God roept mensen (1)

Mensen kunnen soms zo moeilijk doen. Ze maken elkaar vaak verdacht. Ze veroordelen zo gemakkelijk een ander. En als je ze echt nodig hebt, laten ze je dikwijls zitten.
Toch kan het – door Gods genade – ook anders! Dat lezen we zo prachtig in Hand. 11. Een foto van de christelijke gemeente in Antiochië, bijna 2000 jaar geleden. Deze gemeenteleden zijn joden, die de Heere Jezus hadden leren aanvaarden als hun Heiland. Maar ze hebben de omstandigheden volkomen tegen. Ze zijn namelijk berooide vluchtelingen. Ze zijn terechtgekomen in Antiochië, in het huidige Libanon. Asielzoekers, zouden we in onze tijd zeggen.
Het was moeilijk om in een plaats als Antiochië de Heere te dienen. Het was in die dagen een enorme wereldstad. In grootte de derde stad van het Romeinse rijk. Een handelscentrum met een half miljoen inwoners, afkomstig uit allerlei landen. Alle soorten godsdiensten en stromingen waren er vertegenwoordigd. De stad was berucht om het goddeloze leven aldaar. Een heidense schrijver zegt: Het vuil uit Antiochië stroomt naar Rome.
Te midden van dat bonte geheel moest dat groepje vluchtelingen leven. Een kleine minderheid te midden van een samenleving vol zonde en onrecht. Gaan we daar in Nederland ook niet steeds meer op aan? Maar zie, toch gaan die vluchtelingen in deze wereldstad spreken over Jezus Christus! Ze kunnen niet zwijgen over hun Heiland, die hen voor eeuwig heeft gered.
Eerst wordt het Evangelie alleen verkondigd aan de joden, maar weldra gaan een paar christenen ook aan hun heidense buren vertellen wie Jezus is. God roept daarvoor heel gewone gemeenteleden. Enkele mannen uit hen, zo staat er. Hun namen zijn niet eens bekend. Ze zijn niet benoemd tot evangelist, geen ambtsdragers. Gewoon mensen uit die zwakke vluchtelingen-gemeente.
En zie, dan gebeurt het wonder, dat vele heidenen hun oude goden wegdoen en Christus gaan belijden als hun Zaligmaker! Eigenlijk verbazingwekkend. Veronderstel dat hier in Nederland enkele asielzoekers komen, vluchtelingen, die zeggen: 'Mensen, jullie hebben het met jullie godsdienst altijd bij het verkeerde eind gehad, wij verkondigen u de echte weg tot God'. Velen zouden denken: 'Laat ze gauw naar hun eigen land teruggaan'. Maar in Antiochië gaan de mensen niet schouderophalend voorbij aan de Boodschap die ze horen. Wat een wonder: een klein getal spreekt vrijmoedig over Christus… en zie, een groot getal komt tot geloof en bekeert zich, zo lezen we.
Wat is toch het geheim geweest van die stormachtige groei van de gemeente? Kwam het omdat die paar mannen zulke bekwame getuigen waren? Omdat ze zo'n ijzersterk verhaal hadden en zo actief waren? Lukas schrijft daarover niets. Het heeft een heel andere oorzaak: De hand des Heeren was met hen. De hand van God die krachtige daden doet. Zo krijgt de Heere alle eer.
Wat is dat bemoedigend voor ons! Wij kunnen anderen het geloof niet geven. Zelfs onze eigen kinderen niet. Onze christelijke opvoeding, het kan ons bij de handen afbreken. Wat voelen we ons dan machteloos. Handelingen 11 laat ons zien dat er Eén is, die machtiger is dan wij. Christus zegt: 'Mensen bekeren, dat is Mijn werk'. Zouden we als ouders en grootouders – ook in deze tijd – dan maar niet onze kinderen in die machtige hand van de Heere neerleggen?
Voor de gemeente van Antiochië zijn twee dingen kenmerkend geweest: geloof en bekering. Dat zijn de twee kanten van het christenleven. Geloven duidt op de persoonlijke overgave aan Christus. De binnenkant van het leven met God. Maar dat heeft ook een buitenkant: bekering. Dan wordt ook aan onze manier van leven duidelijk dat we Jezus ontmoet hebben.
God roept mensen, zondaren. We zien hier, dat Hij ze in de eerste plaats roept tot geloof en bekering. Die persoonlijke band met Christus, kennen we die? En is het dan ook aan de stijl van leven van onze gemeente te zien dat we een andere Meester dienen dan mensen die Hem niet kennen? Een levensvraag.

T. van 't Veld, Ede

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen