Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Reactie op 'Boodschap aan Europa'

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Reactie op 'Boodschap aan Europa'

Ingezonden

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

INGEZONDENA

In de nummers van 15, 22 en 29 april van dit blad besteedde ds. N. M. Tramper aandacht aan de SGP-studie die vorig jaar onder de titel Boodschap aan Europa is verschenen. Wij zijn hem er erkentelijk voor dat hij zich niet heeft beperkt tot een recensie van deze studie, maar aan bepaalde onderdelen een uitvoerige beschouwing heeft gewijd. Daarom graag daarbij enkele opmerkingen.

1. Gebrek aan integriteit

De SGP zegt in de nota dat zij, onder verwijzing naar wat God zegenrijk deed in de nationale historie, zich in eigen land en in Europa voor herleving van deze erfenis wil inzetten. Ds. Tramper vindt dat dit streven bij voorbaat onderuit gehaald wordt door gebrek aan integriteit. Zelf, zegt hij, heeft hij zich in contacten met christenen in Oost-Europa met plaatsvervangende schaamte moeten verantwoorden over het zedelijk verval in Nederland. Maar moet dat ons weerhouden met anderen vast te stellen dat het ook anders kan? Zonder ons verleden te verheerlijken, kan toch worden gezegd dat in de Europese geschiedenis het Woord van God ijkpunt is geweest voor goed en kwaad en dit aan het volk een geweten heeft gegeven? In de contacten die ik al jarenlang heb met christenen en kerken in Hongarije en Roemenië, blijkt mij juist hoezeer we in dit opzicht een gemeenschappelijke problematiek ervaren. Zo geredeneerd zou een predikant ook niets kunnen zeggen.

2. Welvaartsstreven

In de kritische analyse van het westerse welvaartsstreven door ds. Tramper kunnen we ons vinden. Maar is het daarom laakbaar dat het juist het economisch motief was dat destijds voor de SGP aanleiding is geweest zich (gematigd) pro-Europa op te stellen?

Zo wordt onvoldoende onderscheid gemaakt tussen economische vooruitgang en het absolutistische gebruik ervan. Na de Tweede Wereldoorlog was de industrie van West-Europa grotendeels vernield en stonden de landen voor de immense taak van opbouw en armoede- en werkloosheidsbestrijding. Dat de SGP dit doel in Europees verband steunde, is niet zo verwonderlijk. Dat de welvaartsontwikkeling die volgde, gepaard is gegaan met geweldige morele ontsporingen is niet toe te schrijven aan de economische groei als zodanig, maar aan de aanwending ervan. Daarom kunnen wij ons, anders dan ds. Tramper, niet misprijzend uitspreken over het economisch moh W B v d s E s l o v M tief, dat voor de SGP een van de redenen was om zich positief op te stellen ten opzichte van uitbreiding van de EU met de landen van Midden- en Oost-Europa. Integendeel, we willen deze landen die in veel opzichten in een nog veel benarder economische positie verkeren dan ons land destijds, graag helpen om tot een welvarender samenleving te komen. Die kunnen we hun moeilijk onthouden vanwege het feit dat wij van onze vrijheden schromelijk misbruik hebben gemaakt. Het gaat er steeds weer om, daar, maar niet minder hier, te waarschuwen tegen overspanning van de begeerten. Ieder zal door het geestelijke te zoeken de stoffelijke welvaart in zijn betrekkelijkheid moeten leren zien. Daarmee is het vraagstuk van de welvaart vooral een zaak van de kerk.

3. Turkije

Het afwijzende standpunt van de SGP tegenover het E U-lidmaatschap van Turkije op grond van de niet-christelijke cultuur van dit land, acht ds. Tramper defensief. Maar voor de SGP is beslissend waar de Oostgrens van de Unie ligt en hiermee verbonden, welk Europa we voor ogen hebben. Een vrijhandelszone van landen verbonden door economische samenwerking, of een gemeenschap die op veel meer terreinen dan de economie samengaat. Oorspronkelijk ging het in Europa alleen om economische samenwerking. In die tijd is ook aan Turkije het lidmaatschap in het vooruitzicht gesteld. Bij alleen economische samenwerking spelen cultuurverschillen tussen de deelnemende landen immers een ondergeschikte rol. Maar in de loop van de jaren is de Unie steeds meer de trekken van een politieke eenheid gaan vertonen. Gekenmerkt door bemoeienis met democratie, mensenrechten, scheiding van kerk en staat en dergelijke. Vandaar dat men ging spreken van de Unie als waardengemeenschap. Dan maakt het wel uit of nieuwe toetredende landen tot de door het christendom gestempelde cultuurkring behoren.

aar liggen dan de grenzen van Europa? ondskanselier Helmut Kohl heeft in dat erband eens gezegd dat Europa daar einigt waar geen gotische kathedralen meer staan. Inderdaad hebben alle landen van de U gemeen dat ze de wortels van hun bechaving in het christendom hebben. Aleen al op historische gronden dient (Jaarm in wat de Ëuropese grondwet heet een erwijzing naar het christendom te komen. aar vooral principieëel, als de EU een waardengemeenschap wil zijn, zal zij om de erkenning van dit geestelijk fundament niet heen kunnen. Turkije past daar niet in. Want al is Turkije in veel opzichten een seculiere staat, het heeft een islamitische cultuur. Veelzeggend is in dat verband dat de Turkse autoriteiten zich krachtig tegen een verwijzing naar de christelijke grondslag van Europa verzetten.

Gezien de meningsverschillen die nu reeds binnen de Unie hierover bestaan, is te verwachten dat inpassing van Turkije in de EU tot een verdere relativering van de christelijke waarden en uiteindelijk tot een ander Europa zal leiden. Dat zou het theocratisch publiek getuigenis omtrent de Naam van Christus en de mogelijkheden van een terugkeer van Europa naar de wortels van het Evangelie bepaald niet ten goede komen. De islam is een machtige beweging met een sterke zendingsdrang en grote geldbronnen. Als Turkije in 2015 lid wordt, zal het met 80 miljoen inwoners het land met het grooteste aantal inwoners van de Unie zijn. Het lijdt geen twijfel dat Europa dan zijn pretentie een waardengemeenschap te zijn die stoelt op de christelijke traditie zal moeten opgeven. Daarom spreekt niet alleen de SGP-studie, maar ook het verkiezingsprogramma van CU/SGP zich uit tegen Turks lidmaatschap van de EU. De belangen van Turkije kunnen op een andere manier worden gediend.

4. Profetischer en radicaler

Om het christelijk getuigenis in het geseculariseerde Europa gestalte te geven bepleit ds. Tramper een meer offensief en missionair gerichte aanpak dan hij in de SGP-nota heeft aangetroffen.'Met de Wet alleen zijn we er niet. Het gaat ten diepste om de samenvatting ervan, het liefdesgebod'. Nu mag de SGP best gemaand worden er op te letten dat de kaders van de wetgeving voldoende bedding hebben voor het toepassen van de naastenliefde. Als maar niet vergeten wordt dat het in de staatkunde primair gaat om het recht. Om ordeningen waarmee het kwaad wordt beteugeld, de ongelijkheid wordt geregeld en de orde wordt bewaakt. Ook dan gaat het om het: 'opdat het u welga'.

en aanmoediging voor de politieke partijen om zich te spiegelen aan pressiegroepen ls de anti-globalisten en milieufanatici aat mij daarom te ver. Nog afgezien van de ijze van optreden van deze organisaties reigt hier kortsluiting te ontstaan tussen vangelie en politiek. Het Evangelie is geen rogram voor wereldverbetering en het is iet bijbels te denken dat we met radicale, hristelijk-sociale acties bezig zijn het Koinkrijk van God te realiseren. Dat heeft in et verleden alleen maar tot verdere seculaisatie geleid. Christelijke politiek zal geenmerkt zijn door het besef dat de mens oor God geschapen is en een eeuwigeidsbestemming heeft. Het is dan ook de v v vraag of we veel verder komen met een gezamenlijk politiek manifest van de christelijke organisaties over de grote maatschappelijke problemen. De politiek heeft meer te verwachten van het bijbels ijken binnen de christelijke gemeenten van begrippen als vooruitgang, vrijheid, gerechtigheid en dergelijke, waarvoor ds. Tramper pleit. En een bezinning op de oorzaken van de secularisatie in de westerse samenleving. Waarom bloeit het christendom in andere werelddelen wel? John Stott zei eens dat onze evangelisatiearbeid en sociale actie alleen geloofwaardig is als wij zelf als zout en licht manifest zijn. Zo zullen we ons moeten inzetten voor het theocratisch getuigenis op alle terreinen des levens in het besef dat aan Gods zegen alles is gelegen. Dat bewaart ons voor de kramp alsof het van onze inspanningen afhangt. Het Koninkrijk hoeven wij niet te realiseren. Christus is al Koning. Ds. H. G. Abma zei daarvan: 'Hij is Koning. Koning bij de bijzonderste gratie van Zijn God. Koning van Israëls God gegeven. Een gemaakte koning of een gegeven Koning. Dat is het machtige onderscheid'.

L. van der Waal, Ridderkerk

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 juni 2004

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

Reactie op 'Boodschap aan Europa'

Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 juni 2004

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's