Samenstemmen over enige zaak

Zonder de Heere Jezus kunnen we niets doen. Maar met Hem zijn we meer dan overwinnaars. 'Met Hem' betekent: 'Wees niet bang en heb geen zorg'. Met Hem wil zeggen: 'De Heer' is bij Mij 'k zal niet vrezen'. 'Met Hem'. De tekst zegt: 'Hij met ons'. Namelijk: 'Ik (Jezus) ben in het midden van twee of drie die in mijn Naam bijeen vergaderd zijn.'

Twee of drie is dus genoeg. Een hele menigte is niet eens nodig. Luther zegt ervan dat één alleen te weinig is. Niet dat Jezus niet met één mens alleen zou willen zijn. Dat wil Hij zeker wel. Doch twee of drie heeft voorkeur. Want, zegt Luther: 'Eén alleen loopt groot risico in de strikken van satan terecht te komen.' We hebben als gelovigen elkaar nodig. Om elkaar te steunen, om samen sterk te zijn in het strijden tegen de duivel. Aan het samen zijn van twee of drie gelovigen verbindt Jezus Zijn bijzondere zegen. Hij wil in het midden van hen zijn. Ondertussen zijn het er wel slechts twee of drie. Een klein aantal. Een soort Gideonsbende. Dat wil zeggen dat we het niet moeten verwachten van imponerende aantallen. Menselijk breekwerk is brandhout. Machtsdenken is uit den boze. Niet de gebalde vuist, maar de open naar boven opgeheven, lege biddende hand. Het gaat om wat Paulus zegt: 'Als ik zwak ben, dan ben ik machtig, want Gods kracht wordt in zwakheid volbracht.' Slechts twee of drie samengekomen in de Naam van Jezus is voldoende. Samengekomen. Vers 19 heeft het over samenstemmen. Het gaat daar om samenstemmen van twee personen over enige zaak die ze zouden begeren... Samenstemmen.

Eenheid

Eenheid dus. Noodzaak om ons samen te verenigen. Eenheid is opdracht. Jezus heeft gebeden: 'opdat ze allen één zijn.' Is die eenheid er? In Samen op Weg? In de gereformeerde gezindte binnen de Nederlandse Hervormde Kerk? Is er eenheid tussen de Gereformeerde Bond, het Comité, het Gekrookte Riet? Is die eenheid er nu, in ons midden? En om welke eenheid gaat het dan? Laten we het maar ronduit zeggen dat er veel verdeeldheid is. De Hervormde Kerk is tot op het bot verdeeld.

En over Samen op Weg loopt de onenigheid de pan uit. In de gereformeerde gezindte binnen de Hervormde Kerk is dat eveneens het geval. Eén ding is er echter waar we het wel over eens zijn, namelijk het feit dat we het niet eens zijn met de gang die de Hervormde Kerk bezig is te maken. Inzake de bezwaren tegen Samen op Weg zijn we het in zeer grote lijnen eens. Doch in de manier hoe met die bezwaren om te gaan, verschillen we. Onenigheid dus. Niet samenstemmen. Althans hierin niet.

Is het dan wel mogelijk om samen te komen in een gebedsbijeenkomst? Is er wel iets waarin we zo samenstemmen dat we hier toch in eenheid bijeen zijn?

Dat moet vast en zeker kunnen, ondanks verschillen. Het moet mogelijk zijn dat we van harte bijeen zijn in het diepe verlangen dat in alles rond Samen op Weg de duivel alleen maar verlies op verlies zal lijden. Het moet kunnen dat we bijeen zijn in het vuur van een niet te blussen begeren dat God ons de genade geeft van de vreze des Heeren. Opdat we er voor bewaard worden in alles rond Samen op Weg ook maar één korreltje koren op de molen van satan te werpen, waardoor we hem in de kaart spelen. Of om het positief te zeggen: 'Van ons allen mag verwacht worden dat we erop gebrand zijn dat in heel Samen op Weg Christus alleen maar overwinning op overwinning zal behalen. En dat het evangelie, de loop van Gods woord en de kracht van Gods genade, alleen maar alle wind in de zeilen zullen krijgen.'

Verliezen/winnen

Misschien verliezen wij dan in onze standpunten rond Samen op Weg, zodat niet gebeurt wat we graag zouden willen en wat we gepland hebben en waarvoor we gestreden hebben. Doch als wij verliezen en de Heere gaat winnen, is ons verlies toch niet erg meer? ! Dan is dat toch een zalig verliezen!! Laten we dus bijeen zijn in hartgrondig samenstemmen waarin we verlangen en bidden dat satan op alle terreinen rond Samen op Weg als een geslagen hond moet afdruipen, doch dat de Heere in alle dingen voorspoedig mag rijden op de zegewagen van zijn hoogheilig Genadewoord. Hoe God dan concreet alles inzake onze standpunten rond Samen op Weg gaat invullen, kunnen we dan met een gerust hart aan Hem overlaten.

We zijn hier dus in grote eensgezindheid bijeen, waarin het ons allen uit het hart gegrepen is dat rond Samen op Weg satan zal verliezen en de Hee-

re zal winnen. Hoe de besluitvorming' ook zal uitvallen. We schrijven de H^ere niets voor, we lopen Hem niet yoovruit, we gaan achter Hem aan. In zelf; i verloochening. Ook in zien op Hem; ja in opzien tot Hem. Onze ogen zijn.in.., grote afhankelijkheid en diep vertrpu-, wen op de Heere geslagen., , ,

Dat betekent dat we dan hier vanavond " 1 u- bijeen zijn op de manier zoals de tekst dat verwoordt, namelijk: 'in de Naam des Heeren'. Bijeengekomen in zijn. Naam. Letterlijk 'tot zijn Naam'. Dat • wil zeggen 'naar Hem toe, in geloofsactie en in liefdevol verlangen, waarin ons hart schreiend naar Hem uitgaat'. 'Doch op U zien mijn schreiende ogen'. Ogen vol tranen om het gruis van Sion. Tranen om zoveel gebrokenheid en onenigheid. In de kerk, maar ook in eigen gezindte. Tranen vooral ook om zoveel zonden die met die gebrokenheid en onenigheid samenhangen. En dan niet de zonden van mijn buurman, en niet de zonden van de hervormde synode en niet die van Samen op Weg allereerst. En evenmin die van de Gereformeerde Bond, het Comité en het Gekrookte Riet. Maar de mijne, de onze. De hand in eigen boezem. Een gebroken hart en een

verslagen geest. Wat zegt U, 'een gebroken hart en een verslagen geest? ' Zijn er tranen die in Gods fles vergaard worden? Maar... maar... maar dat geeft hoop en uitzicht. Want, zegt de Heere: 'Op deze zal Ik zien op de arme en verslagene van geest en die voor mijn Woord - beeft'. En elders: 'De offeranden Gods zijn een gebroken geest; een gebroken en verslagen hart zult Gij o God niet verachten'. En nog weer ergens an-. ders: 'De Heere ziet de nederige aan, terwijl Hij de verhevene van verre kent.'

In de Naam des Heeren

Hoop dus en uitzicht, want schreiende ogen die op de Heere zien. Uit de diepte roep ik tot U, vertrouw ik op U, hoop ik op U, steun ik op U, verwacht

Het beoefenen van het gebed voor de kerk met het oog op de beslissingen die het komende seizoen genomen moeten worden, waarbij een breuk in onze Hervormde Kerk en in de gemeenten een reële dreiging is. Daartoe belegde het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond op woensdag 27 augustus twee gebedssamenkomsten, in Hoevelaken en Oud-Beijerland. Gezien het belang van wat aan de orde gesteld werd, drukken we hierbij de enigszins ingekorte toespraak af die ds. R. H. Kieskamp naar aanleiding van Mattheüs 18 : (19 en) 20 in Hoevelaken hield, voorafgaande aan de dienst der gebeden.

RED. DE WAARHEIDSVRIEND

ik het van U. Voor Samen op Weg, voor de Kerk. 'Heere tot wie zullen we heengaan dan tot U alleen? ' Dat wil zeggen dat we bijeen zijn in de Naam des Heeren, zoals de tekst dat zegt. Want bijeen zijn in deze Naam betekent dat alle andere namen verbleken. De glans is eraf, de kleur en gloed gaan verbleken, ze krijgen een doodskleür. Onze eigen naam wordt grauw ën grijs en allerlei andere namen verdwijnen in de mist. Maar de Naam des Heeren, de Naam van Jezus, gaat schitteren en stralen als een glasheldere ster, als een volle zon. We kunnen maar niet genoeg krijgen van die Naam. Want die Naam is Hij Zelf. En dié Naam is openbaring, waarin Hij Zich bekendmaakt en wegschenkt. Dat betekent dat die Naam niet ver van ons verwijderd blijft, doch ons nabij is. En dat we die Naam mogen aanroepen, die Naam mogen aanbidden.

Het is de Naam ook van Hem die in de doop Zich heeft willen verbinden met onze naam. Bovendien is het de Naam die onze voorgeslachten reeds eeuwen hebben aangeroepen in de Kerk der Reformatie door God hier geplant in deze lagen landen aan de zee. Zou Hij dan ook niet de Naam willen zijn van ons nageslacht, 'dat zijn verbond niet trouweloos wil schenden? !' Daarom is het zaak om die Naam hoog te houden in geloofsgehoorzaamheid jegens Gods beloften en geboden. Door te pleiten op die Naam, door getrouw te zijn in het dienen van de God van die Naam, door die Naam niet te verloochenen. Want het is de Naam boven alle namen. Een Naam met inhoud, stampend vol genade aan het kruis volbracht. Het is de Naam van Hem die als Paasvorst herrees uit dood en graf. En aan Wie is gegeven alle macht in hemel en op aarde.

Stille zijn

Dat betekent: 'weg knikkende knieën en weg slappe handen'. Want Hij zegt: 'Ik zal voor U strijden en gij zult stille zijn'. En daarmee legt Hij zijn hand op ons, legt Hij een claim op ons. Dat we stil zullen zijn en hopen op de Heere, meer dan de wachters op de morgen. 'Want niet door kracht noch door geweld, maar door mijn Geest zal het geschieden', zegt de Heere. Wij moeten dus stil zijn, gelouterd worden. En daarin afsterven aan alles wat God aan onze oude mens in de weg staat.

Menselijk gezien is er geen hoop voor de Kerk en niet voor Samen op Weg. En zeker niet voor de hervorrnd-gereformeerde beweging. Verscheurd en verdeeld. Doch Hosea zegt: 'Komt en laat ons wederkeren tot de Heere, want Hij heeft ons verscheurd en Hij zal ons genezen; Hij heeft geslagen en zal ons verbinden'. Dat wil zeggen dat er hoop is, toch, vanuit de Heere. Er is hoop dat er vanuit deze diepe crisis waarin de Kerk verkeert en waarin wij ons bevinden, toch iets nieuws, iets goeds en iets moois zal ontstaan. Die hoop mag er zijn wanneer het ons allen brengt tot de bede: 'Doch op U zien mijn schreiende ogen'. Want zo'n gebed laat de Heere niet onberoerd. Dat doet zijn hart tot ons in liefde ontvonken. Daar geeft immers zijn hoogverheven Naam hoop voor.

Zoals ook in de tekst. Want daar belooft Christus in het midden te zijn van hen die in zijn Naam bijeen zijn. Dat is om stil van te worden. Heilige stilte, want Hij in ons midden, door het Woord en in de Heilige Geest. En daarom opgemerkt door ieder die gelooft. Hij in ons midden, wanneer we werkelijk in zijn Naam bijeen zijn. Dat zijn we toch? Nu, vanavond? ! En iedere kerkdienst elke zondag? ! Echt maar één Naam overgehouden? ! Dat betekent dat Hij er is, aanwezig is, in ons midden. Niet werkeloos aanwezig, maar arbeidzaam. Om te helpen en te sterken, om te schragen en te dragen, om te redden en te verlossen. Hij is aanwezig, dat wil zeggen dat Hij voorgaat om de weg te wijzen, om die weg te banen, hoe het verder moet met alles rond Samen op Weg. Hij aanwezig, dat wil zeggen ook dat Hij raad geeft en troost, steun en kracht. Hij aanwezig... De tekst: 'in het midden van hen'. Dat is nog rijker, voller. In het midden, zoals Hij aan het kruis hing midden tussen twee moordenaars. Jezus in het midden. Hij wil dus met zondaren te doen hebben. Zoals de Heere God in het Oude Testament ook in het midden was van het volk Israël in de wolk, de shechina tussen de engelenfiguren op het verzoendeksel van de ark. 'Daar ben Ik in het midden van hen'. Nogmaals: heilige stilte, Jezus is er.

De Geest niet bedroeven

En waar Hij is, daar is de gemeenschap der heiligen. Harten vallen samen in geloof en liefde. En de Heilige Geest wordt heel erg blij. Gaat werken, waaien als een noordenwind en als een zuidenwind. Het wordt geestelijk voorjaar in de kerk. Zoals het bijbelboek Hooglied dat zo prachtig verwoordt: 'Want zie de winter is voorbij, de plasregen is over, de bloemen worden gezien op het land, de zangtijd genaakt, en de stem der tortelduif wordt gehoord in ons land, de vijgeboom brengt zijn jonge vijgjes voort en de wijnstokken geven reuk met hun jonge druifjes.' Voorjaar voor de kerk, want Jezus in het midden en de Heilige Geest al maar meer verblijd. Dat mag ons (vlijm)scherp maken om de Heilige Geest niet te bedroeven met ons kraak- en breekwerk. Immers, dan trekt de Geest Zich bedroefd terug. Alle kerkenwerk wordt ploegen op rotsen. Daarom maar één ding, namelijk bijeen zijn in Zijn Naam. Want dan is Hij in het midden. Ook elke zondag in de gemeente waartoe we mogen behoren. Een gemeente één in de Naam des Heeren, met Jezus in het midden. Daarom een gemeente die niet scheuren mag, zelfs niet scheuren kan. Want Jezus in het midden houdt bijeen.

Zouden we hierin kunnen samenstemmen? ! Dat scheuren niet mag en niet kan? ! Dan lezen we nog een keer vers 19. Daar zegt Jezus: 'Indien daar twee samenstemmen op de aarde over enige zaak die ze zouden mogen begeren, dat die hun zal geschieden van mijn Vader die in de hemelen is'. Het zal geschieden door God de Vader die in de hemelen is. Wij kunnen het zelf niet maken en nog minder breken. Maar de Heere kan en wil het geven. Daarom blijft er één ding over, de weg naar boven, naar die ene Naam onder de hemel gegeven tot zaligheid. Alle andere wegen zijn afgesloten. Vooruit gaat niet en achteruit niet en links en rechts evenmin. We zitten muurvast. En kunnen geen kant meer op. Toch wel! De weg naar boven blijft open. 'Doch op U zien mijn schreiende ogen, ze zien op Uw grote Naam'. 'Stil maar', zegt de Heere, 'want Ik ben in Uw midden. Ik wandel te midden van de gouden kandelaren'.

R. H. KIESKAMP, LIENDEN

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen