Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Pinksterleven

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Pinksterleven

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

’Er zij waren volhardende in de leer der apostelen, en in de gemeenschap, en in de breking des broods, en in de gebeden.' Handelingen 2: 42

Op de pinksterdag worden 3000 mensen toegevoegd aan de kring van Jezus' discipelen. De gemeente des Heeren groeit! Allen hebben beleden, dat Jezus de Christus is. De apostelen hebben hen gedoopt, zoals ook Johannes de Doper deed, met de doop der bekering tot vergeving der zonden. In de Naam van Christus is hen vergeving van zonden verkondigd. Dit woord namen die 3000 met beide handen aan. Genade en vrede ontvingen zij van God! Een nieuw leven door Zijn Heilige Geest, Jezus, de Christus, is nu hun Heere. Hij heeft het nu voor het zeggen in hun leven.

Dat is het kenmerk en ook het waarmerk van het leven door de Heilige Geest. Hij neemt het uit Christus en gaat het ons verkondigen. Zo past de Heilige Geest Hem ons toe. Wij gaan door het geloof toe-eigenen wat we in Christus hebben: de afwassing van onze zonden en de vernieuwing van ons leven.
Voor het verkondigen gebruikt de Heilige Geest de leer van de apostelen. Petrus en de anderen gingen dus door met hun werk. Het is niet bij die ene preek op de pinksterdag gebleven. Die 3000 mensen hadden meer onderwijs nodig. Ze moesten meer gevormd worden in het Woord en naar het beeld van Christus.
Zo laat de Heilige Geest ons zien, hoe Hij ook ons wil leiden en leren. Hij bouwt Gods gemeente op het fundament van apostelen en profeten, waarvan Jezus Christus de uiterste Hoeksteen is. Daar zijn we als dienaren van het Woord dan ook aan gebonden. We hebben Gods gemeente in de prediking op dat fundament te bouwen. Als gemeente hebben we ons daarop te laten bouwen. De Heere geeft ons vaste grond onder de voeten. Hij heeft onze ziel beveiligd voor de dood; Hij richt onze voet, dat hij zich nimmer stoot; Hij is voor ons een schild in alle nood! De Heere zet Zijn werk voort totdat Hij terugkomt. Dan legt Hij er Zelf, door het oordeel heen, de laatste hand aan. Dan zal ook blijken hoe wij op dat fundament gebouwd hebben en zelf gebouwd zijn.

De 3000 pasbekeerden volhardden in de leer van de apostelen. Dat was de lering, het onderwijs uit de boeken van het Oude Testament, zoals Christus, die voor hen geopend had. De Heilige Geest leidde de discipelen daar verder in. Zoals Christus ook beloofd had. De Heilige Geest zou hen in alle waarheid leiden. Met dat onderwijs van de Heilige Geest dienen ze ook de gemeente.
De boeken van het Oude Testament kenden die 3000. Ze waren joden uit de diaspora. Met die boeken waren ze opgevoed. Ze hadden echter de juiste leeswijzer niet. Nu krijgen ze de sleutel aangereikt van de apostelen om dat Oude Testament op een nieuwe wijze te lezen en te verstaan. Zo leren ze Jezus, als de Christus beter kennen. Hij gaat meer in hen leven en zij meer in Hem. Ze leren God lief te hebben, te eren en te dienen door de Geest van Christus.

Dit onderwijs gaven de apostelen steeds door. Ze waren daar continu mee bezig. Een aanwijzing, dat ook wij voortdurend in contact moeten zijn en blijven met het Woord. Met als doel, dat Christus in ons groeit en wij in Hem. Opdat we door de Heilige Geest niet alleen zullen leven, maar ook wandelen. In ons persoonlijk leven en vooral in de gemeente met elkaar. Lukas legt de nadruk op dat laatste. Ze waren volhardende in de gemeenschap. Dat veronderstelt natuurlijk het eerste. Hoe kunnen we samen met anderen door de Heilige Geest wandelen, als we niet persoonlijk door de Geest leven? Persoonlijk geloof is een must. Toch gaat het pinksterleven niet op in persoonlijk geloof. Lukas schrijft, dat ze volhardende waren in de gemeenschap, de breking van het brood en de gebeden.

Gemeenschap in Woord en daad zo blijkt uit het vervolg. Ze leefden ook in gemeenschap van goederen. Volharden in de gemeenschap is dus meer dan in contact zijn met de prediking in de gemeente. Niet dat we moeten opgaan in alle activiteiten, die in de gemeente ontplooid worden. Daar kunnen we nog heel ik-gericht of groepsgericht in bezig zijn. 't Gaat om samen bij die Ene, de Heere Christus te horen en samen te doen wat Hij van ons vraagt. Samen Zijn beeld dragen. Gemeente des Heeren zijn dus. Niet alleen op zondag, maar ook op de andere dagen.
We hoeven dan het leven van de gemeente te Jenizalem van toen niet te kopiëren naar nu. De Heilige Geest houdt niet van dit kopiëren. De Heere heiligt door Zijn Woord en Geest ons leven hier en nu tot Zijn dienst. De gemeente is echter bij uitstek de ruimte voor het beoefenen van gemeenschap met Hem en met elkaar. Niet voor een poosje of alleen als het ons uitkomt. Zij waren volhardende in de gemeenschap. Daar waren ze dus voortdurend op gericht. Pinksterleven heeft een duidelijk doel. Het stuwt ons tot onderhouden van de gemeenschap met de Heere en zo met elkaar. Zo geeft de Heilige Geest ook de richting aan voor het kerkelijk leven vandaag. Ook nu verdeeldheid, scheuren en breuken meer en meer aan het licht komen, leert, leidt en bindt Hij ons aan deze voortdurende gemeenschap. We hebben die dan ook door de Heilige Geest te zoeken en te onderhouden. In woorden en metterdaad.

De gemeenschap met de Heere en met elkaar kreeg ook vorm in het breken van het brood en in de gebeden. De gemeente kwam samen in verschillende huizen voor een maaltijd, de zogenaamde liefdemaaltijden. Eenvoudige maaltijden die door de gastheer geopend werden met het breken van een matse. Na deze maaltijden werd er brood gebroken om het lijden en sterven van Christus te gedenken. Er werd ook samen gebeden. In de huizen en in de tempel. De Naam van de Heere werd met eerbied genoemd. Vrede en vreugde kwam in hun harten en ze prezen God. In deze eenvoud straalde de echtheid van het pinksterleven naar buiten. Anderen zagen dat en merkten het op. Ze hadden genade bij het gehele volk, schrijft Lukas. Het viel de mensen op met hoeveel liefde en toewijding de discipelen van Jezus met elkaar leefden. Het pinksterleven in de gemeente had ook een uitstraling naar de omgeving. Anderen werden er ook door aangetrokken. De Heere voegde zo elke dag mensen aan Zijn gemeente toe. Het is een aanmoediging aan ons adres om te volharden in het pinksterleven. Zo bouwt de Heere Zijn gemeente ook vandaag.

Benthuizen               P. J. Krijgsman

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 juni 2000

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

Pinksterleven

Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 juni 2000

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's