Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Iedereen moet mee!

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Iedereen moet mee!

DE GEMEENTE, ALLEEN SAMEN MET JONGEREN [l]

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het is prachtig om 's zondags in de eredienst rond te kijken naar al die mensen in de gemeente: de vrienden, de bekenden, de vage bekenden en de onbekenden. Je ziet dan een groep mensen die je zelf nooit zo bij elkaar had uitgezocht. En als je verder denkt, zou je ook geen enkele vereniging of club kunnen verzinnen ivaar dl die mensen lid van zouden worden. Niet iedereen houdt immers van vissen, van voetbal, van schaken of van... noem maar op.

Toch is er met al deze verschillen een verbondenheid. Een verbondenheid waarin iedereen tot zijn recht kan komen. Een verbondenheid waarbinnen de jongeren een eigen en volwaardige plaats innemen. Dat is het startpunt van deze serie. Het eerste artikel is een algemene inleiding op dit thema en zal in twee afleveringen verschijnen.

Verbonden en verschillend

Verbonden en verschillend. Het lijkt vaak een tegenstelling binnen de gemeente - dat veelkleurige palet van mensen en meningen, gevoelens en geloofsbelevingen. Mensen van verschillende generaties, mensen met een verschillend persoonlijk verleden. Allemaal met hun eigen vragen en hun eigen behoefte aan aandacht. Iedereen heeft zijn eigen verbondenheid met God.

Maar kan de gemeente ook inderdaad onderling verbonden zijn? Hoe kan het gemeente-zijn georganiseerd worden, zodat alle groepen in de gemeente betrokken zijn en zich aangesproken voelen? Allemaal vragen die in veel gemeenten spelen. We willen toch allemaal dat de gemeente bij elkaar blijft en de eenheid wordt bewaard. Toch gebeurt het vaak dat in de verschillende activiteiten de verschillende groepen elkaar opzoeken; bijvoorbeeld een gesprekskring voor jongeren en voor ouderen apart. Het lijkt wel alsof de eredienst de enige plaats is waar we als geheel bij elkaar komen, terwijl de rest van het gemeentewerk gericht is op de verschillende groepen.

Toch is het niet goed als we de gemeente opdelen in verschillende soortgelijke en gelijkgezinde groepen. Omdat we samen onder dezelfde beloften van God staan, horen we als groep bij elkaar. Dat is het uitgangspunt van deze serie: de gemeente, alleen samen! In de volle breedte van de gemeente. Met aandacht voor elkaar, zoals we zijn: veelkleurig, veelgavig. In het perspectief van het verbond met God zijn er geen verschillen tussen de mensen, maar mag iedereen er volop zijn in de gemeente. En: iedereen mag zijn of haar bijdrage leveren.

Luisteren naar de Bijbel

Eerst willen we kijken naar wat de Bijbel ons hierover te zeggen heeft. We luisteren naar een gedeelte uit het Oude Testament om te zien hoe we als groep samen kunnen optrekken: Jozua 3 en 4. In de tocht van het volk Israël vanuit Egypte naar het beloofde land, komt het volk voor de Jordaan te staan. Het is boeiend om te lezen hoe de overtocht plaatsvindt en georganiseerd wordt. We lezen hoe God Zelf de organisatie in handen neemt en de overtocht regisseert (3:7 en 8). We kunnen van dit gedeelte leren hoe wij als gemeente samen kunnen optrekken, waarbij enerzijds geen verschillen tussen de groepen gelden, terwijl er anderzijds toch speciale aandacht is voor de jongere generatie.

Geheel Israël trok over Het volk is als geheel onderweg. God heeft het volk Israël als groep uitgekozen. Daarom horen ze bij elkaar, met een gezamenlijk verleden en een gezamenlijke bestemming. Deze bestemming is bij God bekend en aan Jozua bekendgemaakt. Het volk kent de exacte route niet, maar ze weten wel dat ze onderweg zijn en dat ze mogen vertrouwen op de beloften door God gegeven. Ze hebben Gods wet (Jozua 1:7), de woorden van Mozes (Jozua 1:13) en de ark van het verbond. Door bij de groep te blijven, komen ze op hun bestemming.

We moeten beseffen dat we als gemeente ook samen onderweg zijn, ook al is de bestemming niet altijd duidelijk en lijkt ze naar onze maatstaven niet altijd logisch. We leven uit dezelfde beloften en mogen als gemeente steeds weer gewezen worden op de zichtbare tekenen van het verbond. Iedereen moet mee, we gaan niet met verschillende groepen onderweg. Zoals we in Jozua zien hoe God Zelf er voor zorgde dat het hele volk bij elkaar bleef, gaan we ook nu met elkaar 'de Jordaan' door.

Speciale aandacht voor de kinderen

'Het moet indrukwekkend geweest zijn en ook wel spannend. Al die kinderen, aan de hand van hun moeder of op de nek van hun vader. Zomaar met de hele groep de Jordaan inlopen - menselijkerwijs gesproken is dat geen optie. Maar God opent wegen die elke keer weer nieuw zijn. Dat mag het volk niet vergeten. Het moet een blijvende herinnering worden, voor iedereen - niet alleen voor de volwassenen, maar met name ook voor de kinderen (Jozua 4:6).

Kinderen houden daar allerlei indrukken aan over. De vieze voeten die ze krijgen, al die dieren die meegaan de rivier over, de priesters die met de ark in het midden staan te wachten. Al die indrukken moeten voor de kinderen een blijvende herinnering worden. Aangesproken in hun eigen belevingswereld: een stapel stenen, midden in de Jordaan, dat trekt hun aandacht. Ze hebben zelf vaak met stenen gespeeld en een dam gebouwd. Maar zo'n stapel stenen middenin de Jordaan, dat is iets bijzonders, daar willen de kinderen wel meer van weten. Vandaar dat de oudere generatie er de opdracht bij krijgt: vertel de kinderen over wat er gebeurd is.

Ook hierin ligt een les voor de gemeente. Binnen het geheel van de gemeente hebben de jongeren bijzondere aandacht nodig. Waarom? Omdat er een opdracht ligt hen mee te nemen en in te wijden in de onderlinge gemeenschap en de beloften van God. Dit inyvijden gebeurt op hun eigen niveau. Zoals de stenen werden gestapeld om de kinderen aan te spreken, mogen we ook nu binnen het geheel van de gemeente steeds weer op zoek zijn naar methoden die kinderen en jongeren aanspreken. Dat is de diepere opdracht om de jongere generatie aan te spreken op hun eigen niveau. Niet omdat er experimenten met hedendaagse werkvormen moeten worden uitgevoerd, maar omdat daar een heilige opdracht ligt. Het evangelie moet worden doorgegeven door de generaties heen. De kinderen mogen niet afhaken.

Geordend

Jozua stuurt de hele operatie aan. Hij geeft de instructies samen met de

In dit seizoen staat het werk van de HGJB in het teken van de verbondenheid met elkaar in de gemeente. Vorig jaar stond de verbondenheid met God centraal en volgend jaar willen we stilstaan bij de verbondenheid met de wereld. Als motto voor de verbondenheid in de gemeente hebben we gekozen voor: 'De gemeente, alleen samen'. Dit thema wordt de komende periode vanuit verschillende invalshoeken belicht. Hierbij staan we in het bijzonder stil bij de plaats van jomjeren (en daar worden ook kinderen en tieners mee bedoeld) in de gemeente.

opzieners. We lezen echter duidelijk dat Jozua in directe verbinding met God staat. Zijn werkinstructies hebben gezag, God Zelf deelt Jozua mee dat hij hetzelfde gezag krijgt als Mozes had. Jozua bedenkt niet zelf een plan en wil niet zichzelf profileren als de leider. Hij staat in volledige afhankelijkheid van God, dienstbaar aan het volk. Ook de priesters spelen een belangrijke rol: zij gaan voorop, het onbekende tegemoet. Zij dragen de ark van het verbond als zichtbaar teken vaii Gods aanwezigheid en Zijn beloften. In het midden van de Jordaa'n; fiet moeilijkste punt, is het zichtbaar: dit is de route die God met ons wil gaian. De ark van het verbond is daar het teken van.

De gemeente heeft ook nu leiders en opzieners nodig. Mannen en vrouwen die zich door God geroepen voelen om verantwoordelijkheid te nemen voor de gemeente. Omdat God hen gaven heeft gegeven en omdat ze zich dienstbaar willen opstellen voor Zijn gemeente. Maar ook omdat het zo belangrijk is dat zij zichtbaar hun geloof voorleven aan de kinderen.

Concrete gevolgen

Drie lijnen hebben we uit deze geschiedenis van Jozua naar de gemeente kunnen trekken: (i) we zijn samen onderweg als één groep, (ii) er is een bijzondere opdracht voor de jongere generatie en (iii) er worden leiders en opzieners gevraagd om zich dienstbaar op te stellen en deze opdracht in de gemeente toe te passen.

De jongeren vormen dus een volwaardig onderdeel van de gemeente. Maar hoe kan dit concreet vormgegeven worden - met de eigenheid van de jongeren, hun vragen, hun beleving, hun gaven? Deze vraag wordt in deze serie verder uitgewerkt. Volgende week willen we erover nadenken wat de concrete gevolgen zijn voor het beleid van de plaatselijke gemeente.

Harmen van Wijnen DIRECTEUR HGJB

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 30 september 2004

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

Iedereen moet mee!

Bekijk de hele uitgave van donderdag 30 september 2004

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's