Noord-Korea blijft nummer I

SCHULDIG AAN CHRISTENVERVOLGING

Wat maakt meer indruk, het cijfer met de grote aantallen of het levensverhaal van een enkele christen? Als we naar de cijfers kijken, blijkt dat naar schatting 200 miljoen mensen in deze wereld worden vervolgd omdat ze de naam van Christus belijden, terwijl ongeveer het dubbele aantal om dezelfde reden wordt gediscrimineerd. De achtergrond van de vervolgingen is divers, omdat in vier van de tien landen waar het kwaad het meeste voorkomt, de islam de belangrijkste godsdienst is, terwijl in vier andere landen een communistisch regime heerst en twee landen boeddhistisch zijn.

Honderdduizenden broeders en zusters lijden pijn, worden gemarteld, hebben hun menselijke waardigheid verloren. Wie brengt het in beweging? Het is opvallend dat dit eerder gebeurt door een persoonlijk, indringend getuigenis dan door schokkende cijfers. Neem het enige maanden geleden verschenen boek van Soon Ok Lee, Zij mogen de hemel niet zien, waarin ze verhaalt van de gruwelijkheden tijdens zes jaar strafkamp in Noord-Korea. Dit boek móet het leven van christenen in de vrije wereld veranderen, moet hen be- 178 trokken houden op allen die in gevangenissen kwijnen. Soon Ok Lee typeert haar medegevangenen als dieren zonder staart, minder dan een mens: geslagen en geschopt, vernederd en vervloekt.

Volharding in het lijden

Te midden van die ellende krijgen de gelovigen nog de meest vreselijke baantjes, worden ze overgoten met ijzer dat 650 graden heet is en moeten ze 'de hemel' afzweren, want zelfs de naam van God mag niet genoemd worden. Als we zoeken naar de werkelijke aanwezigheid van God in het leven van mensen, laten we dan letten op hun volharding in het lijden, hun trouw tot in de dood. Tijdens hun martelingen nemen de christenen slechts de naam van God op de lippen, spellen deze keer op keer.

Zij zijn het die de woorden van de Bijbel in diepste zin verstaan, meer dan christenen in de westerse wereld. Zij weten dat 'Uw goedertierenheid beter is dan het leven', dat 'wie Mij zal belijden voor de mensen, Ik zal belijden voor Mijn Vader die in de hemelen is'. Wie zich hun situatie indenkt - kun-nen we het echt? - , moet alleen maar het hoofd buigen, als we kijken naar onze levensstijl, naar onze gesprekken en vakanties, naar onze kerkelijke chaos. Meer zeg ik over dat laatste niet.

Mede gevangen

'Gedenkt de gevangenen, alsof gij mede gevangen waart; en degenen die kwalijk behandeld worden, alsof gij ook zeifin het lichaam kwalijk behandeld waart'. De schrijver van de brief aan de Hebreeën vermaant zijn lezers in hoofdstuk 13. En hij wijst hen erop dat de Heere beloofd heeft hen niet te verlaten, zodat ze vrijmoedig durven zeggen: 'De Heere is mij een Helper, en ik zal niet vrezen, wat mij een mens zal doen'.

Ondertussen kan een mens een medemens wel héél véél doen! Onze diepste natuur komt er op een gruwelijke wijze in aan het licht. Geneigd God en onze naaste te haten. Het afgelopen jaar verslechterde de godsdienstvrijheid in Eritrea, Bangladesh, in Nepal en Sri Lanka. In Vietnam kondigde de overheid - beter: het regime - vorige zomer aan het christendom voor het einde van het jaar de kop in te drukken en werden christelijke gezinnen zonder vorm van proces gevangen gezet. Wie zich laat dopen, krijgt een boete ter hoogte van vier maandsalarissen. De eerste christenen lieten hun leven in de arena, omdat ze de keizer niet de eer wilden geven, die hun Heere slechts toekomt. Die situatie is nu in Turkmenistan aan de orde van de dag. Schoolkinderen buigen dagelijks voor het portret van de president, Vader der Turkmenen, wiens beeld in goud is opgetrokken. Wie als ouder bezwaar maakt, krijgt de strengste straffen voor ogen gesteld. Er zitten in dit land maar weinig mensen in de gevangen.' nis, omdat er maar weinig christenen zijn...

De opsomming van recente berichten lijkt eindeloos: in Azerbeidjan worden baptistenleiders overvallen, op christelijke scholen in Irak worden bommen geplaatst, in Bhutan mogen christenen niet samenkomen, in Lagos is een christelijk dorp zo goed als uitgeroeid, in Wit-Rusland spreken baptisten over groeiende vervolging. Geen enkele godsdienst heeft momenteel zoveel te lijden als het christendom!

Van Christus zwijgen?

Voor ons opvallend is dat het christendom het sterkste groeit waar de vervolging het hevigst is, waar de mensenrechten met voeten getreden wordt. In China bezoeken 's zondags meer mensen een christelijke eredienst dan in heel West-Europa. In het zuidelijk halfrond is het christendom de afgelopen dertig jaar sterk gegroeid. Komt het vanwege de blijdschap in de verdrukking? Chinese christenen dragen hun lot blijmoedig. Ze doen wat Petrus schreef aan hen die verstrooid waren: 'Geliefden, houdt u niet vreemd over de hitte der verdrukking onder u, die u geschiedt tot verzoeking, alsof u iets vreemds overkwam; Maar gelijk gij gemeenschap hebt aan het lijden van Christus, zo verblijdt u, opdat gij ook in de openbaring van Zijn heerlijkheid u moogt verblijden en verheugen'.

In al onze missionaire bezinning raken we hier de kern. Ik denk aan een opmerking van ds. H. van den Belt in een meditatie: 'De meeste christenen die vervolgd worden, worden niet vervolgd, omdat zij christenen zijn, maar

omdat zij van Christus niet kunnen zwijgen. Zou de kerk in Nederland eigenlijk wel vervolging oproepen van een communistische of islamitische Overheid? '

Eeuw van de martelaren

Wie zich wil verdiepen in de leefwereld van vervolgde christenen, kan ook terecht in De eeuw van de martelaren, een door Andrea Riccardi geschreven boek, dat geschiedschrijving en herdenking combineert (uitg. Lannoo, Warnsveld; € 29, 90), al blijven de protestantse martelaren in deze uitgave wel onderbelicht. In ruim 500 pagina's gaat deze hoogleraar hedendaagse geschiedenis in Rome de duizenden documenten over vermoorde christenen langs die bij het Vaticaan bezorgd zijn: van de slachting van de Armeniërs in 1915 tot aan de moordpartijen in Oost-Timor in 1999. Duidelijk wordt dat in geen eeuw zoveel christenen het leven lieten als in de twintigste.

Riccardi spreekt van een verzwegen problematiek, van een christelijke 'holocaust'. Hij benadrukt de rol van krachten en systemen als communisme, nazisme, staatsvervolging, oorlog, etnische haat en religieuze verdrukking, die christenen troffen, omdat ze christen waren. Zo lezen we over de Jappen, die in 1945 in Manilla zendelingen en plaatselijke christenen afslachtten, op beestachtige wijze. Ze overvielen mensen, dreven ze bijeen, staken hen half dood en verkrachtten de stervende vrouwen.

Openbaring 6

Tegen de achtergrond van deze aangrijpende werkelijkheid, waarin de macht van satan op verschrikkelijke wijze aan de dag treedt, lezen we het troostboek van de kerk, de Openbaring aan Johannes. Het Lam staat als geslacht en doet het boek van de geschiedenis open. Zij die nu nog in grote verdrukking verkeren, zullen als koningen op de aarde heersen. Die tijd staat nog uit. Want zowel het witte paard van het Evangelie als het rode, zwarte en vale paard gaan nog over de aarde. Die laatste brengen oorlog, honger en rampen.

En als het Lam het vijfde zegel opent, ziet Johannes onder het altaar de zielen van hen die gedood zijn om het Woord van God, en om het getuigenis dat zij hadden. En met grote stem roepen zij tot de heilige en waarachtige Heerser, om te oordelen en om het bloed van hen te wreken aan degenen die op de aarde wonen. Wat een vertrouwen in de gerechtigheid van God te midden van de verdrukking! In de grootste smarten blijven deze volgelingen van de gekruisigde Christus zich op Hem beroepen.

Het leven op aarde als voorbereiding op de eeuwigheid. Het staat onder druk door onze welvaart, onze zucht tot ontplooiing, ons bezet zijn met de dingen van deze tijd. Hoe werelds kan de kerk niet zijn. Laten we nu, in deze tijd van voorbereiding voor de grote verdrukking die over heel de wereld komen zal, één lichaam zijn met de Noordkoreaanse Soon Ok Lee, met de Pakistaanse christen Ayub Masih, die ooit de 'profeet' Mohammed lasterde, met Ilya Zenchenko uit Azerbeidjan, met Yousif Matty uit Irak, ja, met alle naamlozen die lijden omwille van het Lam. Want wij hebben hier geen blijvende stad, maar wij zoeken de toekomende.

P. J. Vergunst

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen