Het geheim van kinderen

In enkele artikelen zal J. Graveland, jeugdwerkadviseur bij de HGJB aandacht vragen voor de jeugd in de kerkdienst. Hij voerde veel gesprekken - persoonlijk en in groepen - met predikanten, jeugdambtsdragers, ouders en jongeren.

Een bloemlezing van wat hij hoorde, zal hij verwerken in de artikelen. Het daagt uit om er in de eigen gemeente over door te praten, bijv. in de kerkenraad, de jeugdraad, op een gemeenteavond of op vereniging of kring.

Om enige ordening aan te brengen in de vele gedachten en reacties bij het onderwerp zal ik steeds één aspect per artikel behandelen.

Voorlopig koos ik voor: - Het kind in de bijbel - Kinderen in onze gemeenten - Hoe ouders kinderen kunnen helpen - Afstemmen op tieners en jongeren - Reacties van jongeren bij de kerkdienst - Hoe gaan we nu verder

Het kind in de bijbel

Bij het thema 'Jeugd in de kerkdienst' is het gevaar niet denkbeeldig dat we in gesprekken hierover vooral discussiëren over hoe wij daarover denken. Vruchtbaarder en zegenrijker is het om ons gezamenlijk af te vragen wat God zeifin Zijn Woord ons hierover wil leren. De Heere Jezus vraagt meerdere keren aandacht voor kinderen. Heel duidelijk lezen we dit bijvoorbeeld in Markus 10 de verzen 13 t/m 16:

13. En zij brachten kinderen tot Hem, opdat Hij ze aanraken zou; en de discipelen bestraften hen, die ze tot Hem brachten. 14. Maar Jezus, dat ziende, nam het zeer kwalijk, en zeide tot hen: Laat de kinderen tot Mij komen, en verhindert ze niet; want derzulken is het Koninkrijk Gods. 15. Voorwaar zeg Ik u: Zo wie het Koninkrijk Gods niet ontvangt, gelijk een kind, die zal in het geenszins ingaan. 16. En Hij omving ze met Zijn armen, en de handen op hen gelegd hebbende, zegende Hij ze.

De discipelen bestraften...

De discipelen vinden het niet gepast Jezus te storen in Zijn gesprek met grote mensen, als er voor kinderen aandacht wordt gevraagd. Zij lijken te denken: 'Jezus is er vooral om grote mensen te onderwijzen, en kinderen kunnen dat toch niet begrijpen. Als zij groter zijn, komen zij aan de beurt.' Zelf heb ik jaren geleden dit verhaal ook vaak verteld. In gedachten zie ik mij nog het hoofd schudden over deze domme discipelen. En de kinderen voor mij namen dit over. Dat die discipelen nou niet doorhadden dat ook kinderen erbij horen. Later ontdekte ik dat ik bij het bijbellezen zelf te vlug aan de goede kant ging staan.

Eerlijker is het om onszelf af te vragen of het wel zo vreemd is wat de discipelen doen en of wij in onze tijd niet in dezelfde valkuil stappen. Zal de boodschap voor onze tijd niet zijn dat ambtsdragers, ouderen en ouders moeten vragen: 'Heere, wijs ons aan, waar wij mogelijk kinderen verhinderen om tot U te komen.' Mogelijk door onze goed bedoelde inzichten, standpunten en houding.

Jezus neemt het zeer kwalijk

Als Jezus het ziet gebeuren, dan corrigeert Hij Zijn volgelingen niet vriendelijk met de gedachte of met de woorden: 'Jullie moeten nog veel leren.' Nee, Hij neemt het zeer kwalijk. Jezus wordt echt boos. Dat is opvallend: boos op Zijn eigen discipelen. Hij neemt het hoog op. Nota bene 'Zijn ambtsdragers', zij die het dichtst bij Hem leven, staan kinderen in de weg om tot Hem te komen.

Deze reactie van de Heere Jezus mag ons wel aan het denken zetten. Is het zo belangrijk welke plaats aan kinderen wordt gegeveh? Kunnen we ons de woede van God op de hals halen door hier nonchalant mee om te springen? Zo'n bezinning over 'Jeugd in de kerkdiensf is toch blijkbaar niet zo vrijblijvend.

Kinderen verhinderen

'Laat de kinderen tot Mij komen, en verhinder ze niet...'

Natuurlijk is er niemand die kinderen wil verhinderen tot Jezus te komen. Nou... niemand. De boze heeft er waarschijnlijk dagwerk aan. Het is alleen de vraag of hij ons daarbij niet op een slinkse manier weet in te schakelen.

Jezus waarschuwt Zijn discipelen zich daarvoor niet te laten misbruiken. Het gebeurt vooral als grote mensen zich belangrijk voelen, en vooral ook wanneer zij belangrijk willen zijn. We lezen dat onder andere in Mattheüs 18, waar de discipelen aan Jezus vragen: 'Wie is toch de meeste in het Koninkrijk der hemelen? ' De Heere Jezus roept dan een kind en geeft Zijn volgelingen aanschouwelijk onderwijs.

Worden als een kind

Wie het koninkrijk van God niet ontvangt, gelijk een kind, die zal in het geenszins ingaan'.

Jezus keert het om. Grote mensen, jullie denken dat kinderen moeten worden zoals jullie, maar in het koninkrijk van God is alles anders. Groten moeten worden als een kind. Doordat we dit zo vaak hebben gehoord, bestaat het gevaar dat we van deze boodschap niet echt ophoren. En toch is het een heel radicaal bericht, dat ons allen tot bezinning wil brengen.

Grote mensen, verbeeldje niets! Kinderen moeten niet op de grote mensen gaan lijken, maar mogen het beeld van Christus gaan vertonen door het werk van de Heilige Geest. Ouderen hebben de opdracht om door te vertellen aan kinderen wie God is, en wat zij met Hem hebben beleefd. Wij zullen het niet verbergen voor de kinderen, vertellende de loffelijkheden des Heeren en Zijn sterkheid en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft...' 'En dat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden bewaren' (Psalm 78).

In deze psalm lezen we ook: 'En dat zij niet zouden worden gelijk hun vaders,

een wederkerig en wederspannig geslacht, dat zijn hart niet richtte, en welks geest niet getrouw was met God'.

Het geheim van kinderen

'Want derzulken is het koninkrijk van God.' Niet de grote mensen zijn hier de voorbeelden, maar de kinderen. De spannende vraag is: wat ziet Jezus in de kinderen, wat Hij bij ouderen mist? Is het misschien:

- dat zij zich klein kunnen voelen - dat zij omhoog kijken en openstaan voor hulp - dat zij zich kunnen overgeven en hulp willen aanvaarden - dat zij in vertrouwen onbezorgd leven - dat zij vaak vrijmoedig uitspreken wat hen bezielt - dat zij zich in het hart laten kijken en nog geen masker dragen

Kinderen, zij kunnen nog hun handen openhouden, iets vragen en iets verwachten zonder van eigen verdiensten uit te gaan en zonder zich daarvoor te schamen.

Ontvankelijk om het koninkrijk te ontvangen.

In Mattheüs 21, over 'de intocht in Jeruzalem' lezen we iets heel moois over de vrijmoedigheid van kinderen, die schril afsteekt tégen de schaamte en vrees bij volwassenen.

Buiten Jeruzalem roepen groten en kleinen: 'Hosanna de Zone Davids! Gezegend is Hij, Die komt in de Naam des Heeren!'

In de tempel durven alleen de kinderen dit even later nog te roepen. De grote mensen verstommen, mogelijk bang voor overpriesters en schriftgeleerden.

De Heere Jezus brengt dan de woorden uit Psalm 8 in herinnering: 'Uit de mond der jonge kinderen en der zuigelingen hebt Gij Ulo/toebereid.'

Kunnen we ook in onze tijd niet veel leren van de vrijmoedigheid en eerlijkheid van kinderen en jongeren? Alleen tot onze schade kijken we te weinig naar hen en geven we hun te weinig aandacht binnen onze christelijke gemeente.

J. GRAVELAND, PUTTEN

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen