziende de vrijmoedigheid van Petrus en Johannes, en vernemende, dat zij ongeleerde en eenvoudige mensen waren, verwonderden zich, en kenden hen, dat zij met Jezus geweest waren.'(Hand. 4 : 13)

Regelmatig kom je ze tegen.
Mensen met een aparte 'uitstraling'. Ze 'hebben' iets waarmee ze de aandacht trekken. Het valt op. In het onderwijs, in de politiek, in de kerk en in de wereld. Overal kom je ze tegen.
In hoofdstuk 4 van het Boek der Handelingen kom je ze ook tegen.
Een kreupelgeboren man wordt genezen. Hij staat op en, lovende en prijzende God, wandelt hij, achter de apostelen Petrus en Johannes aan, het tempelplein op.
Het volk loopt opnieuw te hoop en Petrus benut alle mogelijkheden, die in hem zijn, om de betekenis van de Naam van Jezus Christus, de Gekruisigde en Opgestane Heiland, bekend te maken. En velen geloven het Woord, dat verkondigd wordt.
Maar, waar Christus Zijn kerk bouwt, daar plaatst de duivel zijn kapel ernaast. In de kringen van de Schriftgeleerden en Sadduceeën knarst men de tanden nu de aandacht opnieuw gericht wordt op deze Naam. De apostelen worden erom in arrest genomen en ondervraagd. En opnieuw neemt Petrus het woord, vol van de Heilige Geest. En hoewel zich onder zijn toehoorders vijanden van Christus en Zijn kruis bevinden, raakt Petrus er niet door van de wijs. De kerninhoud van het Evangelie legt hij nogmaals indringend uit…
'Er is onder de hemel geen andere Naam, door Welke wij moeten zalig worden…'. En het roept naar ons toe de vraag op: Wat 'hebben' wij; waardoor de anderen, die we ontmoeten, naar de Heere getrokken worden?
Zo heel dicht nog in de buurt van Pinksteren wordt het ons steeds duidelijker dat de wereld om ons heen niet genoeg heeft aan woorden. Men wil er ook iets van zien en opmerken.
Nu, dat is daar gebeurd! Men zág hun vrijmoedigheid. Men zag hen spreken, frank en vrij. Men zag hun moed, om te midden van bedreiging, in volle overgave de Naam bekend te maken.
En toen? Gebeurde er toen nog iets? Ja zeker, dat is toch de bedoeling?
Zij verwonderden zich erover, dat deze apostelen uiteindelijk toch 'maar' ongeleerde en eenvoudige mensen waren…
Als kind willicht nog wel geleerd wat er ongeveer in de heilige boekrollen stond.
Als 'zoon der wet' in de synagoge enkele gedeelten daaruit gelezen. En daar is het waarschijnlijkt bij gebleven.
Was er op net Pinksterfeest ook al niet die verwondering?
'Zijn niet deze allen die daar spreken Galileeërs en hoe horen we hen eenieder in onze eigen taal waarin wij geboren zijn?' (Hand. 2 : 7, 8).
En nu? Die mensen 'hebben' iets. Zij hebben 'Iemand'.
En daarom kennen zij geen angst.
Uiteindelijk heeft het ons wel het een en ander te zeggen.
O.a. dat ons christen-zijn niet afhangt van onze afkomst, onze opleiding of i.d. Gelukkig maar. Hier merken we, dat de Heilige Geest hen zó vervult/vol maakt, datze heel verrassende dingen zeggen en doen. Zonder mensenvrees of faalangst.
Zij hebben… 'Iemand'. Hun leven is veilig in Gods hand door Jezus Christus, Die gezegd heeft: 'Ik ben met u alle de dagen…'. Dus ook in deze omstandigheden.
Weet u/jij daar ook van? Of… gaan we bij voorbaat al op de vlucht?
Dat is niet nodig! We behoeven alleen maar de dingen te doen, waartoe de Heere u/jou, op dat bepaalde moment, roept.
En dan te luisteren naar het Woord, dat zegt: 'Hierin is de liefde bij ons volmaakt, opdat wij vrijmoedigheid mogen hebben in de dag des oordeels, namelijk dat gelijk Hij is, wij ook zijn in deze wereld' (1 Joh. 4 : 17).
Dat is nu leven in afhankelijkheid. Wegschuilen bij Hem!
Want, vanuit onszelf hebben we niet zoveel en weten we niet zoveel en durven we niet zoveel. 'Goud of zilver heb ik niet', zei Paulus al bij de 'Schone Poort'.
Maar als de Heere aan het werk is en gaat in ons leven, dan wordt het alles anders. Iets daarvan wordt zelfs zichtbaar in het gezelschap van Sadduceeën en Schriftgeleerden.
'Zij kennen (d.w.z. hérkenden) hen, dat zij met/bij Jezus geweest waren.'
Zelfs deze vijanden van het kruis ontdekken iets van het geheimenis van het geloof in Jezus Christus, via deze mensen.
Zij herkenden hen daarin, dat zij Jezus ontmoet hadden en dat dit hun hele leven totaal veranderd had. Nog anders gezegd: De Heiland kwam hén tegen en zij gingen vanaf dat moment mét Hem.
Hij riep hen: 'Volg Mij!' En zij zijn gegaan en hebben Hem gevolgd tot aan het graf en ook daarna.
'Volg Mij!' Diezelfde woorden zijn blijven naklinken tot hiertoe. ledere zondag worden we als gemeente met deze oproep van Christus in aanraking gebracht.
Bovendien rekenen we er ook op, dat dit gebeurt. Maar wat doen we er nu mee? Er zijn er immers zoveel, die, wanneer ze deze oproep horen, er meteen weer vandoor gaan. Want je moet dan écht wel een heleboel van jezelf inleveren. Ja, zeg maar gerust 'alles'. En dat wil ik niet van huis uit (van nature).
Er zijn er, die bij deze woorden 'Volg Mij' teleurgesteld raken. Het is net als of er nu niemand meer is, die je helpt of wat om je geeft.
Dat is ook zo. Bij mensen is geen heil te verwachten. Zelfs niet bij hen, tegen wie u hoog opziet. Opdat we vallen in de barmhartige handen van onze gezegende Heere en Heiland. Hij is bereid om u/jou te helpen! Te allen tijde!
Dat is te danken aan Zijn Naam: Jezus, d.i. Zaligmaker; Hij, die redt.
Om een nieuw schepsel, een nieuwe mens te worden in Jezus Christus.
Men herkende hen, omdat zij met Jezus geweest waren.
Met wie gaat u/ga jij om?
De omgang met de ander, verandert vaak ook iets aan het gedrag van mensen. Of ten goede of ten kwade! Denk maar aan het spreekwoord: 'Zeg me wie je vrienden zijn, en ik zal zeggen wie jij bent'.
Omdat de discipelen zo veel met de Heere omgingen, gingen ze uiteindelijk ook op Hem gelijken.
Zo zelfs, dat de vijanden van Christus en Zijn werk in deze mensen iets herkenden van de Heiland Zelf! Ze zien het en ze horen het!
Voor Petrus moet dat een bijzondere ervaring geweest zijn. Hij hoort het immers nóg in zijn oren klinken: 'Heb ik u niet gezien in de hof met Hem?' Hij mag nu gaan in de weg van zijn Meester, Die sprak: 'Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet ophoude'.
Toch raken deze mensen niet overtuigd door Petrus maar… door de Heilige Geest!
'Die zal het uit het Mijne nemen en u verkondigen.' Zo gaat dat vandaag nog.
Herkent u er iets van ook in uw persoonlijk leven?

J. Vis, Meerkerk

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 10 juni 1999

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

Herkenning

Bekijk de hele uitgave van donderdag 10 juni 1999

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's