Een zondaar geroepen

Daar, op een uitgangsweg van Kapernaüm, geschiedt er een groot wonder: een onversneden tollenaar sluit zijn tolhuis om de Heere Jezus te volgen. Hoe dat zo gegaan is? Ook de evangelist Lukas reikt daarover gegevens aan, na gedaan onderzoek.

Het was na een wonderbaarlijke redding en genezing van een verlamde. 'En na deze ging Hij uit' heet het dan in vers 27. Hij, bij velen bekend als Jezus van Nazareth. Een correcte duiding, doch niet de gehele waarheid. Wie daar heengaat, omringd door enkele getrouwen en anderen? Niemand minder dan de Gezondene van de Vader, vers 32. Aan Wie ook de Heilige Geest in ruime mate gegeven is. Gelijk u begrijpen zult: een Man met een hoge roeping. Van Wie veel te verwachten valt. Nog steeds!

Als verwacht kan worden bij een uitvalsweg: die voert langs een tolhuis. Als in later eeuwen herkenbaar aan een typische façade? Tolhuis. Dus daar woont en werkt een tollenaar. Levi, zo weet Lukas. Volgens zeggen hangt die Levi wat tegen zijn tolhuis. Beter dan: 'zat in'. Ziet hij het leven niet zo meer zitten; of heeft enkel nieuwsgierigheid hem naar buiten gedreven? Hoe dan ook, dat is wel duidelijk: hij heeft ondertussen geen pogingen gedaan om zich aan te sluiten bij de gaande schare. Hoe zou hij ook, tollenaar. Handlanger van de vijand, de Romeinen. Een man, die deelde de reputatie van zijn vakgenoten, van een oplichter te zijn. Dus geen man om een plek te geven in de stoet. Een tollenaar. In de Bijbel gewoonlijk vereenzelvigd met een zondaar. En dat genomen in de absolute zin van het woord: een overtreder van Gods geboden. En daarmee de gevangene van zichzelf, van zijn kwaad. Dat is toch de realiteit: 'wie de zonde doet, is een dienstknecht van de zonde'.

Bepaald opmerkelijk dan is het te vernemen, dat de Christus uitgerekend die man ziet staan: 'en zag een tollenaar, met name Levi'. Gezegd mag worden; niet zo maar een zien, zoals iemand, onderweg zijnde, bepaalde personen of zaken opmerkt. Even. Terloops. In een vluchtige en verdwijnende opname. De Heiland ziet die eenzame man daar staan. Het zal Hem niet verrast hebben, als nadien blijkt: een tollenaar. Hij ziet hem, zoals de Gezondene van de Vader dat alleen gegeven is. Namelijk als een mens, op Zijn weg geplaatst, om gered te worden. Zelfs om in de kring van Zijn discipelen te worden opgenomen. Zal bij dat zien, de Geest des Heeren niet vaardig over Hem geworden zijn! Dit als achtergrond bij de toebereiding van Levi. Toch wel wat apart? Niet helemaal. Want had het de Drie-enige God niet behaagd om naar mij om te zien, dan zou ik Hem nooit gevonden hebben. 'En zag een tollenaar', merkwaardig, ja. Wordt het oog van de Christus Gods licht geboeid, als het ontdekt mensen in nood? Ik denk het.

Hoe het precies gegaan is? Zo misschien: de Heiland houdt de pas in, richt zich dan nadrukkelijk tot de tollenaar, terwijl Hij hem toeroept: 'Volg Mij', vers 27. 'Volg Mij!' Moet niet Levi voor een ogenblik heel verbouwereerd Hem aangestaard hebben? 'Volg Mij', als gezegd van een rabbi, veel meer dan zo maar een rabbi, gehoord de laatste berichten. Een Man, Die tot een verlamde zeide: 'uw zonden zijn u vergeven' (5 : 20). En, 'sta op en neem uw beddeke op en ga heen naar uw huis' (5 : 22). Moet nu hij, tollenaar, Hem volgen. Wat toch betekent zich bij Zijn gevolg aansluiten. En vooral, zich door Hem te laten onderwijzen inzake de dienst van God? Kortom, elk weldenkend mens zal kunnen bedenken, dat dat 'Volg Mij' beladen is met verstrekkende consequenties. Niettemin, de oproep van de Christus heeft de tollenaar getroffen, tot diep in zijn hart. Naar blijkt heel merkwaardig: hij kan en wil er niet onderuit. Wijst dat er niet op, dat die oproep gepaard ging met vernieuwing van denken en willen (zie vers 32). Hij is ook inwendig geroepen. Dat is nu zijn eerste persoonlijke ervaring met de mens Jezus van Nazareth.

Een ervaring, die velen met hem delen. Als deze man: 'Ik heb thuis nauwelijks een christelijke opvoeding genoten. De christelijke school bij ons in de buurt had een goede naam. Dus werd ik daar geplaatst. Eenmaal volwassen, ging ik mijn eigen gang. Mijn werk was mijn hobby en van de aangename dingen van het leven had ik graag mijn deel. Totdat ik op een zaterdag aan het snuffelen was. Bij een boekenkraam. Ik nam een oud boekje in de hand, sloeg het open en werd ongemeen geraakt door wat ik daar las: "Wendt u naar Mij toe, wordt behouden, al gij einden der aarde" (Jes. 45, vers 22). Van toen af, ben ik ernst gaan maken met de dienst van God'.

Moet het ten slotte het aanwezige volk niet hogelijk verbaasd hebben? Dat, al gauw na het 'Volg Mij' de tollenaar haast demonstratief gevolg geeft aan de hem gedane oproep: 'En hij, alles verlatende, stond op en volgde Hem', vers 28. Bewust van wat hij doet staat hij als het ware op uit zijn tot dusver geleefde leven, om een andere toekomst in te slaan. Overruled door de Man Gods? Nee, dat niet. Maar veelmeer door de Geest bewerkt en geleid. En zegt uzelf maar: wie de lokroep van het Evangelie werkelijk gehoord heeft, die kan daar niet onbewogen of dezelfde onder blijven. Je wordt gebracht tot een soms heel radicale breuk met je vorige bestaan. Soms ook met bepaalde zonden. En, je wordt in een leerproces betrokken onder leiding van de Leraar bij uitnemendheid.

P. M. BREUGEM, BARNEVELD

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen