Eensgezindheid buiten het paradijs

Van tijd tot tijd publiceren we in ons blad een vraaggesprek met iemand die gedurende een langere periode van be-

tekenis mocht zijn vooreen hervormdgereformeerde gemeente. Het motief hierbij is niet een mens centraal te stellen, maar het werk van God, zoals dat gestalte krijgt in het dagelijkse leven van de gemeente, te belichten. Vandaag deel 14, aansluitend bij dit themanummer over de gemeenten in het noorden: J. Huisingh uit Tiendeveen.

Op i februari 1930 werd Huisingh in Siberië geboren, waarna een beschermde jeugd volgde. 'Ik had een vader en moeder die me jong vertelden van de Heere Jezus, een groot voorrecht. Ik las ergens dat ouders de handen van God zijn. Kerkelijk leefden wij met Hoogeveen mee. Ik ben daar grootgebracht onder de prediking van ds. W. Vroegindeweij, wiens woorden altijd indruk op mij maakten. Toen ik elf jaar was, stierf mijn vader. Dat sterfbed zal ik niet vergeten, als mijn geheugen goed blijft. Kort voor zijn heengaan zong hij samen met onze buurman met gebroken stem Psalm 84, vers 3 en 4: 'Welzalig hij, die al zijn kracht en hulp alleen van U verwacht'. Nooit heb ik schoner en zuiverder zingen gehoord.'

Actie

'Mijn moeder hertrouwde, waardoor ik er vier broers bij kreeg. We kregen en hielden het gevoel dat we echt broers zijn. Ik bezocht in Hoogeveen de jeugd- en knapenvereniging. Op zeventienjarige leeftijd draaide ik mee in het zondagsschoolwerk, waarbij verwacht werd datje twintig minuten echt vertelde. Het vormt je. Ik heb hier mijn vrouw leren kennen, met wie ik bijna 45 jaar getrouwd was en in het ouderlijk huis in Siberië woonde. Op 25 juli 1999 is ze, op de dag des Heeren, overleden, wetende dat Gods genade voor haar genoeg was. Al is zij bij haar Heere, mijn leven brak wel af. Dan ervaar je dat Hij als een Vader is die voor je zorgt, al zie je dat op dat moment niet. Niettemin mag ik toch weer weer levensvreugde kennen.' Huisingh was slechts 26 jaar oud, toen hij tot ouderling gekozen werd, 'in de plaats van een oude veteraan'. 'In die tijd hadden we veel Ieesdiensten. We hadden één predikant, ds. P. van Oosterom, en vier diensten, twee in Tiendeveen en twee in Nieuw-Balinge. Andere predikanten gingen niet voor, omdat de gemeenten in die jaren buiten de kerk stonden. In mijn jeugd maar ook in mijn verdere leven word je gevormd door verschillende predikan-ten. Namen noemen durf je niet, want er waren er zoveel die je dicht bij de Heere Jezus konden brengen. Er zijn er echter ook die een beschouwing in een preek geven. Het maakt zo'n verschil of een preek een beschouwing is, of dat er echt actie in zit: 'Mensen, het kan nog'. Daar wordt in Tiendeveen kritisch naar gekeken. Ds. Exalto zei vroeger al: 'Niet naar linksof naar rechts, maar midden op de weg blijven'.

Presbyteriaal Hervormde Kerk

'Een veenbaas uit de omgeving zette in 1860 een oud schoolgebouwtje voor de kinderen neer, waarin ook kerk gehouden werd. Vanaf 1920 reisde de heer Niesing, die godsdienstonderwijzer in Beilen was, één keer in de maand op zondag met de trein naar Hoogeveen, nam de tram naar Noordscheschut en liep dan naar Tiendeveen. Hij gaf ook catechisatie. In de jaren dertig kwam de heer Zoer uit Wijster, een godsdienstonderwijzer bij wie hooguit vijftien mensen in de kerk kwamen. Je moet dan wel bedenken dat er minder mensen woonden, want een groot deel van de omgeving hier was bos.

In 1941 is godsdienstonderwijzer T.

van Delen weer met evangelisatiewerk begonnen. Toen ging er een rechtzinnige wind waaien. Van Delen was een echte bondsman. Hij werkte vanuit Nieuweroord, een afstandsevangelisatie van Hollandscheveld. Later werd Nieuweroord een zelfstandige gemeente en werden Tiendeveen en Nieuw-Balinge afstandsevangelisaties van Nieuweroord. Van Delen zat in het hoofdbestuur van de IZB en haalde toen P. van Oosterom erbij als tweede evangelist. Maar twee kapiteins? Dat gaat nooit goed. Tja, toen zijn we hier buiten de kerk gekomen. Het was niet vanwege een leerverschil. Later preekte ds. Van Delen weer vaak bij ons. Van Oosterom onderging de invloed van ds. Taverne, die hervormd predikant in Hoogeveen was. Deze man was gewoon op een kerkscheuring uit. Met zijn collega's leefde hij in een situatie van gewapende vrede. Hij zei op de classis ooit dat mensen niet op Jezus konden zien, 'omdat ze zo dood waren als hout'. Een collega antwoordde: 'Jammer dat je niet in Jezus' tijd leefde, dan had je Hem op Zijn fouten kunnen wijzen, want Hij riep doden tot leven'. De zoon van deze ds. Taverne dient nu een gemeente in IJsselmuiden.

Van Oosterom sloot zich aan bij die Presbyteriaal Hervormde Kerkgemeenschap van ds. G. Taverne. De mensen hier gingen als één man achter Van Oosterom staan. Het moeilijkste vond ik dat toen Van Oosterom geschorst werd, mensen van de Gereformeerde Bond zich niet met ons wilden bemoeien. We gingen om advies vragen bij ds. J. Severijn, ds. J. Hovius, ds. A. ran den End, ds. W. L. Tukker, maar zij hadden geen tijd voor zo'n groepje uit Drenthe.

Als je buiten de kerk staat, komen mensen van allerlei pluimage bij je binnenvallen om te preken, en daar wordt een gemeente niet door gebouwd. Van Oosterom werkte hier ranaf 1946 en is er blijven wonen tot zijn sterven in 1974. Hij werd door ds. k> h. van Welsen uit Gouda bevestigd als predikant van de Presbyteriaal Herrarmde Kerk. Als die Van Welsen bij ons kwam preken, zei mijn schoonmoeder: 'Ach, wat is-ie een liefkind des Heeren'. En hij kon ook geweldig praten. Maar als je 'In de schaduw van het kerkelijk leven' leest, het boek dat H. Hille en J. M. Vermeulen over deze groepering schreven, blijkt hij een grote kerkverwoester te zijn. Zo kun je je vergissen. Wij moesten eentiende deel van onze inkomsten afstaan aan de Presbyteriaal Hervormde Kerkgemeenschap. Toen zijn wij met Taverne en de zijnen gestopt. Het was jarenlang vreselijk moeilijk, maar je wist ook weer niet anders. Toen de gemeente van Tiendeveen later hervormd werd, was ds. Van Oosterom geen hervormd predikant maar tot zijn emeritaat hulpprediker met sacramentsbevoegdheid. Hij heeft hier veel werk verzet. In de bouw van twee kerken had hij een grote inbreng. Hij was een echte pionier, die voor Tiendeveen en Nieuw-Balinge veel betekende.'

Dorpjes in Drenthe

'Ik kwam in 1956 in de kerkenraad. Als ouderlingen lazen wij in de leesdiensten veel preken uit de serie Genade voor genade, maar ook wel uit de christelijke gereformeerde serie De Levensbron. Toen wij uit die kerkgemeenschap van Taverne weggingen, raakten we tbsv, tijdelijk buiten synodaal verband. Dat duurde tot een zekere ds. Kaptein in de synode vroeg: 'Hoe zit het nu met die dorpjes in Drenthe? Kunnen die niet weer bij de kerk komen? ' Dat was in 1959. Het heeft daarna nog tien jaar geduurd voor alles geregeld was. Wij wilden niet meer onder Nieuweroord vallen, omdat we zelf eigendommen hadden. In 1969 werden we zelfstandig. Tiendeveen heeft een andere bevolking dan Nieuw-Balinge, maar de gemeenten kunnen goed samenwerken. Elke buurt heeft haar eigenaardigheden. Tussen de kerkenraden is er nooit wat. Als de ouders bij Tiendeveen hoorden, bleven de kinderen erbij, wat mogelijk werd door de perforatie, die voor ons een uitkomst is'.

U heeft zich bij vacatures in Tiendeueen altijd erg ingezet, zo is bekend. 'Men heeft mij altijd vrij gelaten. Ik was steeds voorzitter van de hoorcommissies en heb met allen contact gezocht: Neeleman, Nijland, Hulsman, Van Ginkel, Van Santen en Van der Ziel. Vooral de eerste keer was de verantwoordelijkheid groot, want je wist van niets. Vanuit het kerkelijk bureau in Hoogeveen heeft men ons goed geholpen. Wij waren kerkelijk ingedeeld onder groep IV. Men zei dat we gezien zo'n traktement nooit een predikant zouden krijgen. Toen er opnieuw naar gekeken werd, kwamen we in groep I. De predikanten die beroepen werden, vroegen er allen naar, behalve kand. •J. Neeleman, die niet naar het traktement vroeg, maar in 1976 het beroep wel aannam. Hij was al bevestigd, toen hij een keer vroeg in welke groep de gemeente viel. Naast de andere predikanten die hier gestaan hebben, komt hij nog regelmatig preken.'

Geloofsbeleving

'In Tiendeveen en Nieuw-Balinge leven wij sterk met de Gereformeerde Bond mee, maar die naam zelf moetje niet noemen. Ik hoorde ds. Severijn eens zeggen in de preek: 'Wij als Gereformeerde Bond...', maar dat moet je in Tiendeveen niet doen. Daar moet je het Woord brengen. Ik hoorde de Amsterdamse ds. Remme, die ook in het hoofdbestuur zat, eens zeggen dat de GB steigerwerk is, waarvan wij niet het hoofdgebouw mogen maken. In Tiendeveen is weinig secularisatie, 's Morgens is de kerk vol en 's middags zeker voor twee derde. En er is veel jeugd. Daarin verheugen we ons. Er zijn zestig catechisanten, veel voor een kleine gemeente. Er is altijd eensgezindheid geweest. In 1954 zijn kerk en pastorie door de gemeenteleden zelf gebouwd, vrijwel zonder arbeidsloon. Dat kostte toen samen 56.000 gulden, samen met de grond. Maar Tiendeveen ligt tegelijkertijd ook buiten het paradijs'.

Hoe typeert u de geloofsbeleving van de mensen?

'Men is gemoedelijk, stil, al zal op wezenlijke momenten duidelijk worden Wie de Heere Jezus voor de mensen is. Ik kom overal op huisbezoek, de mensen kennen je, maar over persoonlijk geloofsleven praten is moeilijk. Je geeft je niet zo gauw bloot. Dat zal de aard van de bevolking wel zijn. Maar het is er God dank wel, je komt het tegen waar je het helemaal niet verwacht. De Heere is recht in al Zijn Wèg en werk, en de Heere kent degenen die de Zijne zijn, dat hoeven wij gelukkig niet uit te maken. Wat zouden wij ons vaak vergissen. Wij hebben te zaaien en God zorgt wel voor de wasdom. Wat is het groot dat je in dagen van diepe rouw en verdriet terecht kunt bij Hem, bij de Heere. Dan ervaar je: Hij is als een Vader die op je past en voor je zorgt.'

Op 31 december 2003 treedt Huisingh terug uit de kerkenraad, waarin hij sinds 1956 diende. 'Ik ben er tussentijds elf maanden uit geweest. Het is een stuk van je leven geworden. Ik denk met weemoed terug aan het werk onder de jongeren, waarvoor ik nu te oud ben. Als kerkenraad kunnen we ons gelukkig Psalm 133 eigen maken, om aan te geven hoe goed het is dat zonen van hetzelfde huis als broeders samen wonen, waar het liefdevuur niet wordt verdoofd.'

P. J. VERGUNST

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen