Hoe lezen wij het laatste bijbelboek? (1)

Het zal bekend zijn dat het laatste bijbelboek de aandacht van velen trekt. De Openbaring van Jezus Christus aan Johannes heeft veler belangstelling. Als ik mij niet vergis, wordt er in onze tijd meer uit het boek Openbaring gepreekt dan eerder onder ons werd gedaan. Diverse dagboeken verschenen in de afgelopen maanden op de markt. Het meest uitgebreide van de hand van ds. W. W. J. Glashouwer. En wat te denken van de vele commentaren die geschreven zijn. Vele hooggeleerden en minder hooggeleerden hebben een uitleg willen geven van het laatste bijbelboek.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat niet al die commentaren even waardevol zijn. Onder de minder waardevolle reken ik die commentaren waarin het tijdstip van bepaalde gebeurtenissen letterlijk wordt aangegeven. Ik denk dat wij daarmee zeer voorzichtig moeten zijn. De geschiedenis leert ons dat wij zo niet met het boek Openbaring moeten omgaan. Het is onmogelijk om altijd precies het tijdstip te duiden waarop het een en ander is gebeurd óf nog zál gaan gebeuren.
Naast de minder waardevolle uitleg is er de waardevolle. Waardevol zijn die commentaren die opmerken dat er door de wereldgeschiedenis een rode draad loopt. Steeds opnieuw laat die rode draad ons zien dat niet de machthebbers het voor het zeggen hebben. Zelfs het beest uit de afgrond niet. Hoe het dan ook te keer gaat en hoe het de alleenheerschappij voor zich opeist!
Er is er slechts Een die regeert. Dat is niemand anders dan Hij die zegt: 'Ik heb alle macht in de hemel en op de aarde'. Jezus Christus als de Kurios heeft alles in Zijn handen. Niets ontgaat er aan Zijn aandacht. Niets gebeurt er bij geval! Daarom heeft Zijn kerk toekomst. Niet omdat Zijn kerk zo sterk is, maar omdat Hij zo sterk is. Hij staat voor de Zijnen in. Omdat Hij het Lam is dat Zich voor de Zijnen heeft laten slachten.
Alleen Zijn volk heeft toekomst! Geen enkel ander volk. Het ene volk komt op, het andere verdwijnt. Dat geldt ook van machtige wereldrijken. Hoe machtig is het Romeinse Rijk geweest. Wat een cultuur bezat zij. Wat is er nog van over? Van het Romeinse Rijk zelf niets meer. En wat de cultuur betreft vindt men hier en daar nog wat resten, zoals daarvan onder meer in Rome nog iets is te zien.
Gelukkig daarom als wij tot dat volk behoren waarvan geschreven staat dat het voor altoos met de Heere zal leven. Of zoals in de Openbaring staat geschreven: 'Zalig zijn de doden die in de Heere sterven…'.
Na deze korte inleiding wil ik in een aantal artikelen met elkaar nadenken over de vraag, hoe wij met het laatste bijbelboek moeten omgaan en hoe wij dit hebben te lezen.
Dat ik daarbij terugkijk, alsook het heden in het oog houd, zal duidelijk zijn. Zoals bij vorige artikelen, maak ik ook nu de opmerking dat deze artikelen pastoraal van aard zijn. Wetenschappelijke pretenties bezitten zij niet. Maar dat is ook niet de opzet van deze reeks.

Eeuwwisseling
De grote aandacht voor het laatste bijbelboek heeft ongetwijfeld te maken met de eeuwwisseling die over enige maanden zal geschieden.
Het valt niet te ontkennen dat een eeuwwisseling altijd grote aandacht heeft getrokken. Vooral als er dan ook nog sprake is van een millenniumwisseling.
Zoals het jaar 1000 een magische aantrekkingskracht bezat, zo heeft ook het jaar 2000 deze.
Daaruit is op te maken dat ondanks de secularisatie (een gesloten wereldbeeld, waarin de mens niet méér ziet dan wat men om zich heen ziet) de religie toch niet verdwenen is.
Op een of andere manier blijft men aanvoelen dat er iets meer is dan alleen datgene wat men om zich heen ziet. Van de kerk wil men weliswaar niet meer weten. Beter gezegd: van God en Zijn Woord wil men niet meer weten. Toch is daarvoor iets anders in de plaats gekomen. Omdat de mens een religieus schepsel van nature is, heeft men na het afschrijven van de christelijke religie zich gewend tot de magie. Dit laatste is vanzelfsprekend een algemene opmerking! Want ik weet maar al te goed, dat in sommige gevallen niet de magie de plaats heeft ingenomen van wat men heeft afgeschreven, maar het indifferentisme, d.i. de volslagen onverschilligheid. Men kent slechts één leus in het leven: 'Laat ons eten, drinken en vrolijk zijn, want morgen sterven wij'.
Het spreekt voor zich dat een eeuwwisseling zulken niet veel heeft te zeggen. Zij springen van de hak op de tak en aan het einde van dit jaar van de ene eeuw in de andere.
Maar let wel: zo zijn niet allen! Zeer velen kijken met nieuwsgierigheid uit naar de wisseling van de eeuw. Wat zal de verandering van het millennium ze brengen? Voorlopig is ons alleen bekend dat 31 december 1999 in de schoot der eeuwen zal verdwijnen. Ook van die dag en dat jaartal zal gelden: zij zijn voorbij! Het nieuwe wat de kalender zal aangeven is 1 januari waarin het jaartal met een twee en drie nullen wordt geschreven. Veel meer zal er niet gebeuren!

Angst
Ook al schrijf ik dat er bij de wisseling van de eeuw niet veel meer zal gebeuren dan dat wij schrijven het jaar onzes Heeren 2000, toch bestaat er bij velen angst voor de grensoverschrijding van het ene naar het andere tijdperk. Door sommigen wordt aangenomen dat er van deze wereld niet veel meer zal overblijven.
Men verwacht dat er grote natuurrampen zullen gebeuren. Met moeite zal men zijn leven kunnen redden. Om te overleven kan men in deze maanden zgn. overlevingspakketten kopen. In die pakketten zit wel zoveel aan kleding en voedsel dat men het een paar maanden kan volhouden. Naar ik vernam vinden deze pakketten gretig aftrek. Soms vindt men deze angst voor het vergaan van de wereld in 2000 ook wel bij mensen die zich christenen noemen.
Vanzelfsprekend kopen zij geen overlevingspakket, maar wel zien zij met angst en beven de komst van Jezus op de wolken des hemels tegemoet. Angst en onrust beheersen hun gemoed. Want Wie zal Jezus voor ze zijn? Hun Rechter of hun Redder? Zij weten het niet. Zij hebben geen zekerheid daaromtrent. Daarom doen zij mee met de trend van hen voor die de zuivere godsdienst niets meer te zeggen heeft. Zij volgen ze in hun trend van angst en onrust.

Voorzichtig
Vanzelfsprekend heeft het jaar 2000 ons allen iets te zeggen. Het wil ons onder meer voorhouden dat wij dichter bij de dag zijn gekomen waarop de Heiland op de wolken van de hemel terugkeert.
Alleen moet daarbij de opmerking worden gemaakt dat niemand weet wanneer die dag zal aanbreken. Wij lezen in de Schrift dat het tijdstip daarvan alleen bij de Vader bekend is. Jezus als Gods Zoon weet van dat moment niets af. Hij krijgt – met eerbied gesproken – dadelijk het signaal van Zijn Vader om terug te keren naar de aarde. Maar van het ogenblik waarop Hij het signaal ontvangt, weet Hij niets.
Daarbij maak ik nog een andere opmerking. Ik kan mij goed voorstellen dat mensen, christenen, zich laten imponeren door het getal 2000. Zij raken er zo van onder de indruk dat men dat jaartal gaat verbinden met Jezus' wederkomst. Op het eerste gezicht zit daarin iets sympathieks. Want zij denken erover na en houden er rekening mee dat de Heere terugkeert.
Helaas… dat kan niet van alle christenen gezegd worden. Nooit denken zij erover na dat Jezus weldra komt. Hun wandel is niet in de hemel. Dat kan ook niet, omdat zij niets anders zien dan deze aarde. Met andere woorden: het materialisme heeft ze te pakken. Zij kunnen aan niets anders denken. Dat kan niet anders, omdat de metanoia (de bekering, het zich wenden tot God) in hun leven niet wordt gevonden.
En als er niet van bekering sprake is in ons leven, zal er ook geen toekomstverwachting zijn. Zeker niet die toekomstverwachting waarvan de apostel Johannes in het profetisch boek Openbaring meer dan eens spreekt.
Daarom blijf ik erbij als ik zeg dat het toch iets sympathieks heeft als christenen er rekening mee houden dat Jezus in 2000 terugkeert. En het doet nog weldadiger aan als zij als een echte Maranatha-christen Jezus niet alleen maar als hun Rechter, maar bovenal als hun Redder verwachten teneinde met Hem in de eeuwige gelukzaligheid te zijn. Welk een vreugde zal dat wezen…
Toch zeg ik tegen deze sympathieke christenen: weest voorzichtig met u vast te pinnen op dat getal 2000. Wij lezen van de dag van de toekomst des Heeren dat hij zal komen als een dief in de nacht.
Het kan gebeuren dat de Heere vandaag terugkeert, maar het kan ook zijn over 1000 jaar. Altijd blijft staan wat de Schrift ons voorhoudt: 'Een dag is als duizend jaren en duizend jaren als een dag in de ogen des Heeren'.
Eenieder van ons moet er maar opletten dat het boek Openbaring ons voorhoudt dat de dag des Heeren komt, maar nergens lezen wij wanneer dit zal gebeuren. Ons worden in het laatste bijbelboek en in de andere geschriften van het Nieuwe Testament wel voorgehouden allerlei tekenen die aangeven dat Jezus' komst niet lang meer zal duren. Het juiste tijdstip daarentegen niet. Daarom horen wij de Heiland zeggen dat wij altijd waakzaam moeten zijn.
Echter… niet alleen waakzaam, maar ook bereid. Dat wil zeggen dat wij ons in het heden laten klaarmaken om onze Heiland te ontmoeten. Dit laatste zal alleen het geval zijn als wij het MacCheyne kunnen nazeggen: 'Nu weet ik die waarheid, zo diep als gewis; dat Christus alleen mijn gerechtigheid is'.
Zolang echter de Heere nog niet is verschenen, moeten wij maar getrouw ons werk doen. Maar daar hoort dan nog iets bij, nl. dat wij altijd bereid zijn om verantwoording af te leggen van de hoop die in ons is. Wel in de wereld, doch niet van de wereld. (Wordt vervolgd.)

G. S. A. de Knegt, B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen