Pinksterfeest

De eersteling

Nu het volgende feest, het sjawoeot, het oogstfeest. Het is onlosmakelijk met het paasfeest verbonden. U vindt het in Lev. 23 vanaf vers 10 t/m 17. De Heere zegt: 'Als je komt in het land, dat Ik je geef...', na 40 jaar, let op: het joodse volk is het enige volk ter wereld, dat zijn land van God heeft gekregen, dat is tot op de dag vandaag actueel. 'Als je komt in het land en de oogst binnenhaalt!' Dan zult u de eerstelingsgarve van de oogst naar de priester brengen. Niet al het zaad is immers tegelijk opgekomen en gerijpt. Van wat vlug opgekomen is, moet de Israëliet een garfje maken. De hogepriester moet die voor Gods aangezicht bewegen, opdat gij welgevallig zijt, staat er. Daags na de sjabbath.

Tellen

Daags voor de sjabbath, is net als dat zaad de grond is ingegaan, dat geslachte paaslam Jezus gekruisigd, gestorven en ook in de grond gegaan, begraven. Na de sjabbath is Hij uit het graf opgekomen als Eersteling. We zingen: 'Wees gegroet, gij Eersteling der dagen!' Waarom? Opdat gij welgevallig zijt. Het verhaal gaat verder. Vers 15: 'Dan zult gij (na dat brengen van die garve naar de tempel, tellen..., 7 volle weken tellen!' Na de zevende sjabbath, op de dag erna, dus na vijftig dagen, '...zult ge een nieuw spijsoffer de Heere brengen'. Uit uw woonplaats zult ge twee beweegbroden meebrengen. Van tweediende meelbloem. Gezuurd zullen ze gebakken worden. De Eerstelingen zijn voor de Heere. Dus: na de eerste garf gaat het joodse volk tellen, vijftig dagen lang. Thuis en in de synagoge hebben de joden een kastje, waar je een rolletje in bewegen kunt. Als je erop kijkt, zie je direkt door een gaatje welke dag het is. Na het ochtendgebed zegt de jood met grote nadruk, 50 dagen lang: 'Vandaag is het de zoveelste dag van de zoveelste week van de telling'.

Vijftig dagen

50 dagen lang. Waarom? Er zijn meestal 354 dagen in een joods kalenderjaar. Waarom moeten die 50 nu nadruk hebben? Dat wisten we al lang! Want we moeten beginnen te tellen, dat het paaslam uit de grond is opgestaan. Wat lezen we nu in Handelingen i: 'Hij heeft zich aan de apostelen na Zijn lijden met veel kentekenen levend heeft vertoond, 40 dagen lang hun verschijnende! En tot hen sprekende..., ja waarover? Over... al wat het Koninkrijk Gods betreft. Denk maar aan de vierde beker van het Pesach. 't Ging over de toekomst. Om jaloers op te woden. 40 dagen catechisatie van Jezus Zelf over alles wat het Koninkrijk Gods betreft. Uiterst belangrijke dagen. Ze mogen dan ook wel nadruk hebben. Toen gebeurde er wat. Na 40 dagen is Hij tot schrik van de discipelen verdwenen: ten hemel gevaren. Ze hadden al die 40 dagen geteld. Ze deden er maar weer tien bij. En deden wat al de joden deden volgens Leviticus. Ze gingen naar de tempel. Met die 2 broden van een nieuw spijsoffer, gezuurd en wel.

In de tempel

En toen? Hand. 2. 'En als de dag van het Pinksterfeest vervuld werd!' Zo staat het in de Statenvertaling. Maar dat staat niet in de grondtekst. Daar staat: en toen de vijfstigste dag vervuld was, waren ze allen tezamen bijeen. Waar waren ze bijeen met die twee broden? Natuurlijk in de tempel. Er staat nl. HET huis: dat kan in het jodendom maar één ding betekenen: de tempel. Daar is nu nog één ding over van over: die wordt DE muur genboemd. Er is voor de joden maar één muur en één huis. Van de tempel. Eensklaps kwam er vanuit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en vulde HET GEHELE HUIS. Geen uitleg nodig. Er waren tongen als van vuur, die zich verdeelden. Ze zaten op een ieder van hen. Ze werden vervuld met de Heilige Geest. Wat gebeurde nu precies! Het volk was naar de tempel gegaan volgens het voorschrift in Leviticus.

Twee broden

Ze hadden die twee broden bij zich. Waarom twee? Omdat dat de manier is, waarop God z'n schepselen verdeelt. In tweeén: Israël en de gojim, de jood en de Griek volgens Paulus, Israël en de volkeren. Dus de Jood en de niet-Jood. De Verenigde Naties telt anders, maar God doet het anders: Hij deelt in tweeën. Dus: er zijn twee broden. Er was iets vreemds met die twee broden: het was volgens Leviticus een

nieuw spijsoffer. Wat was er dan nieuw: ze waren gezuurd! Zuurdesem is volgens Paulus het beeld van zonde. Als er één ding de tempel niet in mag, dan is dat de zonde wel. Nu gebeurt er iets vreemds: de priester krijgt 2 broden en brengt die voor Gods aangezicht. Er zit gist in: het brood is gerezen, het zuur-deeg heeft het hele brood vervuld. Jood en niet-jood

Jood en niet-jood

Dat is het beeld van de Jood en de nietjood: ze staan rond en bol van de zonde, van het hoofd tot de voeten. Die broden komen voor Gods aangezicht. Nu moet er iets fout gaan. God duldt geen zonde voor Zijn aangezicht. En wat gebeurt er dan? Er gebeurt iets heel bijzonders! De Heilige Geest wordt uitgestort over degenen die daar staan. Ze kunnen geloven, dat op Golgotha Jezus de strijd met de duivel heeft gewonnen, dat Hij Zijn geloof heeft behouden, het geloof dat de Va-der Hem op zou wekken, en dat wij daarmee opgewekt wprden. Zondeloos voor God mogen staan. Dat gebeurt er dan. Ziet u daarom, dat die twee feesten, het Pesach en het wekenfeest of Pinksterfeest, in de Messias en Zijn Geest één zijn?

T. WEGMAN

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen