Job, een vader

De naam Job is veel bekender dan het land Uz, dat in één adem met zijn naam genoemd wordt. We kennen allen die moeilijk te verklaren geschiedenis van Jobs leven wel. In de eerste verzen van hoofdstuk 1 wordt ons geschilderd wie Job is en hoe hij vader (priester) in zijn gezin is. We lezen van Job dat hij is: oprecht, vroom, godvrezend en wijkende van het kwaad. En aangezien de HEERE Zelf dat zegt in vers 8 gaat het niet om de buitenkant maar om zijn hart. Het is geen schijn maar werkelijkheid in het leven van Job. De vrienden van Job echter zullen daar straks zo hun kanttekeningen ofwel vraagtekens bij plaatsen.
Het is een opvallende beschrijving van Job. Zo zouden wij niet snel mensen aanduiden. We hebben andere manieren om iemand te beschrijven. Kennelijk is het gegeven dat iemand een leven met de HEERE leidt minder belangrijk of minder opvallend dan allerlei andere zaken. Jobs leven met zijn God wordt eerst voorgesteld. En dan, voordat zijn welvaart beschreven wordt is daar eerst de beschrijving van zijn gezin. Kinderzegen voor de beschrijving van welvaart... En dan pas volgt de beschrijving van zijn materiële welvaart. Ook zijn bezittingen zijn vele. Hij is rijk gezegend met aardse goederen. Iemand vatte het als volgt samen: een groot veeteeltbedrijf met een eigen transportbedrijf. Kortom: een rijk gezegend man in alle opzichten!
De kinderen onderling hebben het goed. Een sterke band. Als er iets te vieren is zijn ze er allemaal. Ongetwijfeld zal Job daarvan genoten hebben. Toch is er iets wat hem niet met rust laat. We vinden dat samengevat in die paar woorden: 'Misschien hebben mijn kinderen gezondigd...'. Het woordje misschien geeft aan dat Job niet achterdochtig is en zijn kinderen overal van verdenkt. Wel is hij bang dat ze de HEERE mogelijkerwijs gezegend hebben. Dat gaat immers gemakkelijk zo als alles goed gaat. In het hart de HEERE zegenen, dat wil zeggen voor de schijn nog wat mee doen maar in je hart al afstand genomen hebben.
En juist daarover zit Job in. Ze mogen dan naar aardse maatstaven alles hebben, als ze God vaarwel gezegd hebben missen ze alles. Een bewogen vader!
Job zegt niet: ze zijn volwassen, ze moeten het maar uitzoeken. Integendeel. Als de dagen der maaltijden voorbij waren dan heiligde Job hen. Hij staat 's morgens vroeg op en offert voor ieder kind afzonderlijk een brandoffer. Waarom doet Job dat toch? Er zijn drie zaken die daarbij een rol spelen: Job kent zijn eigen hart. Job weet hoe de zonde op de loer ligt. Heel dichtbij. Het kan maar zo over je komen. En je zit er zo middenin ook al wijk je van het kwade. Anderzijds: hij kent de Heere. Hij gunt het de Heere dat zijn kinderen Hem mogen dienen! En het derde valt er bijna mee samen: hij gunt zijn kinderen dat ze de Heere mogen kennen. Deze rijke herdersvorst kon zijn kinderen veel geven maar hij beseft: aardse goederen moeten ze eenmaal achterlaten en dan? Heb ik ze zo opgevoed dat ze de Heere kunnen ontmoeten? En zo laat Job ze komen. In alle vroegte staat hij op. Het kan geen uitstel lijden. Elk kind afzonderlijk. Wij, in onze tijd brengen geen offers meer. Sinds het offer op Golgotha gebracht is, is dat ook niet meer nodig. Maar elk kind afzonderlijk bij de Heere brengen is een geweldige zaak, die niet heeft afgedaan. Hij heiligt hen. Het gaat hier om een huisgodsdienstoefening, nauw verbonden met verzoening. Hij zet ze apart en spreekt met hen over zonde en vergeving. Dat vergeet je nooit! Die ernstige gesprekken. Die gebeden: och Heere! Red ook mijn kind. Job is van één ding diep overtuigd: ook mijn kinderen hebben verzoening nodig. Of om het te zeggen met de woorden van het Nieuwe Testament: kinderen hebben, als ieder ander, het verzoenend bloed van Christus nodig. Wat een geweldige zaak. En wat een geweldige taak. Altijd maar weer.
En hoe is het met hen afgelopen? Op één dag verongelukt! Daar zijn geen woorden voor. Dat zal ongetwijfeld ook in die dagen ontzettend veel vragen hebben opgeroepen. Geen mens die daar een antwoord op heeft. Laten we persoonlijk maar een andere vraag stellen: hoe zal het mij aflopen? We worden niet zalig op grond van offers. Ook niet op grond van gebeden van ouders. Maar wel op grond van het werk van Christus, dat in het geloof te ontvangen is.
We hebben het onlangs weer herdacht: gerechtvaardigd uit het geloof. Ofwel om Hem, de hemelse Voorbidder. Jobs kinderen waren gezegend met een biddende vader. Ver boven aardse bidders uit stijgt onze Voorspraak bij de Vader, Jezus Christus. Hij zegt: Vader Ik bid voor hen. En wat bidt Hij? Vader, Ik wil, dat waar Ik ben ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt. Met andere woorden: bij deze Voorbidder is zekerheid over vergeving van zonden en eeuwig leven. Hij nodigt ons Hem te volgen. En dat volgen gaat soms door diepe dalen heen. Kijk maar naar Job. In luttele ogenblikken, alles kwijt. Dan wordt er geschud aan de fundamenten en alles dreigt te wankelen. Maar de Heere houdt vast - dat was ook de inzet van het boek Job - de Heere houdt vast al degenen die eenmaal met Hem verbonden zijn geraakt. Hij laat nooit los het werk dat Zijn hand in een mensenleven begonnen is. Het doet Jobs zelfs belijden: ik weet mijn Verlosser leeft. Dat is genade. Daar kun je mee leven. Daar kun je mee sterven. Door de donkere nacht naar de morgen toe. Als ik dan omringd door tegenspoed, bezwijken moet, schenkt Hij het leven.

Kampen               G. H. Koppelman

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen