Zendingswerk nú

Inleiding

'We horen hen in onze talen de grote werken Gods spreken' (Handelingen 2 : nb). De vele aanwezigen op het pinksterfeest in Jeruzalem horen het Evangelie in hun eigen taal. Het doel van het Evangelie is het behoud van mensen door Jezus Christus. Daarom moet Gods Woord in de eigen taal worden gebracht. Zendingen en bijbelgenootschappen hebben dit dan ook hoog in hun vaandel staan. Goed voorbereide zendingsarbeiders leren de taal van de mensen waar ze gaan werken. Ook leren ze tijdens hun opleiding hoe ze in de andere cultuur moeten leven, wonen en werken.

Toch kan de Bijbel alleen maar goed in een nieuwe taal worden vertaald, als taalhelpers van de ontvangende taalgroep voluit meedoen bij het vertaalwerk. Zendingsarbeiders ontdekken telkens weer dat de beste evangelieverkondigers degenen zijn die uit de bevolkingsgroep zelf voortkomen. Zij spreken de taal en kennen de cultuur van binnenuit. Een zendingsarbeider schreef over zichzelf: 'De motivatie om de taal te leren is voor ons erg groot, omdat je merkt datje anders een buitenstaander blijft, maar het blijft moeilijk'.

Taak van de zending

Naarmate het Evangelie zich verbreidde en er door heel de wereld gemeenten van Jezus Christus ontstonden, is de zendingsarbeid zich steeds minder gaan richten op de directe evangelieverkonding. Al heel gauw immers kunnen lokale werkers het brengen van het Evangelie overnemen. Zij kunnen het best door hun woorden en daden Jezus Christus in hun cultuur bekendmaken. Zij zijn het ook die hen die tot geloof komen dopen, zij Ieren de gelovigen onderhouden al wat Jezus geboden heeft.

Worden er dan geen evangelieverkondigers meer uitgezonden door de zending? We kunnen het beter anders zeggen. Alle zendingsarbeiders weten zich door God geroepen hun gaven in te zetten voor Zijn Koninkrijk. Zij dienen in ën door het Evangelie. Zendingsarbeid staat dus nooit los van het brengen van de goede Boodschap. Die brengen zij verkondigend, in gesprekken, op cursussen, en vanzelfsprekend ook in de dienst van de liefde en de barmhartigheid. Iemand die zich geeft voor de zorg aan verwaarloosde gehandicapten in een ontwikkelingsland, brengt daar het Evangelie. Zo volgen zij Jezus na, net zo wezenlijk als iemand die het Evangelie verkondigt. 'En Jezus omging al de steden en dorpen, lerende in hun synagogen, en predikend het Evangelie van het Koninkrijk, en genezend alle ziekte en alle kwaal onder het volk' (Mattheüs 9 : 35)-

In het licht van het bovenstaande is het duidelijk dat de spits van de zen-ding behoort te zijn, het vinden en onderwijzen van mensen die in eigen taal en cultuur bekwaam zijn getuige van Christus te zijn, in woord en daad. Aan hen dient de mogelijkheid te worden gegeven de noodzakelijke opleiding te ontvangen, waardoor ze toegerust worden voor hun taak. Dat heeft vandaag de allerhoogste prioriteit in de zendingsarbeid.

Twee voorbeelden

Een ervaringsgegeven uit Afrika is dat de zondagse verkondiging in wel 95% van de gemeenten wordt verricht door een ouderling. Naast hun vaak zware dagelijkse werk rust op hen ook de verantwoordelijkheid voor de prediking, waarvoor ze geen opleiding hebben ontvangen. Het is een open deur om te zeggen dat van dergelijke preken qua bijbels gehalte niet veel mag worden verwacht. Toerusting van deze plaatselijke kerkelijke leiders is dus van het hoogste belang.

Ds. J. Kommers, sinds 2000 werkzaam vanuit Vila Ulónguè als toerustingspredikant bij de Igreja Reformada em Mozambique, schrijft in zijn rondzendbrief van november vorig jaar: 'Binnen de kerk hier begint het opbouwwerk een plaats te krijgen in het geheel. Het afgelopen jaar ben ik heel veel bezig geweest om binnen de gemeenten uit te leggen wat het belang van bijbelstudie is en dat wij gekomen zijn om ze daarbij te helpen. Heel veel ouderlingen moeten elke zondag preken, maar weten vaak niet hoe ze het aan moeten pakken en wat ze moeten zeggen. Ze hebben nog nooit de gelegenheid gehad om daarin onderwijs te ontvangen. De meesten van hen heb-ben zo hun eigen levensverhaal, waarbij duidelijk naar voren komt hoe diep de oorlog, die nu ruim acht jaar geleden is afgelopen, hun leven bepaald heeft. (...) Heel langzaam kwam ook het kerkelijk leven weer op gang, maar aan de werkelijke toerusting van de gemeenten kwam men nauwelijks toe. Gebrek aan mankracht, geen financiën en nauwelijks transportmogelijkheden leidden ertoe dat de beschikbare mensen m de gemeenten de zorg hadden om de gemeente te leiden. De leiding van de kerk heeft de noodzaak gezien om gestalte te geven aan de opdracht: 'onderwijst alle volken, lerende hen onderhouden alles wat Ik u geboden heb'r (...) Er "is nog een heel lange weg te gaan, maar wanneer wij zien, dat in. elke gemeente vele tientallen mensen bereid zijn om gericht de Bijbel te gaan bestuderen, dan ontdekken wij dat de Heilige Geest bezig is de harten van velen te bewerken'.

Vermeldenswaard is dat juist dit jaar eindelijk een boek gereed is gekomen dat geschreven werd door ds. P. J. den Admirant, jarenlang toerustingspredikant in Chili. Het boek met de titel 'Lampara a mis pies es tu Palabra' ('Uw Woord is een lamp voor mijn voet') bevat per hoofdstuk een korte uitleg van de boeken Mattheüs tot en met Romeinen, met aan het slot van elk hoofdstuk aanwijzingen voor de praktische toepassing van het gedeelte met het oog op de prediking. Het heeft lang geduurd voordat het boek van de pers kon komen, maar nu het er ligt, zijn we zeer verheugd dat hiermee vele ouderlingen, voorgangers en andere leidinggevenden in Latijns-

Amerika geholpen kunnen worden voor hun taak in de verbreiding van het Evangelie.

Daar ligt dus de spits van het zendingswerk nü, naast alle andere taken die behoren bij het getuige-zijn van Jezus Christus in heel de wereld. Daartoe behoort zeker ook het brengen van het Evangelie daar waar het nog nooit eerder kwam of waar het weer is verdreven. De laatste jaren is deze taak van de zending weer veel nadrukkelijker naar voren gekomen, en velen vervullen hierin hun roeping. Bijvoorbeeld in de grote steden van Azië, maar ook in Europa! Maar de hoofdstroom van de zendingsarbeid is gericht op het assisteren van de jonge kerken om in eigen samenleving goede getuigen van het heil in Jezus Christus te zijn. Daarbij horen we vanuit Mozambique de bemoedigende woorden: 'De Heilige Geest gaat Zijn weg en gang met deze kerk, daar zijn we ons van bewust en wij hopen dat wij onder de leiding van de Geest hier samen met de mensen mogen werken tot de opbouw van het lichaam van Christus'. Deze uitingen horen we ook in Chili, in Colombia, in Peru, in... T - -

Zending in Nederland

Anders dan dit opschriftje doet vermoeden, bedoel ik hiermee de vraag hoe het er met zending voorstaat in Nederland. Er zijn heel veel op zending betrokken gemeenteleden en bijna wekelijks melden zich jongeren en soms ook ouderen voor uitzending. Wanneer het metterdaad tot uitzending komt, schaart zich om de uitgezondenen heen een gemeente die meeleeft in gebed en ondersteuning. Heel vaak onder de inspirerende leiding van enkelen.

Toch is er een 'maar'. Op de goede uitzonderingen na bemerken we dat zending niet zo leeft bij predikanten. Op een drietal terreinen is dat merkbaar: - er komen bijna geen predikanten op dagen of avonden gericht op zending; - in de zondagse voorbede wordt wel min of meer voor dé zending gebeden, maar ondanks de gebedskalender die de GZB uitgeeft en op verzoek toezendt, nauwelijks concreet en gericht op deze of gene zendingsarbeider en diens werk; - voor vacatures in de zending op het terrein van de theologische toerusting melden zich spontaan geen predikanten, een enkele uitzondering daargelaten; er is al een halfjaar een vacature van docent bijbelse vakken aan het Reformed Institute for Theological Training in Kenia, waarvoor niemand zich heeft gemeld, terwijl voor eenzelfde vacature aan het Albanian Bible Institute geen predikanten uit eigen kring zich beschikbaar stelden; het gesprek wordt nu vervolgd met een zeer geschikte kandidaat uit een andere kerkgemeenschap.

Het is onduidelijk wat hiervan precies de oorzaak is. Zeker zal dit te maken hebben met het brede takenpakket waarmee predikanten in de huidige tijd te maken hebben. Hun agenda is veel te vol. Toch is het opmerkelijk dat juist zending dan vaak op een zijspoor komt te staan. Treft de Heilige Geest van Pinksteren bij hen soms barrières aan? Maar de Heilige Geest en de roeping tot zending waarover zo indringend op het pinksterfeest gepreekt wordt, en Zijn krachtig werk in het hart van de hoorders, gaat toch niet aan de prediker zelf voorbij? De zendingsarbeid die de Heere Jezus zo sterk op Zijn hart droeg ('Gelijk Mij de Vader zendt, zend Ik ook u'), zal de Heilige Geest toch ook aan het hart van predikanten leggen? Voor ons is het verborgen, aan de Heere is het bekend.

Ik zou dit artikel graag willen besluiten met een dringende oproep aan collegae predikanten om met deze vragen hun binnenkamer in te gaan. God wil immers Zijn antwoord geven op de vraag of hun gaven en krachten niet ook een tijd in de arbeid der zending zouden moeten worden besteed. Jezus Zelf zei: 'De oogst is wel groot, maar de arbeiders zijn weinigen. Bidt dan de Heere van de oogst dat Hij arbeiders in Zijn oogst uitstoot'.

J. VAN OOSTENDE, SCHERPENZEEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen