Open Brief aan hervormde synode

Hoogeerwaarde leden van de Generale Synode,

Ondergetekenden, dienstdoende en emeriti predikanten in de Nederlandse Hervormde Kerk, voelen zich gedrongen u als Generale Synode door middel van dit schrijven deelgenoot te maken van onze diepe verontrusting en gekwetstheid vanwege het recente besluit van de Generale Synode van de Gereformeerde Kerken in Nederland inzake het belijden van de verzoening in Christus.

Als dienaren van het Woord hebben wij bij de aanvaarding van ons ambt plechtig beloofd ons ambtelijk werk te verrichten in dankbare gehoorzaamheid aan de, Heilige Schrift als de bron van de prediking en enige regel des geloofs en in gemeenschap met de belijdenis der vaderen; Dat betekent ook dat wij gehouden zijn ons in al ons spreken en handelen te bewegen in deze weg van het belijden der kerk en te weren al wat haar belijden weerspreekt. Tot de kern van dit belijden behoort dat Christus om onze zonden is overgeleverd en opgewekt tot onze rechtvaardigmaking.

De synode van Enkhuizen van de GKN heeft zich in april 2000 naar aanleiding van bezwaarschriften tegen eerder genomen besluitvorming opnieuw gebogen over het boek van prof. dr. C. J. den Heyer, Verzoening (Kampen 1997). In dit boek vraagt Den Heyer zich onder meer af 'hoe de dood van iemand in een ver verleden voor wie vele eeuwen later leeft, heil kan betekenen.' Hij geeft aan dat persoonlijk niet in te zien. Door voormelde synode is uitgesproken dat Den Heyer 'als exegeet binnen de ruimte is gebleven die het ondertekeningsformulier en het reglement van de Theologische Universiteit Kampen biedt en dat er daarom geen aanleiding is tot het nemen van maatregelen tegen hem'.

Daarmee is aangegeven dat naar het oordeel van de synode de door Den Heyer ingenomen positie hem niet in strijd brengt met zijn belofte zich te houden aan het belijden van de Kerk. Daarmee is tevens zijn invulling van het belijden van de verzoening, die op uiterst gespannen voet staat met het klassieke belijden van verzoening door voldoening, als een legitiem 'model' naast andere modellen erkend. Per consequentie is daarmee het klassiek gereformeerde belijden tot één van de vele modellen gedegradeerd.

Onderscheiden ambtsdragers en gemeenteleden binnen de Gereformeerde Kerken hebben deze beslissing van hun Generale Synode ervaren als een openlijke verloochening van het diepste geheim van het verzoenend lijden en sterven van Christus. Als dienaren des Woords in de Nederlandse Hervormde Kerk voelen we ons om meer dan één reden nauw bij deze zaak betrokken. Om te beginnen doet het ons diep verdriet dat de Gereformeerde Kerken van hun confessionele identiteit zijn weggegroeid. In het bijzonder is deze betrokkenheid er omdat onze kerk zich met de GKN in een proces van vereniging bevindt. Zoals algemeen bekend is, wordt er over het Samen op Weg-proces tussen de NHK, de GKN en de ELK heel verschillend gedacht. De NHK is op dit punt tot op het bot verdeeld en de standpunten lopen uiteen van toejuichen tot volstrekt afwijzen. De zaak van de verzoening is echter in de gemeenten zo'n aangelegen punt dat rondom dit kernbelijden allerlei verschillende benaderingen van het genoemd proces worden overstegen.

Onze dringende vraag is: betekent de situatie waarin wij thans verkeren niet dat er uitdrukkelijk voorrang dient te worden gegeven aan het verkrijgen van helderheid inzake ons actuele belijden van het verzoeningswerk van Christus? Daarbij moet het belijdend spreken van de Kerk der eeuwen als uitgangspunt worden genomen. Het geeft geen pas theologische discussies te voeren alsof er niet op voorhand sprake is van helder en ondubbelzinnig belijden inzake de heilsfeiten. Wij vermogen niet in te zien hoe er thans verder gewerkt kan worden aan de realisering van een SoW-proces. Voortgaand gesprek en overleg binnen het raam van het SoW-proces zal toch alleen kunnen plaatsvinden wanneer op dit kernpunt van christelijk belijden klip en klaar is uitgesproken waar de NHK voor staat. De NHK kan er ons inziens niet omheen, gezien haar betrokkenheid bij het SoW-proces, zich opnieuw uit te spreken over de kostbare belijdenis van Jezus' plaatsvervangend en schuldovernemend lijden voor ons zondaren. Het ligt geheel in de lijn van het belijden van de NHK in de loop der eeuwen tot op de Herderlijke Brief De tussenmuur weggebroken (1967) toe, dat zij in de thans ontstane situatie met alle mogelijke helderheid uitspreekt dat in haar midden geen plaats is voor opvattingen die dit evangelie van de verzoening aantasten of verduisteren.
We vragen met alle ernst en klem aan mededienaren van het Woord, kerkenraden en gemeenteleden dit schrijven door een adhesiebetuiging te ondersteunen en daarmee uit te spreken dat wat het zwaarste is nu het zwaarst moet wegen. Alleen een kerk die staat voor de kern van haar belijden en dan ook alles wat dat belijden aantast, krachtig weerspreekt, kan zo vergaande beslissingen nemen als in het SoW-proces aan de orde zijn! Gods zegen kan niet rusten op een proces van kerkvereniging dat zich niet voltrekt op het enige fundament dat gelegd is in Jezus' verzoeningswerk.

Wij bidden u toe de wijsheid van God en de leiding van de Heilige Geest bij al uw arbeid om op dit cruciale moment de rechte beslissingen te nemen.

Stille week 2000

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen