Huisbezoek

In de vakantietijd ligt dit kerkenwerk even stil. Tenminste: het reguliere huisbezoek. De periode waarin dit huisbezoek wordt afgelegd, wordt al kleiner, naar mijn indruk. Dat heeft te maken met de complexiteit van de samenleving, ook van de kerkelijke. Lees een willekeurige gemeentegids, en je komt onder de indruk van de veelheid van vormen van gemeente-zijn. Menige ouderling en diaken heeft, naast die primaire huisbezoektaak, nog andere opdrachten. Denk aan de vertegenwoordiging in ambtelijke vergaderingen, in commissies en kringen, waarvan vaak het voorzitterschap hem wordt toebedeeld. Dat vraagt tijd en inzet.

En met name in een tijd waarin de samenleving als gemeenschap zo laag staat genoteerd, is het goed dat wij zorgvuldig met het netwerk van de gemeente van Jezus Christus omgaan. Dat vraagt extra zorg en aandacht

Toch: wanneer huisbezoek al meer op de achtergrond raakt, omdat het andere werk zoveel tijd vraagt, is het de vraag of wij hiermee niet een lijn volgen die meer het schema van deze wereld dan het eigene, het anders zijn van de gemeente van Christus tot uitdrukking brengt.

Het omzien naar elkaar, vanuit pastoraal motief, heeft talrijke facetten, die met name onder deze noemer samenkomen: opbouw van geloof en gemeente in en vanuit de persoonlijke relatie. Hoe goed een groothuisbezoek, een kring, voor diverse categorieën van de gemeente: jongeren, ouderen, alleenstaanden, jonge ouders, nieuwe leden, enz. moge zijn, - ik ben dankbaar, wanneer ik in een gemeente al die gestalten van gemeenschap ontdek - , de intimiteit van de persoonlijke ontmoeting met één, die zich persoonlijk geroepen en gezonden weet als vertegenwoordiger van Jezus Christus, de Koning van de kerk en de Goede Herder, is uniek en onontbeerlijk. Denk eens aan het contact van de Heere Jezus met Nicodemus en de Samaritaanse vrouw. •

Kwaliteit

De kwaliteit van het huisbezoek wordt ook nogal eens laag gewaardeerd. Niet altijd terecht, niet altijd onterecht. 'Het gaat altijd over hetzelfde', zegt de man die de gang naar het Avondmaal nog niet heeft kunnen maken. 'Zij zijn niet eens op de hoogte, dat in onze familie een ernstig probleem is.' 'Zij willen niet spreken over onze wensen: een wat andere inrichting van de eredienst of van het kerkgebouw.' 'Zij praten zelf een heel uur vol, wij zitten zo'n uur er als onmondige mensen bij.' En ambtsdragers zelf hebben ook nog al eens forse kritiek op gemeenteleden die het uur echt 'uitzitten' of zoveel koetjes en kalfjes tevoorschijn toveren, dat er voor een echt gesprek nauwelijks tijd overblijft. En soms zijn zij ontdaan over zoveel aanvallende liefdeloosheid op voorganger en zijn bediening, op de mensen in en van de kerk.

Wat ik zou willen? Dat wij ons zouden bezinnen om dat unieke instrument, waardoor wij de gemeente kunnen dienen en bouwen, nieuwe impuls te geven. Naast de uitwisseling van noodzakelijke inleidende woorden, die een sfeer van sympathie en betrokkenheid kunnen aangeven en bevorderen, is het van belang te komen tot het niveau van het geloofsgesprek. Dat valt niet tot in finesses te formaliseren. Algemeen geldt: een gesprek 'over' is vaak verhullend en theoretisch, hoezeer het soms vol van 'waarheden' kan zijn. Een gesprek 'vanuit' vraagt openheid voor en terugkoppelen naar de Bijbel, naar de bediening van Woord en sacrament, naar persoonlijke beleving. Daar ben je zelf, met de ander voluit in betrokken. In het geven en ontvangen van troost en bemoediging, in het zoeken en aangeven van bijbelse wegen, in het onderscheiden van 'geesten'.

Zou het in dit verband niet verstandig zijn dat de ambtsdragers zelf een gericht huisbezoek ontvangen? Ik denk aan persoonlijke ontmoetingen tussen predikant en ambtsdragers, maar ook tussen oudere en jongere ambtsdragers. Daar valt best wat in te organiseren. Uit ervaring weet ik hoe de herderlijke zorg van een oudere ambtsdrager weldadig kan werken voor jonge werkers in het Koninkrijk.

Laten de ingrediënten van een huisbezoek duidelijk zijn. Niet dat zij allemaal altijd tot hun recht kunnen komen, maar: omgang met de Bijbel, gebed, beleving van de bediening van Woord en sacrament, de navolging van Christus moeten ijkpunten zijn, naast de meer persoonlijk toegesneden aandachtspunten.

Een gesprek in het gezin, in de kerkenraad om deze ontmoeting op te waarderen, is zeker op zijn plaats. Ook in het zicht van een nieuw seizoen. 'Bidt voor ons', die aanmoediging geldt ook alle partners in dit werk.

J. L. W. KOPPENHOL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen