Boekbespreking

C. G. Geluk en R. Schoonhoven, Helen door delen. Een aanzet tot psycho-pastorale hulpverlening, uitg. Boekencentrum, Zoetermeer, 1999, 230 blz., ƒ 32,50.
Met de 'Stichting Psycho-Pastorale Hulpverlening' (PPH) opgericht in 1992 nam collega Schoonhoven, psychiater in Veenendaal een belangrijk initiatief. Het oogmerk van de stichting is immers om middels cursus en training gemeenteleden toe te rusten om pastorale zorg te kunnen bieden. Het boek 'Delen door Helen' bevat als ik het goed zie het materiaal dat in de cursus geboden wordt. Het toerusten van gemeenteleden om pastorale zorg te kunnen bieden is in het buitenland, ondermeer in Duitsland en Zwitserland, verder ontwikkeld dan in Nederland, terwijl de aandacht voor de rol van de direct betrokken leek (familie, bekenden) in de begeleiding van patiënten in de reguliere geestelijke gezondheidszorg toeneemt. Trouwens, cliënten trainen tegenwoordig hulpverleners.
Ik noemde dit boek min of meer het cursusboek. We krijgen overigens geen inzicht in de (praktische) gang van zaken van de cursus of de training, dus ook niet in de ervaringen van de cursusleiders en/of cursisten tot nu toe. Ik zou daar wel in geïnteresseerd zijn, daar ik aanneem dat de cursus niet bestaat uit louter kennisoverdracht. Om een aspect te noemen. Drs. Geluk geeft globaal informatie over de charismatische gemeente, over de gaven die ontvangen worden. Maar vervolgens lezen we niets over hoe dat dan in de cursus toegaat. Worden potentiële deelnemers aan de cursus op hun gaven onderzocht? Wordt er gewerkt met een gaveninterview of een gaventest? Is er een soort van screening vooraf en/of tijdens de cursus? Of is iedereen geschikt? Heeft iedereen gave voor psycho-pastorale hulpverlening?
De term psycho-pastorale hulpverlening stamt van de auteurs. Of die term kan beklijven zal moeten blijken. De definitie van een psychopastoraal gesprek luidt (blz. 212): 'een psychopastoraal gesprek is een ontmoeting voor Gods aangezicht waarin de pastorale werker de ander helpt om de situatie waarin hij of zij zich bevindt, de weg te vinden en te volgen, die God met hem of haar – door alle gebrokenheid heen – wil gaan'. Hoog gegrepen?
De intentie is om te streven naar een zekere integratie of coöperatie van pastoraat en hulpverlening (blz. 20). Daarmee wordt bedoeld (blz. 21) dat pastorale zorg binnen de gemeente als helende gemeenschap gebruik maakt van psychologische inzichten. Wat dat vervolgens inhoudt, moet blijken uit de aanpak van de auteurs. Elk hoofdstuk bestaat uit twee delen: eerst een pastoraal deel, dan een psychologisch deel. Voor diegenen die wel vaker vergelijkbare boeken hebben gelezen zijn de onderwerpen (zoals: Menszijn in relatie, Huwelijk en seksualiteit, Incest, Depressiviteit en angst) niet nieuw; het nieuwe zit in de wijze waarop de auteurs vooral een positieve coöperatie nastreven. De mate waarin naar integratie van pastorale en psychologische/psychiatrische inzichten wordt gestreefd is nogal wisselend per onderwerp. De had me trouwens kunnen voorstellen dat er per hoofdstuk nog een derde deel toegevoegd zou zijn, namelijk meer toegespitst en praktisch, over de taak en basisvaardigheden, de mogelijkheden en beperkingen van de psycho-pastoraal werker. Dat laatste blijft nu beperkt tot een meer globale beschrijving in het laatste hoofdstuk. Al met al leveren de auteurs een belangwekkende bijdrage aan een ontwikkeling in de geestelijke gezondheidszorg die toe te juichten is.
P. J. Verhagen, Harderwijk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen