Belijden: zaak van je hart

In de meeste gemeenten leggen in deze tijd jongeren en ouderen belijdenis van het geloof af. Maandenlang hebben we ons voorbereid op dit gewichtvol moment. De ervaring leert dat jullie de belijdeniscatechese doorgaans heel wat hoger aanslaan dan de 'gewone' catechisaties, die je voorheen bezocht. Geen wonder, men komt hier toch niet zomaar? Of omdat het moet van thuis? Of om 'verlost' te raken van het jaarlijks catechisatiebezoek?
Ik vertrouw erop dat je biddend, welbewust tot deze stap bent gekomen. Je wilt de Heere dienen, vrezen en volgen. Aan Hém en aan Zijn Woord wil je vasthouden. Je verlangt te leven en te sterven met Zijn Woord. Je hebt de schuldvergevende liefde van Christus ervaren en je in het geloof aan Hem overgegeven. Het gaat daarbij niet om de grootheid van ons geloof, wel om de echtheid ervan.

(Toen de scharen...)

HIER ONTBREEKT EEN GROTE ALINEA

Het geloof waarvan we belijdenis aflegden of nog hopen af te leggen is dan ook op deze God gericht, die Zich zo rijk kennen laat in Zijn Zoon. We belijden niet alleen aan Hem gehoorzaam te willen zijn, maar ook voor alle dingen van Hem afhankelijk te zijn. Aangewezen te zijn op Zijn Vaderlijke zorg en op die ene Naam die onder de hemelen gegeven is, waardoor zondaren moeten zalig worden. En niet minder zijn we afhankelijk van Zijn Heilige Geest, die in alle waarheid leidt, opdat ons belijden doorgaat op zondag én in de week. legden of nog hopen af te leggen is dan ook op deze God gericht, die Zich zo rijk kennen laat in Zijn Zoon. We belijden niet alleen aan Hem gehoorzaam te willen zijn, maar ook voor alle dingen van Hem afhankelijk te zijn. Aangewezen te zijn op Zijn Vaderlijke zorg en op die ene Naam die onder de hemelen gegeven is, waardoor zondaren moeten zalig worden. En niet minder zijn we afhankelijk van Zijn Heilige Geest, die in alle waarheid leidt, opdat ons belijden doorgaat op zondag én in de week.

'Aangenomen..., bevestigd worden, of...?'
Uit bovenstaande heb je wellicht begrepen dat de uitdrukking 'belijdenis van het geloof afleggen', duidelijk voorkeur heeft boven bijvoorbeeld: 'aangenomen worden...', of 'je laten aannemen...'. Het laatste wekt de indruk alsof we zelf volkomen passief zijn. Ook verdient het onze voorkeur niet om te spreken van 'bevestiging van lidmaten', daarom niet, omdat de meesten van jullie reeds vanaf het geboorte-uur lid waren van de kerk.
Denk maar aan de bekende regel uit het doopformulier, dat de kinderen die op het erf van Gods genadeverbond het levenslicht zagen, 'als lidmaten van Zijn gemeente behoren gedoopt te wezen...'

In zijn bekende boekje....

HIER ONTBREEKT EEN GROTE ALINEA

dag van 'onze belijdenis', maar ook daarna. Telkens maar weer worden we geplaatst voor de vraag: 'Wat dunkt u van de Christus...? ' dag van 'onze belijdenis', maar ook daarna. Telkens maar weer worden we geplaatst voor de vraag: 'Wat dunkt u van de Christus...? '

Belijdenis en Heilig Avondmaal
In het verlengde van de belijdenisdienst ligt de tafel van het Heilig Avondmaal. Althans, zo heeft de Kerk het altijd gesteld. Zeker in haar bloeitijden. Luther en Calvijn legden duidelijk een verband tussen belijdenis en Avondmaal. Die eenheid tussen het ene en het andere werd ook in de dagen van de Nadere Reformatie gehandhaafd. Je weet wel: het tijdvak van onze zogenaamde 'oudvaders'. W. Teelinck maakte nog mee dat honderden mensen deelnamen aan het Heilig Avondmaal. En ook voor á Brakel horen lidmaatschap en tafel van het nieuwe verbond bij elkaar. Ook wil ik nog wijzen op het 'Kort begrip', waarboven staat: 'voor hen die zich willen begeven tot des HEEREN Heilig Avondmaal'.

Nu hoop ik van harte...

HIER ONTBREEKT EEN ALINEA

Lid van de gemeente worden, is volgens Brakel toetreden tot het lichaam van Christus. Calvijn wilde verschillende malen per jaar, in de week voordat het Heilig Avondmaal werd gehouden, gelegenheid geven om belijdenis van het geloof af te leggen.
Wie zo tegen het afleggen van belijdenis des geloofs aankijkt, kan het onmogelijk normaal vinden, dat lidmaten blijven zitten wanneer het Heilig Avondmaal bediend wordt. En juist om alle vanzelfsprekendheden de pas af te snijden worden we voor de bediening van het Heilig Avondmaal opgewekt onszelf te onderzoeken. Waarop eigenlijk? Of we uit het geloof leven. Wat we van de Christus denken? Op de vraag wat de beste voorbereidingspreek is, verwees iemand naar het Avondmaalsformulier. Het is de moeite waard dit mooie document voor jezelf te lezen en te herlezen in de week van voorbereiding. Daarnaast bestaan er tal van praktische pastorale boekjes die ons willen helpen om zaken duidelijk te krijgen. Ik denk onder meer aan het reeds genoemde boek van ds. C. van der Wal, of aan dat van ds. H. Visser, 'Tot Mijn gedachtenis'.

Ons gelovig toegaan tot de Dis...

HIER ONTBREEKT EEN ALINEA

Dat doende smelten we weg in verwondering bij de gedachte aan wat Hij deed. Tegelijkertijd ontdekken we achter het kruis de Vader. Want: God was in Christus de wereld met Zichzelf verzoenende. Nu kan het niet uitblijven of we eindigen, net zoals het avondmaalsformulier doet, in de lof des Heeren (Ps. 103). We eren en prijzen de Drie-enige God om het wonder van het evangelie van de plaatsvervanging. Dat is ook de kern in het Heilig Avondmaal. Ja, deze gelovige gedachtenis aan Hem geeft inderdaad voedsel aan het geloofsleven, zoals ik ergens las.
Er is trouwens nog een belijdenisaspect aan onze avondmaalsviering. Ik denk aan de wederkomst van de Heere Jezus Christus. We blikken in het Heilig Avondmaal niet alleen terug, maar we zien ook vooruit. Paulus schrijft: 'Verkondigt de dood des Heeren, totdat Hij komt'. Verleden, heden en toekomst vloeien aan de tafel samen. Want is het goed, dan vieren we het Avondmaal met heimwee en verlangen in ons hart naar onze Bruidegom. Zijn komst is het immers die al ons heil volmaakt. Dan zal Hij zijn 'alles en in allen.' Iedere avondmaalsviering wil deze verwachting vernieuwen.
Misschien vind je de gang naar het Heilig Avondmaal nog wel een hele stap. Ik hoop dat het je in de klem brengt, dan zal het je zeker uitdrijven. 'Het bloed van Christus onrein achten is geen kleinigheid...' (J. van Sliedregt). 

Jouw belijdenis en jouw gemeente

Niet zullen in iedere gemeente dezelfde vragen gebruikt worden bij het doen van belijdenis van het geloof, wel hebben jullie naar ik veronderstel, beloofd om met de gaven die God je gaf mee te werken aan de opbouw van kerk en gemeente.
'Hier wordt alle geestelijke vrijbuiterij tegengegaan...', zo schreef ooit Ds. C. v. d. Wal.
Dat houdt nogal wat in. In ieder geval dit, dat we trouw zijn aan onze eigen gemeente. Je kunt vandaag de vraag horen stellen: 'wat heb ik aan mijn gemeente...? ' Mag ik het eens omkeren en vragen: wat heeft de gemeente aan jou...? Best iets om over na te denken. Zeker in een tijd waarin het individualisme hoogtij viert.

'Je moet de gemeente zoeken...'  VVVVVVVVVVVV

Laten we alert zijn op deze wereldse consumptiegeest, die de kerk soms behoorlijk in z'n grip heeft.

VVVVVVVVVVVV

HIER ONTBREEKT EEN ALINEA

Kort geleden las ik in de krant een uitspraak van een moeder uit een grotere plaats. Het trof mij zeer. Het ging over kerkbezoek, ook in de week. De aanwezigheid van haar en haar gezin hing niet af van de dominee die sprak. 'We gaan ervan uit dat de dominees hier (...) zijn geplaatst en niet zomaar aan kwamen waaien...'

HIER ONTBREEKT EEN ALINEA

Spreek naar anderen toe vooral ook positief over je eigen gemeente. Dat werkt wervend. Verlang dat de Heere de prediking zegent en dat de gemeente uitbreidt. Dat mensen er bij getrokken worden.

HIER ONTBREEKT EEN ALINEA

Overweeg deze regels. Er is immers meer dan genoeg kerkelijke verdeeldheid. Afscheiding is een repeterende breuk en bovendien een slechte reclame voor het christendom. Maar al te zeer ook kan het een struikelblok zijn om de naaste die Christus niet kent te winnen voor het evangelie. Wie de Kerk als wonder van God ziet, zal ongetwijfeld zuinig op haar zijn. Dan zullen we onze verantwoordelijkheid zeker kennen, ook als 'mondige leden' nu. 'Lidmaat zijn van de kerk vraagt een leven met de kerk en voor de kerk' (W. L. Tukker).

Tot dienst geroepen
Calvijn schrijft ergens dat het God behaagt om Zijn Kerk door middel van de ambten te regeren. Zij gelden als instrument van de Heilige Geest. Het ambt aller gelovigen vervangt het bijzondere ambt dan ook beslist niet. De ambten zijn door God ingesteld tot opbouw van het lichaam van Christus. Daarom ook erkennen wij het ambtelijk gezag in de kerk. Dat heeft zelfs te maken met het vijfde gebod!
De ambtsdragers zijn niet heersend, maar dienend bezig. Zij zoeken het goede voor ons en de gemeente.

HIER ONTBREEKT EEN ALINEA

De een heeft de gave van organisatie. De ander van dienen. De volgende van luisteren en/of vertellen. Van leidinggeven of beheren. Weer een ander heeft de gave van de uitleg en verkondiging van het Woord.
En nu geeft de Heere die gaven, opdat Hij er door verheerlijkt wordt. Daarom mogen we ze ook niet in de kast leggen, maar we dienen ze te gebruiken in afhankelijkheid van de Heilige Geest, 'tot verheerlijking van God en opbouw van het lichaam van Christus'. Er is onder gelovigen een grote verscheidenheid aan gaven. Dat maakt bij een goed gebruik ook de rijkdom van de gemeente uit. Jaren geleden schreef ds. J. H. Velema ergens: 'We hebben alle heiligen nodig, om de volle breedte, lengte, diepte en hoogte van het werk van God in Christus te kennen...' Je zou bij de gelovigen ook kunnen denken aan een regenboog. Een heel palet van verschillende kleuren vormt samen de fascinerende boog in de wolken. Zo is het nu ook met Gods gemeente. Het terugtrekken in eigen kring waar iedereen het altijd zo lekker met je eens is, lijkt rijk, maar is arm. Het leidt tot onvruchtbaarheid.

HIER ONTBREEKT EEN ALINEA

Nog één opmerking hierover. In het slot van I Korinthe 12 spoort Paulus ons aan om te ijveren naar de beste gave en dan volgt in het volgende hoofdstuk het lied van de liefde. Dat is tekenend voor het werk van Gods Geest in

Nog één opmerking hierover. In het slot van I Korinthe 12 spoort Paulus ons aan om te ijveren naar de beste gave en dan volgt in het volgende hoofdstuk het lied van de liefde. Dat is tekenend voor het werk van Gods Geest in je leven: hij trekt liefdessporen. Gaven functioneren alleen maar op de toonhoogte van de liefde; Dient elkaar dan in liefde. Wat zal er dan ook veel van de gemeente uitgaan. We zullen samen een lichtend licht en een zoutend zout zijn. Deze roeping is toch ook verbonden aan ons belijdenis doen? En die roeping hebt u/heb jij aanvaard!

'Naar de kerk, naar de kerk...'
Als kinderen zongen wij een versje waar bovenstaande regel in voorkwam. 'Naar de kerk, naar de kerk, zei de dominee...' Laat die opwekking voor jou niet nodig zijn. Je deed belijdenis met je hart. Ik hoop dat je telkens weer uitziet naar de zondag. David zong: 'Ik zal met vreugd' in het huis des HEEREN gaan'. En in Psalm 84 laat Gods kind ons weten liever aan de dorpel van Gods huis te liggen dan lang te moeten verkeren in de leegheid van de wereld zonder God.
Néé, ik moet niet naar de kerk, ik mag! Niet één keer, maar zelfs tweemaal.

HIER ONTBREEKT EEN ALINEA

Zo begin je de week pas echt goed. Ik word in Gods huis toegerust tot de taken die maandag alweer wachten. De accu wordt opgeladen. Ik mag elke nieuwe week beginnen vanuit het heerlijk feit van Jezus' opstanding. Ik laat mij beschijnen door de Zon der gerechtigheid en zo heb ik een echte 'zon'-dag. Ik mag op deze dag van zorg ontslagen, Hém roemen die mij blijdschap geeft.
Al zou je het misschien niet verwacht hebben, maar ook mijn trouw opgaan naar de gemeente waartoe ik behoor, is een stukje doorgaand belijden. Anderen mogen het aan mij merken dat de rustdag van bijzondere waarde voor me is.
Met name de nadere reformatoren schreven behartigenswaardige woorden over de voorbereiding op de kerkdienst. Zorg in ieder geval dat je uitgerust bent, zodat je je aandacht bij de preek kunt houden. Kerkbanken zijn geen slaapbanken, eerder werkbanken in de goede zin van het woord.
Wie zo zijn belijdenis doorzet op zondag zal zeker geen punt zetten als het maandag wordt. Daarover gaat het in het volgende artikel. Het Woord van zondag krijgt handen en voeten op maandag. Ga er maar aan staan...! Het kan alleen maar door dicht bij Christus te blijven. Dr. J. H. Hoek noemt in zijn boekje 'Gemeente zijn' het voorbeeld van de reflector. Die vangt licht op én weerkaatst het weer. Vangt hij geen licht meer op, dan kan hij het ook niet afgeven. Alleen wanneer we leven in het licht van Hem, die het licht er wereld is, zullen we ook zelf licht verspreiden.'

J. BELDER, NIEUW-LEKKERLAND

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen