Toegewijd alleen gaan [4]

Ideaal

In de Oude Kerk vond i Korinthe 7 veel instemming. Terwijl voor ons de kans groot is, dat we nog nooit over 1 Korinthe 7 hebben horen preken, wijdde men in de oudheid boeken aan het ongetrouwde leven. Het was een ideaal voor velen in die tijd. Dat heeft ook erg te maken met de situatie van de Rooms-Katholieke Kerk toen. In de Rooms-Katholieke Kerk was en is het huwelijk hoog in ere. Het is er zelfs een sacrament. Toch was en is de ongehuwde staat er meer waard. En officieel mag de priester nog steeds niet met minder volstaan. Het celibaat staat in hoog aanzien, al wordt eraan getornd aan alle kanten.

Predikanten in de protestantse kerken trouwen wel. Het huwelijk van Luther was zelfs een daad van reformatie destijds. Een geloofsbelijdenis tegen de terecht al te stringent doorgevoerde verplichting om niet gehuwd te zijn als geestelijke. De bekende theoloog Martin Bucer beweerde zelfs dat, 'als de duivelse leer, die in onze tijd opgekomen is (het celibaat, JF), ook al bij de Korinthiërs in zwang was geweest, Paulus vast en zeker niet zo hoog opgegeven had van de vrijheid die een ongehuwd mens heeft.' (H. J. Selderhuis, Huwelijk en echtscheiding bij Martin Bucer, p. 373.)

Wat we echter tegelijkertijd zien gebeuren, is dat met de Reformatie de aandacht voor 1 Korinthe 7 verdwijnt. Toch menen we dat wat Paulus daar schrijft, zowel over toegewijd alleen gaan als toegewijd getrouwd zijn, nog heel vruchtbaar van toepassing kan zijn in onze 21e eeuw, met name ter bemoediging van de ongehuwde broeder of zuster.

Dus: er is alle ruimte voor het christelijk huwelijk volgens de apostel. Maar: Paulus zegt van de weeromstuit nu ook weer niet: gebruik altijd het huwelijk. Beschouw je leven niet als mislukt of als onvoltooid als het zover niet komt. Nee: zie je bevoorrechte positie veeleer in.

M/V

Niet-gehuwd zijn is een voorrecht volgens Paulus. Zowel voor mannen als vrouwen. Want hij denkt niet eenzijdig mannelijk. Paulus heeft duidelijk ook aandacht voor de weduwen en heel nadrukkelijk ook voor ongetrouwde meisjes - hij redeneert niet vanuit een dominant eenzijdig mannendenken, al worden zijn gedachten wel door de man-vrouwverhoudingen van zijn tijd gekenmerkt.

De meisjes zijn in zijn tijd niet vrij om hun eigen huwelijkssluiting voor te bereiden. Daar heben ze hun vader, voogd of oudste broer voor nodig en dat is ook te merken in 1 Korinthe 7. Maar met al schrijft Paulus duidelijk m/v. En vanuit een positief-christelijke toekomstverwachting. In vers 25 schrijft Paulus nogmaals dat het dus het beste is om ongetrouwd te zijn en te blijven. 'Ik houde dan dit goed te zijn, om den aanstaanden nood, dat het, zeg ik, den mens goed is alzo te zijn.' Waarna vers 27 volgt: 'Zijt gij aan een vrouw verbonden, zoek geen ontbinding; zijt gij ongebonden van een vrouw, zoek geen vrouw.'

Met andere woorden zegt Paulus: ik vind dat een mens in deze moeilijke tijd er goed aan doet ongetrouwd te blijven. Als u een vrouw hebt, moet u natuurlijk niet van haar scheiden. Hebt u geen vrouw, probeer dan ook niet er één te vinden.

Wat bedoelt Paulus? Datje eigenlijk als christen te goed bent voor het huwelijk? Te geestelijk? Te hoog voor een omgang met een man of vrouw? Zeker niet. Dat dacht men in Korinthe waarschijnlijk wel. Paulus niet. Maar je kunt als christenen wel eens te zwak zijn voor het huwelijk. Ik wil u sparen, schrijft hij in vers 28. Je zondigt zeker niet als je trouwt; maar je zult verdrukking hebben in het vlees. Er staat je veel leed en verdriet te wachten en dat wil ik jullie besparen. Vanwege de tijd en de bestaande nood pleit Paulus voor toegewijd alleen gaan.

Tijdelijke zaak

Paulus wil geen domper zetten op je trouwdag, maar in tijd van nood heb je het met z'n tweeën moeilijker dan alleen. Christenen staat verdrukking te wachten voor de komst van Christus. Paulus wist daar ook in zijn eigen leven van. Reken met de bestaande nood, zegt hij daarom. De tijd is kort. De gedaante van deze wereld gaat voorbij. Moet je dan in afwachting van de wederkomst maar helemaal niets doen? Dat bedoelt Paulus niet.

Moetje je huwelijk dan relativeren? Dat ook niet. Paulus geeft vrij absolute geboden over het huwelijk en het huwelijksleven. Maar daarmee is het huwelijk zelf een tijdelijke zaak. Het schema van deze wereld gaat voorbij. Prof. Van Bruggen gebruikt voor het christenleven het beeld van een boot die op volle zee vaart. Dan leef je helemaal op zo'n schip en voor je werk. Dat laatje zeker niet zitten. Het is nog ontzettend belangrijk dat je het doet ook. Je bent helemaal aan het varen. Maar die zeevaart is de eindbestemming zelf niet. Je leeft een tijdlang op het schip, om straks aan wal te gaan. Dat geeft een aparte kleur aan dat zeeleven. Ook tijdens de reis heb je je eigen zorgen en vreugden en verantwoordelijkheden, maar niemand bouwt een huis op het dek van een schip. Wanneer trouwen en niet-trouwen, wenen en blij-zijn, hier serieuze dingen zijn, betekent dat nog niet dat het de laatste dingen zijn waar je als mens aan denkt. De reis is bijna ten einde: het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen.

Wie in het huwelijk treedt, verzwaart daarom zijn christen-leven. Heel praktisch is het gewoon zo dat getrouwde mensen voor elkaar moeten zorgen. Maar ze hebben er een grote zorg bij: hun huwelijk mag nooit een streep zetten door hun toewijding aan de Heere en zijn Koninkrijk. Paulus bemoedigt de Korinthiërs en ons vanwege onze zwakheid en vanwege de grote aanvechtingen in de eindtijd. Hij wil het hun en ons niet te moeilijk maken. Vanuit die gezichtshoek durft hij het aan om te zeggen, dat het goed is om ongehuwd te blijven.

Verdeelde aandacht

Heel praktisch redeneert hij in vers 32- 34: iemand die niet getrouwd is, kan al zijn tijd en aandacht aan de zaken van de Heere besteden. Zo is hij of zij in de gelegenheid uitsluitend de Heere te dienen. Maar wie getrouwd is, moet aan dingen van de wereld denken. Hij wil het niet alleen zijn vrouw naar de zin maken, maar ook naar de wil van

de Heere leven. Zijn liefde en aandacht zijn verdeeld. Een getrouwde vrouw heeft hetzelfde probleem. Ook zij is bezig met de dingen van de wereld en probeert het haar man naar de zin te maken.

Heel anders is het voor een ongetrouwde vrouw. Zij kan al haar tijd en aandacht aan de zaak van de Heere besteden en behoort Hem met hart en ziel toe. Kortom: het huwelijk brengt veel extra zorgen en verdeelde aandacht met zich mee, terwijl een nietgehuwde zich volledig kan wijden aan God.

Al deze dingen zijn nu een bemoediging voor onze ongehuwde medebroeders en zusters. Jullie lopen niet achter, maar voor. U zult vreugde vinden in uw niet gehuwd zijn, als u dat gebruikt om u ongedeeld voor te bereiden op de komst van Jezus Christus. Vaak kunnen gehuwden gelukkiger lijken. Maar er is ook een andere kant. Veel christenen zijn in hun huwelijk opgegaan en zo verloren gegaan voor God. Het huwelijksgeluk valt uit el-kaar bij het sterven. En in de hemel wordt niet getrouwd.

Nogmaals Paulus verbiedt niet te trouwen. Hij gebiedt dat zelfs in bepaalde gevallen, namelijk als je je niet onthoudt: zie vers 9 en vers 36 (laat niemand meer zeggen dat nergens in de Bijbel staat dat voorechtelijk geslachtsverkeer verboden is, want dat staat hier!). Maar er zijn mensen die deze weldaad niet gekend hebben. Zij zijn echter ook bewaard voor de verzoeking om erin op te gaan.

Interrupties

Inderdaad, het is niet moeilijk om Paulus te interrumperen. Bijvoorbeeld met het bekende gedeelte uit Prediker 4, waarin staat, dat twee wel degelijk beter zijn dan een. Omdat je samen nu eenmaal sterker bent. En in hoeveel christelijke huwelijken wordt deze waarheid niet bevestigd? Hoeveel gehuwden zijn niet juist door hun huwelijk geestelijk gezegend en tot een vruchtbaarder christelijke dienen in staat? En hoeveel mensen zijn niet juist door hun alleen-zijn in de problemen gekomen?

Paulus, zegt iemand dus misschien, kan mooi praten. Maar ik voel die dingen heel anders. Laten we even reëel blijven. Ik zit mooi alleen. En dan zie ik totaal niet zitten. Zonder verkering en als niet-gehuwde man of vrouw heb je het gewoon moeilijk. Of het kan zijn dat u of jij je alleengaande positie aanvaard hebt. En er blij mee bent. Hoe het ook zij. Paulus kijkt positief aan tegen het alleen zijn en wel vanuit het perspectief van het Koninkrijk van God. En laten we hem tot onze troost op dat punt niet te snel in de rede vallen. Maar elkaar aansporen: heb jij zo je eigen alleengaande positie al eens bekeken? Hebt u dat zo al eens gezien? En hebben de gehuwden hun leven al eens op het punt van de toewijding gecontroleerd? Je kunt immers inderdaad zo in je huwelijk, gezin en zorgen opgaan dat je niet meer aan het Koninkrijk van God toekomt?

J. FLIKWEERT, NUNSPEET/HULSHORST

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen