Uit de nacht verrees de morgen!

In mijn geboorteplaats Numansdorp stond in mijn kinderjaren tijdens feestelijke gebeurtenissen in het dorp een poort op gesteld. Op deze poort stonden de woorden Uit de nacht verrees de morgen. Uit de morgen verrees de dag. Het is niet bekend wie deze spreuk verzonnen heeft, maar het klinkt hoopvol. Niet de nacht heeft het laatste woord, maar de morgen. De nieuwe dag.
Ik moet aan deze woorden denken bij het lezen van de woorden van de profeet Jesaja. Uit het gebergte van Seïr in het land van Duma is een vraag gekomen. Duma of Idumea is het land van de Edomieten. Hier wonen dus de afstammelingen van Ezau. Zij hebben het moeilijk. Dit volk heeft het benauwd en lijdt onder de terreur van de Assyrische troepen, die hun land zijn binnengevallen. Zij ervaren hun bedreigende situatie als een donkere nacht. Zij verlangen naar bevrijding. Daarom komt men met een vraag naar de profeet Jesaja. Hij wordt aangesproken als wachter. De taak van de wachter was om te waken op de muren van de stad. Bij dreigend gevaar sloeg hij alarm. Zo'n wachter ziet in de nacht vol spanning uit naar de morgen. Bij de eerste morgenschemering blies hij op de sjofar een signaal. Opnieuw waren zij de nacht veilig door gekomen.
Nu zijn er echter inwoners uit Seïr die dit signaal niet kunnen afwachten. Zij roepen tot de profeet vanuit de nacht. 'Wachter, wat is er van de nacht? Wachter, wat is er van de nacht?' Je hoort in de herhaling het verlangen naar bevrijding doorklinken. Is het einde van de verdrukking nabij? Hoelang duurt de nacht nog? Wij zien uit naar de morgen!
Deze vraag zou in onze tijd gesteld kunnen worden. Ook nu beseffen velen dat het donker is. De nacht is een realiteit. In ons persoonlijk leven lopen we er tegenaan. Nachten waarin wij niet tot rust komen. Nachten van angst en eenzaamheid. Er kunnen ook perioden zijn in ons geloofsleven van twijfel en aanvechting, omdat de leiding van God in ons leven een groot vraagteken is. Ongeloof en verzet kunnen ons hart gevangen houden. Maar het geldt ook het wereldgebeuren. Er is zoveel duisternis in deze wereld. Uitbuiting, terreuraanslagen, angst en armoede zijn aan de orde van de dag. Nacht over Gods gemeente, omdat allerlei stemmen het Woord van God monddood proberen te maken. Wachter, wat is er van de nacht? Hoever zijn wij in deze wereldnacht?
De wachter geeft antwoord en zegt: 'De morgenstond is gekomen en het is nog nacht.' Een vreemd antwoord: de morgen komt, maar ook nacht. Dat betekent: er komt bevrijding, maar ook weer onderdrukking. Is dat alles? Ja, dit is alles! Edom wordt bevrijd, maar er zullen opnieuw machtige volken tegen hen opstaan. Van een volledige en definitieve bevrijding is nog geen sprake.
Dat is ook het dubbele in ons leven als christen en als christelijke gemeente. Wij mogen opnieuw leven in de tijd van advent. De morgenstond is gekomen. In het zenden van Zijn Zoon heeft God de duisternis, de nacht opengescheurd. In de kerstnacht werd de Heere Jezus geboren om ons werkelijk te verlossen van de duisternis, waarin wij zo verstrikt kunnen zitten. Hij heeft in Zijn komst naar deze aarde en in Zijn lijden, sterven en opstanding de overwinning op de nacht van de vervreemding, van ziekte, angst en eenzaamheid bewerkt. En dat kan door niets en niemand ongedaan gemaakt worden. De morgenstond is gekomen.
Maar de nacht is er ook nog. De verdrukkers, het lijden en het ongeloof laten zich nog gelden. De evangelist Johannes geeft de oorzaak aan als hij zegt: 'Hij is gekomen tot het Zijne, maar de Zijnen hebben Hem niet aangenomen'. Dat kan dus! Je kunt in de kerk zitten en jaar in jaar uit het evangelie horen van Jezus Christus, de blinkende Morgenster, en dat je toch nog leeft in de duisternis van het ongeloof. Dit lijkt sterk, maar het komt voor. Maar ook als we de Heere Jezus kennen en weet hebben van de morgenstond, kan het nacht zijn. De momenten dat u het gevoel hebt het contact met God kwijt te zijn. Momenten dat de Heere Zich voor je gevoel verbergt. Wat zul je dan doen?
De profeet Jesaja vervolgt zijn antwoord. 'Wilt u vragen, vraagt, keert weder, komt.' Een kort en krachtig antwoord. Een uitnodiging die tegelijk een appèl, een opwekking inhoudt. De profeet is zich bewust van zijn dubbelzinnige antwoord. Hij kan zich voorstellen dat ze niet tevreden zijn met zijn reactie. Daarom zegt hij: 'Als ik meer weet, zal ik het jullie zeggen.
Dus blijf vragen, blijf wachten en kom terug. 'Vraagt en ... keert weder.' Hier gericht tot Edom. Gods hart is zo ruim dat de nakomelingen van Ezau tot de Heere worden teruggeroepen. Verkiezing is dat. God verkiest door te roepen. Edomieten zijn welkom bij de Heere, de God van Jakob. Zó is de Heere, de God van Israël. Hij is groot in genade en barmhartigheid.
Wij leven in de tijd van advent; Een tijd die ook mag staan in het teken van inkeer en omkeer tot God. In de Heere.
Jezus Christus roept God ons om tot Hem te komen, met al onze vragen, onze diepste nood, onze donkere gevoelens. Wie u ook bent. Schuil bij Hem met uw bestaan getekend door zoveel duisternissen. Hij wacht om ons genadig te zijn. Zo mogen wij komen tot Hem en uitzien naar Hem, Die gekomen is en komt. Die dag zal zeker komen. Daar zal geen nacht meer zijn. En door het geloof in Hem mogen wij vandaag uitzien naar de grote morgen. Want 'door een nacht hoe zwart, hoe dicht voert Hij mij naar het eeuwig licht.'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen