Alles is even bijzonder

Oogstfeest

Het Pinksterfeest vormt de kroon op Gods heilsfeiten. Wanneer de Heilige Geest is uitgestort in Jeruzalem, wordt de oogst van Gods werk in deze wereld zichtbaar. Wat de Heilige Geest in het verborgen heeft laten groeien en rijpen, wordt in Gods schuren binnengehaald. Joden en niet-Joden komen tot geloof in Jezus Christus en belijden dat Hij hun Zaligmaker is.

Meisjes en jongens, mannen en vrouwen die van God vervreemd waren, leeg en geestelijk onvruchtbaar, worden vol van het heil van God: redding, vernieuwing van het leven, toekomstverwachting. En daarbij kennis van zichzelf: wij hebben de Heiland der wereld gedood.

Machtige oogst. De discipelen voorop als eerstelingen. Ze zijn andere mensen geworden. Ze hadden de Heere Jezus verlaten en verloochend. Maar nu belijden zij Hem in alle vrijmoedigheid en zijn ze Zijn getuigen geworden. Hun discipelschap is gerijpt tot apostelschap.

Werk, vrucht en gaven

Op Pinksteren treedt allereerst het werk van de Heilige Geest aan de dag. Zijn werk bestaat hierin dat Hij mensen doet delen in het heil van Christus door het geloof. Hij bewerkt geloof en vertrouwen in hun harten. Hij is de Heere die levend maakt (Nicea). Hij maakt een compleet nieuwe schepping. Hij roept door het Woord het geloof als het licht in de nacht. Nog veel heerlijker dan in de natuur. Dit is één groot wonder.

Daarmee is op Pinksteren nog lang alles niet gezegd over de Heilige Geest. Hij laat namelijk veel urucht groeien in ons leven en Hij heeft veel gaven om uit te delen onder de mensen (Ef. 4 : 8). Het is goed om op die vele vruchten en gaven van de Heilige Geest eens wat dieper in te gaan. Niet om het belangrijkste werk, het geloof, uit het oog te verliezen, maar omdat het geloof zelf naar de vruchten en gaven verlangt. De bloeiende bomen in de Betuwe verlangen naar de vruchten, die straks gaan groeien.

De vrucht en gaven van de Heilige Geest worden door de een nogal eens overschat en door de ander onderschat. Die twee zijn vaak reacties op elkaar. In evangelische gemeenten wordt nogal eens veel nadruk gelegd op de vrucht en gaven van de Geest als een reactie op het tekort ervan elders. En in de reformatorische kerken wordt nogal eens weinig nadruk op deze vrucht en gaven gelegd, eveneens als een reactie op het teveel elders. Ik schrijf nu voor mensen die de Waarheidsvriend lezen. Dat zijn meestal reformatorische mensen. Ik vraag hen en sluit mezelf erbij in: Blijven wij vaak niet onder de maat als het gaat om de vrucht en de gaven van de Heilige Geest? Terwijl de Schriften er zo heerlijk van zingen: Galaten 5, Romeinen 12, 1 Korinthe 12, Efeze 4.

Een fontein van heil

In de Bijbel worden allerlei mooie beelden gebruikt voor de Heilige Geest in zijn grote verscheidenheid van werk, vrucht en gaven. Zo spreekt Jezus in Johannes 7 zelf hierover als over stromen van levend water. Die komen voort uit de Heilige Geest. De Heilige Geest is dus een fontein van heil dat nooit vergaat. Hij is altijd open. Hij stuwt het water uit zijn binnenste naar buiten. Hij doet dat op allerlei manieren en in velerlei vormen. En een ieder die daaruit put, wordt vol van zijn werk, vrucht en gaven.

Bijvoorbeeld: Hij troost het hart, dat verdriet heeft om zonden en wonden. Hij geeft hoop en moed aan mensen die de moed lieten zakken na de kerkscheuring sinds 1 mei. Ook schakelt Hij mensen in en heiligt de gaven die God hen als mens had geschonken. Hij transformeert ruwe klompen tot levende stenen om samen met anderen gebouwd te worden tot een geestelijk huis. Hij schenkt gaven van hoofd, hart en hand. Hij geeft inzicht en vaardigheden om taken te vervullen in de gemeente, in het gezin, in de wereld. In het werk van de GZB, de IZB, de GB, de synode en noem maar op. Als ik dat bedenk, wordt mijn terneergeslagen hart omhoog gericht en komt de gedachte op: Zouden we niet veel meer moeten bidden en smeken om de krachtige doorwerking van de Heilige Geest in kerk en gezin, in synode en jeugdclub? Kunnen we niet veel meer verwachten dan we denken? Er is bij de Heilige Geest zo veel bronwater.

Orde

Hebt u een tuin(tje)? Mooi hè, dat groeien en bloeien in deze tijd van het jaar. Wonderlijk, wat er allemaal gebeurt in de natuur. Eerst het nieuwe leven, dan de bloesem en dan... dat komt nog... de vrucht. Elke plant heeft aandacht nodig. Maar wat ook nodig is, is orde. Wie daar niet op let, kan er van op aan dat zijn tuin na verloop van tijd is veranderd in een wildernis. Dan vormen bloemen en planten niet meer samen een mooi geheel, maar dan verovert de ene plant terrein ten koste van de andere. Het onkruid tiert welig en de kleine plantjes worden er vooral de dupe van. Daar kunnen we veel van leren voor het leven van de gemeente en het geloof. De Heilige Geest geeft veel vrucht, veel gaven. Maar Hij wil dat op ordelijke wijze doen. Anders wordt het ook een wildernis in geloof en gemeente. Dat is de bedoeling niet van de Geest. Hij is een ordelijke Tuin-Man. Hij wil dat zijn vrucht en gaven er zijn tot zegen van het geheel. Hij zoekt de opbouw van de gemeente. Hij wil een vruchtbaar geloof. Hoe wil de Heilige Geest dat bereiken? Door de band met Christus. De Heilige Geest is altijd in de buurt van Christus. Hij werkt ordelijk door de persoonlijke band van mensen met Christus. Zou Paulus dat bedoelen als hij in Romeinen 12 : 3 spreekt over de maat van het geloof, als hij over de gaven van Heilige Geest schrijft? Naar de mate waarin mensen op organische wijze met Christus verbonden zijn, naar die mate schenkt de Heilige Geest hen zijn vrucht en gaven.

In Johannes 15 gaat het over gelovigen als ranken aan de wijnstok. Die wijnstok is Christus. Op een afstand lijken al de druiven die aan de ranken groeien op elkaar. Maar wie ze van dichtbij beziet, ziet allerlei verschillen, in plaats, vorm, kleur, grootte. Dat wordt voornamelijk bepaald door de manier waarop de ranken met de wijnstok Christus verbonden zijn. Daar zorgt nu de Heilige Geest voor. Een wijnstok vormt één mooi geheel, waarbij de ene rank de andere niet in de weg zit. Er is maat, er is orde.

Op maat

Wat betekent dat voor ons in de praktijk van het geloofsleven? Allereerst kunnen we ervan zeggen dat de Heilige Geest ook in onze tijd aan allerlei mensen allerlei vrucht en gaven wil schenken. Of je nu woont in Middelburg, Waddinxveen of Kollum. Precies zoals Hij dat ook in de gemeente van Rome, Korinthe en Efeze eenmaal deed. Niet overal en aan iedereen dezelfde gaven, maar alles heel ordelijk en precies.

Hij schenkt die orde vanuit de band met Christus. Daarom blijft de centrale vraag in ons leven de vraag naar de band met Christus. Maar van Christus uit bepaalt en ordent de Heilige Geest zijn gaven. Hij heeft daarbij het beeld van een lichaam voor ogen. In een

lichaam heeft ieder lichaamsdeel zijn functie, ten behoeve van het geheel. Daarom zijn alle lichaamsdelen en functies verschillend. Als ze allemaal gelijk waren, was er geen lichaam meer. Juist in hun eigenheid en functionaliteit ten behoeve van het geheel zijn de lichaamsdelen gaven. Zeker, je hebt kleine lichaamsdelen: de wimper van het oog. En je hebt grote lichaamsdelen: de rug. Maar ze zijn allemaal nodig. Wat een maat en orde! Zo is het ook met wat de Heilige Geest schenkt aan de gemeente.

Het kleine

De maat van de Heilige Geest is nooit onder de maat. Is nooit te weinig voor de taak waartoe Hij ons roept. Als de Heere ons roept om leiding te geven aan een kinderclub, dan geeft Hij ons wat we daarvoor nodig hebben. Als Hij ons roept om een preek te beoordelen om een predikant te beroepen die past in een gemeente, dan geeft Hij ons wat we nodig hebben. Juist in die praktische dingen komt het zo op de maat aan* De Heilige Geest geeft vrucht en gave op maat. Hij geeft wat functioneel is.

Hij geeft nooit minder dan nodig is. Dat kun je wel eens denken. Timotheüs dacht het ook. Hij dacht te klein van de Heilige Geest en daarom van zijn gave. Maar Paulus zegt: Timotheüs, denk er toch om datje de gave die in jou is, niet verzuimt (i Tim. 4 : 14). Besef dat de bron helemaal open staat. Houd je hart en hand maar op. Laat het maar volstromen in het gebed. Je moet de bron niet verstoppen door onenigheid of jaloezie. Doe dat allemaal weg en je zult merken dat er, voor allen genoeg is.

Bijzonder

De Heilige Geest geeft zijn vrucht en gave naar de maat van het geloof, zegt Paulus. Ik hoor daar ook nog een andere boodschap in. Namelijk dat er een balans moet zijn tussen het geloof in Christus en de vrucht en gave van de Geest. Ik denk niet dat Paulus bedoelt dat de Heilige Geest aan de ene mens maar een klein geloof geeft en aan de ander een groot geloof en daarom aan een klein gelovige kleine vrucht en gaven en aan een groot gelovige grote vrucht en gave.

Ik denk dat de Heilige Geest rekening wil houden met wie we zijn als gelovige. Met onze eigenheid. De manier waarop we de band met Christus beleven, heeft altijd iets eigens, het is zelfs een geheim en - wil Paulus zeggen - de manier waarop de Heilige Geest ons vrucht en gaven geeft, moet daarmee in evenwicht zijn, moet daarmee geïntegreerd zijn.

Het is goed om dat ter harte te nemen. We hebben in onze bevindelijke geloofstraditie nogal eens de hang naar het bijzondere, het in het oog vallende. Je ziet jezelf al als een man of vrouw, die zo bijzonder is, omdat God zo iets bijzonders met je voor heeft. Weet u, daar kan men zich enorm door vergalopperen. Kleine handen zijn niet voor het grote werk en grote handen zijn niet voor het fijne werk. Ons gebed moet niet zozeer zijn: Heere, geef me zoveel vrucht en gaven dat ik heel veel beteken voor uw koninkrijk. Maar Heere, wilt U mij die vrucht en gaven geven die mij vruchtbaar en dienstbaar maken voor uw koninkrijk? Daarin is geen groot en klein. Daarin is alles even bijzonder.

Twee gaven: wijsheid en liefde

Ik besluit dit artikel met te zeggen dat wij in onze tijd, in onze kerkelijke omstandigheden als lezers van de Waarheidsvriend, om twee gaven in het bijzonder verlegen zijn. Dat is allereerst de gave van de wijsheid. We leven op veel plaatsen in een gemeente en een kerk, die gescheurd is. Tegelijk zijn we opgenomen in het bredere kerkverband van de Protestantse Kerk in Nederland. Welke weg moeten we nu gaan in dit spanningsveld? Daar is veel wijsheid voor nodig. Wijsheid is wat anders dan wetenschap of veel kennis. Wijsheid is weten waar het op aankomt en weten waar het heen moet. Weten wat de Heere wil. Wijsheid heeft te maken met wijzen, de weg wijzen. Wat hebben we mensen nodig die ons de goede weg wijzen in een situatie waarin we onze oriëntatie kwijt zijn. Kenmerk van wijsheid is eenvoud.

De tweede gave die we nodig hebben, is liefde. Dat is de belangrijkste gave zegt Paulus in 1 Korinthe 13. Wat is liefde? Het is het welzijn van de medemens op het oog hebben, ook al kost dat zelfverloochening. Liefde staat tegenover vijandschap en vijandsbeelden. In veel gemeenten dreigen deze weken vijandsbeelden van elkaar te groeien. Broeders en zusters die meegaan met de Protestantse Kerk in Nederland en broeders en zusters die gekomen zijn tot de vorming van de Hersteld Nederlandse Hervormde Kerk, staan soms lijnrecht tegen over elkaar. Liefde als vrucht en gave van de Geest zegt: doe er niet (meer) aan mee. Doe niet (meer) mee aan vijandsbeelden, maar word vernieuwd naar het beeld van Christus.

Wijsheid en liefde hebben wij van onszelf niet. Maar het is Pinksteren geworden. De Heilige Geest wil ze ons schenken. Wat staat ons te doen? Wat we zingen in Psalm 141: Mijn bee (gebed) met opfleheuen (lecje) handen Klimm' voor Uw heilig aangezicht Als reukwerk, voor U toegericht. Als offers die des auonds branden.

W. VERBOOM, WADDINXVEEN

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen