Toegewijd alleen gaan [I]

Cijfers

Nederland telt nu ongeveer 2, 3 miljoen alleenstaanden op een bevolking van ruim 16 miljoen mensen. Dat is rond een half miljoen meer dan 10 jaar geleden. Dit aantal zal in de toekomst nog fors groeien. Het totaal aantal alleenstaanden zal tussen nu en 2025 toenemen van ruim 2 naar ruim 3 miljoen, aldus voorspellingen van het Centraal Bureau voor de Statistiek. De laatste jaren is er sprake van een 'huishoudensexplosie'. Sinds de jaren zestig is het aantal huishoudens meer dan verdubbeld. Bijna eenderde van de huishoudens in Nederland bestaat uit één persoon. Dit komt onder meer door de groei van het aantal 'singles'.

Uiteraard zijn morele en maatschappelijke verschuivingen hier debet aan. Het huwelijk is niet langer de norm voor levenslange verbintenissen. Een toenemend aantal huwelijken wordt weer ontbonden, soms al na zeer korte tijd. Was voorheen de Nederlandse alleenstaande meestal een weduwnaar of weduwe, of sinds de jaren zeventig een jongere die op zichzelf ging wonen, de laatste jaren veranderen de scenario's ingrijpend. 'Dertig jaar en weer alleen' is een snel groeiend feno-meen in onze postmoderne maatschappij. En velen zoeken (min of meer kortstondige) relaties buiten het huwelijk om. De relatie zeifis geen doel op zich meer. Het gaat meer om de losse 'pret-onderdelen'. Seksualiteit bijvoorbeeld is tegenwoordig veel meer een soort vrijetijdsbesteding geworden met een dagwaarde. Keerzijde van de medaille is dat het moeilijker wordt nog een intieme relatie op te bouwen.

Het zou van weinig realisme getuigen, om te denken dat dit soort ontwikkelingen aan de gemeente van Jezus Christus voorbij zou gaan. Maar met de aanduiding van deze maatschappelijke ontwikkelingen is anderzijds natuurlijk niet het totale fenomeen van de ongehuwde staat verklaard. En het is uiteraard volstrekt buiten de orde, om elke vorm van alleen-gaan, ook binnen de christelijke gemeente, aan te duiden als zijnde een gevolg van deze aspecten van de secularisatie.

Soorten en maten

Alleengaanden zijn er in soorten en maten. Men kan hen onderscheiden op grond van diverse criteria, bijvoorbeeld onder andere naar 'zoekgedrag' en naar karakterstructuur. Wie het eerste criterium hanteert, treft onder de alleengaanden de zoekers en de nietzoekers naar een relatie aan. Waarvan de zoekers kunnen worden ingedeeld in onbevangen zoekers, wanhopige zoekers, jagers en ervaren critici. En de niet-zoekers in principiële niet-zoekers, verbitterde niet-zoekers en verlegen niet-zoekers (R. van Gijssel, Lekker single, pp. 15-21).

Anderen classificeren via de karakterkunde in de afstandelijke ongehuwde, de lieve ongehuwde, de krampachtige ongehuwde en de wispelturige ongehuwde (Nico van der Voet, Ongehuwd, kan ik er wat aan doen? Pp. 9-51).

Reeds vroeg kunnen jongens en meisjes op zoek zijn naar 'de ware'. Verkering is een 'hot item' in menige klas en binnen menige catechese-, club of verenigingsgroep. Hoe is het met je verkering? Heb je al verkering? En? Een leuke jongen? Een gave meid? Of ben je onderweg om verkering te krijgen? Hoop je te gaan trouwen? Droom je over je trouwdag en je trouwjurk en je huwelijksfeest? Met al dat soort dingen kun je ontzettend in de weer zijn. Alles kan erom draaien: verkering krijgen, verkering hebben. En dat trouwfeest, je huwelijksdag. Samen door het leven gaan.

Verliefd, verloofd, getrouwd.

Ontnuchterend De Bijbel heeft daar ook een heleboel over te zeggen. Op vele plaatsen, maar zeker in 1 Korinthe 7, het hoofdstuk bij uitstek over trouwen én over alleengaan. En de apostel Paulus helpt ons hier op een ongelofelijke manier uit de op de grond, wat deze dingen betreft.

Paulus signaleert een aantal dingen aangaande het huwelijk als de diepste samenlevingsrelatie tussen een man en een vrouw. En tegelijk relativeert hij deze scheppingsgave op een manier die bijna onthutsend overkomt. Kort gezegd: Paulus breekt een lans voor het vrijgezellenbestaan. Niet geïnspireerd door de tijdgeest, maar geleid door de Heilige Geest (vs. 40). De apostel relativeert onze relatievorming en huwelijksdromen op een ingrijpende manier en neemt het op een overtuigende manier op voor het vrijgezellenbestaan. Paulus zet ons enorm aan het denken over de beperktheid van het huwelijk en hij schrijft positieve dingen over het alleen-gaan. Ik denk: tot troost en bemoediging van menig christen-ongehuwde. Hij bevrijdt ons in ieder geval van de obsessie datje alleen compleet bent als je verkering hebt of getrouwd bent.

Let op: Paulus schrijft het huwelijk niet af. Het is een geweldige scheppingsgave van God. En je mag er ook zeker naar uitzien en op gericht zijn en zelfs om vragen aan God. Het huwelijk is een absoluut niet te onderschatten, zeer rijke gave van God, uit Zijn eigen Scheppershand voortgekomen. Maar, schijft hij, en dat klinkt bijna ongelofelijk: je kunt beter blijven zoals ik ben, namelijk vrijgezel. Of: weduwnaar, wat Paulus ook geweest kan zijn, dat weten we niet precies. In ieder geval niet gehuwd.

Paulus zegt: overschat alstublieft het huwelijk niet. En onderschat de ongehuwde staat niet. Want het is bij uitstek de manier om toegewijd aan God te leven. Toegewijd alleen gaan: daar is

Paulus eigenlijk vol van. Hij ziet het helemaal niet als een handicap. Hij heeft het niet over incompleet zijn, of overgeschoten zijn. Je doel gemist hebben, of iets dergelijks. Hij beschrijft het bijna als de betere manier van leven. Een christen kan op een heel toegewijde manier alleen gaan. Toegewijd alleen gaan: dat kan een zeer gezegende vorm van christenleven zijn. Een echte aanrader.

J. FLIKWEERT, NUNSPEET/HULSHORST

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen