Zorg

Een eigentijds woord bij uitstek, het gonst heden ten dage van 'de zorg'. Een woord dat in kerk en wereld een groot vermogen heeft. Wat kun je onder dit begrip niet onderbrengen aan gedachten, gevoelens, activiteiten van allerlei slag. Pastoraat wordt ook wel herderlijke zorg of zielszorg genoemd. Ik ben op dit ogenblik pastoraal verzorger in een woon- en zorgcentrum, waarbij aan mij de herderlijke zorg over zorgbehoevenden is toevertrouwd. Ik ben één van de zorgverleners, ben bezig op een zorgmarkt, waar het zorgproduct aan zorgcliënten ter beschikking wordt gesteld. Onder leiding van een zorgcoördinator en - hoger - anderen die gekwalificeerd in die zorgmaterie, manager en directeur zijn. Zo heb je nog vele andere gebieden waar zorg wordt verleend. Ik denk aan onder meer aan jeugd, gehandicapten. Waar werk je? In de zorg.

Beeld van God

De grote vraag is steeds: wat is zorg? Met name voor hen die erin of er'bij' werken. En dan denk ik ook aan pastorale zorg. Gaat het dan om hen die geroepen zijn, zich geroepen weten om zich ten dienste te stellen? Ik gebruik hier al direct een paar kenmerken die wezenlijk zijn voor een verantwoorde plaats als zorgverlener. Je geroepen weten en geroepen zijn, en ten dienste staan. Je ziet hier het algemeen ambt van de gelovigen oprijzen. Mens Gods te zijn, in liefde tot God en naaste leven en zo een praktische levenstaak ontvangen en vervullen. Maar gaat het in eerste instantie niet om deskundigheid, professionaliteit? Je kunt voor een zorgberoep toch leren, en diploma's halen. Hoe waardevol! Toch zou ik vooral ook willen pleiten voor de voorrang van bereidheid tot dienst aan de naaste. En dat niet uit humaniteit zonder meer. Hier komt het beeld van Christus in naar voren. En Hij maakt ons duidelijk Wie de Vader is. Met name in Zijn liefde en zorg voor ons. 'Want Hij zorgt voor u'. Het beeld van God, het beeld van Christus, dat wij dragen in geloof, daar gaat het om. Daarop zijn wij telkens weer aan te spreken, ik moet eerlijk zeggen, lang niet altijd af te rekenen met positief resultaat.

Nieuwe ambtsdragers

In dit verband denk ik ook aan de nieuwe ambtsdragers. Wat, toch liever wie, is aan uw zorg toevertrouwd? Ik las in verslagen van kerkenraadsvergaderingen de verdeling van taken. De praktische theologie levert een scala van preciseringen. En er moet veel be-, leidsmatig werk worden verricht. Geen misverstand daarover. Vanuit ' mijn visitatorschap mag ik wel verklappen dat ik in een vinex-gemeente een kerkenraad ben tegengekomen met tal van ouderlingen en één, wat men dan noemt, 'pastoraal' ouderling. De overigen waren bezig met het bouwen en toerusten, het voorbereiden van liturgie, met oecumenische contacten, enz. Ik zeg er geen kwaad woord van, maar toch... Soms bemerk ik dat diakenen nog wel eens 'vérziend' zijn, - hoe goed ook! - maar de nood van de enkeling dichtbij niet kunnen benoemen.

Ik wil graag nieuwe ambtsdragers aanraden: laatje niet ondersneeuwen onder interessante opdrachten, die u zo op het lijf geschreven zijn vanuit uw dagelijkse professie. Een persoonlijke herinnering: op winteravonden kwam je als broeders van de kerkenraad elkaar nog wel eens tegen: twee ambtsbroeders op regulier huisbezoek. Het gaf me een goed gevoel. Soms kwam ik er één tegen: een elektricien overdag, 's avonds zocht hij met grote trouw een depressief gemeentelid op, sprak over de Heere Jezus en schaakte met hem. En ook een zelfstandig winkelier, die echt een open oor en hart had voor onpeilbare nood, die moeilijk te delen was in een groter gezelschap dan onder vier ogen. En ook een gemeentelid, die trouw zijn gehandicapte collega-broeder met afasie opzocht. Die 'onderhuidse' zorg in de gemeente van Jezus Christus houdt dat lichaam soepel.

Zorg voor de ziel

Zorg met blijmoedigheid, trouw, ernst

en barmhartigheid gemengd kan het ambt weldadig maken in een leefklimaat waarin veel natuurlijke aandacht verdort. Vooral ook zorg voor de ziel, voor het eeuwig welzijn in een verzoende relatie met God; die zorg is ons op het hart gebonden. Weet u, daar kom je ook nooit meer vrij van. Dat geeft veel vreugde, wanneer je bemerkt dat er harten en levens opengaan voor genade, verzoening en vernieuwing in Christus. Ook wel verdriet vanwege ontrouw, verharding. Vanuit Gods zorg in Christus Jezus zijn wij zorgzaam, niet bezorgd. Onze

Vader staat garant voor Zijn magnalia, Zijn grote werken, waarin Hij mij liet delen en daarom ook een zorgtaak gaf.

J. L. W. Koppenhol, Huizen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen