Jezus’ sterfhuis... een erfhuis!

Het gebeurde al weer jaren geleden. Een rijke boer, die vrijgezel was, werd ernstig ziek. In z'n gezonde dagen keek niemand naar hem om. Ze wisten hem niet te vinden. Maar toen hij ernstig ziek werd en in coma lag, zaten ze allemaal aan zijn ziekbed. Nu waren z'n neven en nichten er wél. En terwijl hun oom daar lag, werd de erfenis al verdeeld. Die had wel zin in de tractor, die in de boerderij en die wilde wel het antieke kabinet. Maar het wonder gebeurde, dat de zieke uit z'n coma ontwaakte en weer beter werd. Tegen aller verwachting in! Naderhand kon hij precies vertellen, wat z'n nichten en neven rond z'n ziekbed gezegd én verdeeld hadden. Het gevolg was, dat hij heel z'n hebben en houden vermaakte aan een goede instelling. Waarom? Omdat men z'n erfenis al verdeeld had, terwijl hij nog leefde.
Wel, datzelfde gebeurt op Golgotha. Jezus' sterfhuis wordt een erfhuis. Terwijl Hij nog leeft. Wat een schande en oneer! Men verdobbelt en verdeelt het laatste wat Hij nog heeft, namelijk Zijn kleren. Het laatste wat Jezus vanaf het kruis ziet zijn gretige ogen en graaiende handen: halen wat er te halen valt. Ja, Hij ziet de zonde tegen het tiende gebod, de begeerte naar geld en goed. Hebzucht! Aan de voet van het kruis. Terwijl Jezus het hoort en ziet. De soldaten zijn er druk mee. Waarmee dan? Met het verdelen van de erfenis, met wat eenieder in de wacht kan slepen. Aangrijpend, dat men daar in het aangezicht van de dood zin en trek in heeft. Als een sterfhuis een erfhuis wordt kun je nog wat beleven. Dan valt opeens het mooie masker af. Dan komt aan het licht wat er leeft in het hart van een mens: als ik maar aan mijn trekken kom. Het gebeurt helaas ook in kerkelijk meelevende families.
De soldaten houden erfhuis. Met z'n vieren hebben ze recht op de erfenis. Eigenlijk stelt het niet veel voor: wat kleren, een bovengewaad, een gordel, en het onderkleed dat wat duurder is. Ze maken er geen ruzie over. Eerlijk zullen ze alles delen. Weet je wat: we loten erom. Ze verdelen de erfenis in vier delen en werpen het lot. Wie zit in de prijzen? Ieder krijgt zo z'n portie, want eerlijk duurt het langst. Beseft u wat dit spel voor Jezus betekent? Bij Zijn geboorte in de stal had Hij nog doeken, maar nu moet Hij Zijn laatste stuk kleding nog missen. Zo arm werd de Heiland.
De ontklede Borg. Hij heeft geen recht meer, geen bedekking, geen eer, geen eigendom. Alles wordt Hem ontnomen. De dobbelstenen rammelen in de handen van de soldaten.
Wat een vernedering. Hij, Die eens bekleed was met mogendheên, hangt nu ontkleed aan het kruis van Golgotha. Armoe troef! Zelfs Zijn kleren mag Hij niet meer dragen.
Kort geleden legde Hij Zijn kleed af om de voeten van Zijn discipelen te wassen. Staande voor Herodes werd Zijn kleed Hem ontnomen. Hij werd als Spotkoning uitgedost. Toen kreeg Hij Zijn kleed nog terug. Maar nu heeft Hij niets meer om Zijn lichaam te bedekken. Wat een lijden! Onbeschut en onbeschermd. Nergens kan Hij achter wegkruipen. Hij hangt daar, terwijl iedereen Hem ziet: naakt, naakt.
Weet u waarom Hij daar ontkleed moet hangen? Adam en Eva droegen vóór de zondeval geen kleding. Maar toen de zonde z'n intocht en intrede deed, zagen ze opeens dat ze naakt waren. De Heere maakte rokken van vellen en trok ze hen aan. Waarom? Om de schande van hun naaktheid te bedekken.
Kleren maken de man. Wij trekken over ons vuile hart een net pak aan of een mooie jurk. Wij kunnen onze armoede en naaktheid keurig verpakken en verbloemen. Wij hullen ons in het kleed van hoogmoed, godsdienstigheid en degelijkheid. Zo houden we onze schijn en stand op én staren ons blind op de buitenkant. Maar de ontklede en naakte Christus verkondigt vanaf het kruis: 'U wordt naakt bevonden voor God'.
Want de Heere ziet ons hart aan en rukt dat masker van ons af. Hij ontkleedt ons, zodat de schande van onze naaktheid aan het licht komt en alles open en bloot ligt voor de ogen van Hem, Die alles ziet en weet.
Wat nodig is? Dat we ons geestelijk omkleden en die oude en zondige plunje uitdoen. Misschien zit het hier in ons leven wei op vast.
We worden niet bekleed met het kleed van Christus' gerechtigheid, omdat we die oude rommel van zonde en ongerechtigheid niet uittrekken.
De ontklede Borg. Ziet u Hem? Moet u uw ogen niet neerslaan? Schaamt u zich niet? U beseft toch wel dat Hij niet voor niets daar zó moest hangen?
Wanneer u aan de schande van uw naaktheid ontdekt bent en met uw oude plunje God níet onder ogen kunt komen, dan mogen we u wijzen op de ontklede Borg. Er is een kleed dat de schande van uw naaktheid en verlorenheid bedekt en u beschermt tegen de toorn van God. Het kleed dat Jezus geweven heeft met Zijn eigen bloed. Het kleed des heils en de mantel der gerechtigheid.
Denk u eens in: terwijl de Heere Jezus een bange strijd doorworstelt en hevige pijnen doorstaat, verdelen de soldaten al de erfenis. Voor hen zijn die paar kledingstukken het enige wat Jezus nalaat. Het enige voordeel, de enige buit en de enige erfenis!
Uiteindelijk begrijpen ze niets van de ernst van het kruis. Ze spelen daar met Jezus' kleren een vrolijk spel. Aangrijpend, vindt u niet? Ze zijn stekeblind voor het testament, dat Hij nalaat. Nog maar kort geleden had Hij immers bij de instelling van het avondmaal gezegd: 'Dit is het bloed van het Nieuwe Testament'.
En wat staat er in dat testament? Daarin staat dat Zijn bloed reinigt van alle zonden. Door de Heilige Geest lees ik, dat er in Jezus' testament geschreven staat: 'Ik, Ik ben het, Die uw overtredingen uitdelg om Mijnentwil en Ik gedenk uw zonden niet'.
We kunnen in ons stervensuur niets meenemen, maar moeten alles achterlaten. Bij onze geboorte krijgen we kleertjes en ons laatste kleed is een doodskleed zonder zakken. Wat zijn we vaak bezorgd voor onze kleding. Maar de dood neemt alles van ons af. En als we niet meer hebben dan wat aards geld en goed, dan komen we voor de eeuwigheid hopeloos tekort. Alles tekort. Eeuwig tekort.
Staat u al in Jezus' testament? Dat is uiteindelijk het éne nodige!
De ontklede Jezus is overgeleverd aan de willekeur van de mensen. Hij is een speelbal in wrede handen. Zo lijkt het. Maar toch gaat Jezus' lijden dieper. Zonder dat de soldaten het weten en te verontschuldigen zijn, zijn ze een instrument in Gods hand om Zijn reddingsbrigade te volvoeren. Ook dit stuk lijden is geen willekeur. Alzo moest het geschieden, opdat de Schriften vervuld werden. Eeuwen tevoren was het al voorzegd: 'Zij delen mijn klederen onder zich, en werpen het lot over mijn gewaad', Psalm 22: 19.
David klaagt hier over bittere vervolging en pijnlijke verdrukking. Maar boven z'n eigen lijden schildert en schetst hij hier het lijden van de Heere Jezus Christus. Vandaar dat Johannes dit onderdeel van Jezus' lijden ziet als een vervulling van de Schrift. De Heere Jezus leed en stierf naar de Schriften.
Jezus' sterfhuis... een erfhuis. Dit hebben dan de krijgsknechten gedaan. Nota bene de krijgsknechten, die nog niet waardig waren Hem de schoenriem te ontbinden. Laten de soldaten maar dobbelen, maar laten wij bidden: 'Heere, denk aan mij toch in gena, als U Uw klederen gaat verdelen'. Laten we vluchten tot deze ontklede Borg, opdat we bekleed worden met de mantel der gerechtigheid.

Op die heuvel daarginds. Blijf toch niet van verre staan, kom eens wat dichterbij. Dit sterfhuis is een erfhuis. Gode zij dank, er is een testament. U hoeft niet te loven en te bieden. Gevraagd een paar lege handen. Bedelaarshanden. Kijk, daar ligt aan de voet van het kruis een prachtige garderobe. Jezus' klederen. Deze klederen bedekken niet vele, maar alle zonden. De klederen des heils, die de Geest uitdeelt en aandoet. Klederen van geloof, liefde, blijdschap en vrede. Klederen voor de tijd en voor de eeuwigheid. Voor leven en sterven. Voor trouwdagen en rouwdagen. Voor lichaam en ziel.
Wee de mens, die geen bruiloftskleed heeft. Die levenslang Jezus roepstem in de wind sloeg: 'Ik raad u dat gij van Mij koopt witte klederen, opdat gij moogt bekleed worden, en de schande van uw naaktheid niet geopenbaard worde'. Met uw oude en zondige plunje kunt u de Heere niet onder ogen komen. Kunt u niet deelnemen aan de bruiloft des Lams. Wel de mens, die bekleed werd met de klederen des heils. Gekleed voor het feest. Niet met een mantel van eigen smaak en formaat, maar bekleed met het kleed van Christus' gerechtigheid.
Heeft de Heilige Geest het kleed des heils en de mantel der gerechtigheid u al om de schouders geworpen?
U kunt alléén maar God ontmoeten, wanneer de schande van uw naaktheid bedekt werd door Christus' kleed. Dan bent u goed af. Dan mag u weten, dat sterven erven is. Dan wordt u eens vergaderd tot de schare die niemand tellen kan, staande voor de troon en het Lam, bekleed met lange witte klederen.

'Straks leidt men haar in statie, uit haar woning,
In kleding, rijk gestikt, tot haren Koning;
Zo treedt zij voort met al den maagdenstoet,
Die haar verzelt, U vrolijk tegemoet.
Zij zullen blij, geleid met lofgezangen,
De vreugde voên, die afstraalt van haar wangen,
Tot zij, daar elk gewaagt van haren lof,
Ter bruiloft treên in 't koninklijke hof.'

Hoevelaken       G. Wassinkmaat

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen