Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Geen afstand bij Jezus

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Geen afstand bij Jezus

De twijfelende mens

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

Bemoedigend
Een van de meest bemoedigende aspecten aan het Paasevangelie wordt gevormd door de lage inzet ervan. Ik bedoel dit: het Paasevangelie start bij twijfelende discipelen, verdrietige vrouwen en ongelovige volgelingen. De vrouwen, Maria Magdalena, Thomas, de Emmaüsgangers en in feite ook de andere discipelen: allemaal ondervinden ze de nodige moeilijkheden om tot de volle vreugde van de opstanding te geraken. Geen van allen zijn ze terstond op Paasmorgen hun twijfel te boven. En sommigen worden er zelfs op langere termijn door gehinderd. Het bemoedigende hierin is nu: Jezus’ omgang met deze twijfelaars. Maria Magdalena wordt persoonlijk opgezocht door Jezus. De Emmaüsgangers krijgen persoonlijk bezoek aan huis. Thomas wordt een week later door Jezus persoonlijk aangesproken en mag heel zijn twijfel te berde brengen. Zelfs op termijn verdraagt de Opgestane een aantal van Zijn discipelen die langer last blijken te houden van twijfel.

Distantie
Want hoezeer de discipelen ook Christus’ bevel om naar Galilea te gaan opgevolgd hadden en hoezeer ze Hem ook aanbidden als hun Koning, toch vermeldt Mattheüs 28:17 er verrassend eerlijk bij dat ‘sommigen twijfelden’. Eigenlijk staat er: sommigen hielden zich op afstand. Sommigen distantieerden zich van Christus, staat er letterlijk (distatzoo: daar zit ons ‘distantie’ in). Dat is het wezen van de twijfel: op afstand van Jezus blijven. Je niet helemaal aan Hem kunnen of durven toevertrouwen. Dat nu is ook de positie van een paar discipelen in Mattheüs 28. Ze kunnen niet meer onder Christus’ Woord uit. En ze willen echt niet zonder de Heiland verder. En ze hebben zich ook ijlings op Christus’ bevel naar Galilea gespoed. Maar om nu volmondig en ruimhartig Zijn verschijning te beamen en te omhelzen, daarvoor is kennelijk de distantie en de twijfel te groot.

Herkenning
Misschien herkent u of herken jij dit dubbele Paasgevoel anno 2006. U wilt zich niet aan Christus’ bevelen onttrekken. Er is geen sprake van dat jij de opstanding zou willen ontkennen. Maar het is u allemaal te groot, te hoog en te ver.
Niet dat je zonder kerk en God en Bijbel zou willen. Niet dat u hartgrondig nee zegt. Maar een ruimhartig ja komt er toch ook niet uit.

Opdracht
Wat doet Jezus met zulke twijfelende discipelen? Het opvallende is dat Christus hen niet wegstuurt! Hij geeft ze in Mattheüs 28:19 de geweldige opdracht om nochtans heen te gaan, te onderwijzen, te dopen en te leren onderhouden, wat Hij geboden heeft. Dat mogen en moeten de discipelen gaan doen – ook zij die twijfelen. Wat een genade en wat een troost is dat! Twijfelaars en aanbidders krijgen dezelfde opdracht mee. Christus maakt geen onderscheid! Zo van: die aanbidders, die niet twijfelen, die moeten mijn opdracht maar eens gaan uitvoeren. Hij zegt niet: jij hoort wel bij mij, en jij niet. Alle elf stapt Jezus tegemoet en tegen alle elf zegt Hij: ‘Gaat dan henen, onderwijst al de volken, dezelve dopende in de Naam des Vaders, en des Zoons, en des Heiligen Geestes; lerende hen onderhouden alles, wat Ik u geboden heb.’ De twijfelaars noch de aanbidders komen onder de opdracht uit. Ook de twijfelaars niet. Kortom: Jezus houdt geen afstand van degenen die Hem op afstand houden. Jezus komt bij mensen die niet bij Hem durven komen. U zult Mijn getuigen zijn! Dat blijkt niet alleen een hoge opdracht, maar ook een genadige belofte.

Legitimatie?
Maar: spreekt Jezus nu met deze houding impliciet de twijfel goed? Legitimeert de Opgestane onze terughoudendheid? Zeker niet! Daarvoor zijn er te veel aansporingen in de Schrift om ons vooral met heel ons bestaan van harte toe te vertrouwen aan de levende God.
Niettemin is twijfel van alle eeuwen. Waar het vuur van het geloof brandt, walmt ook altijd de rook van de twijfel. Niemand hoeft eraan te twijfelen dat we allemaal bij tijd en wijle twijfelen. Het is onmiskenbaar ook een neveneffect bij het geloof. Hoeveel bijbelheiligen komen we niet tegen, die ondanks de vurigheid van hun geloof en de hartstocht van hun vertrouwen, toch vragen stelden bij Gods beloften en twijfelden aan Gods weg? Wie gelooft, kan soms door kortere of langere perioden van twijfel overvallen worden. Komen we wel ooit de twijfel te boven zolang het Koninkrijk van God nog niet in zijn volheid is aangebroken?

In dubio
Iemand schreef: ‘Wie twijfelt, staat in dubio tussen geloof en ongeloof en moet een keuze maken tussen deze twee. De aanwezigheid van twijfels is niet het probleem; waar het om gaat, is wat we ermee doen wanneer hij opkomt.’ Als we het zo zeggen, voelen we al meteen op welk gevaarlijk terrein we ons met de twijfel bevinden: het grijze gebied tussen geloof en ongeloof. In dat schemergebied moeten we niet te lang verblijven.

Ongezond
Twijfel is niet gezond. Twijfel is aan te merken als geloof dat ziek is. Dat wil zeggen dat twijfel bij het geloof hoort, zoals ziekte bij gezondheid. Je kunt je afvragen: mag ik twijfelen? Maar dat is in dit verband dan bijna dezelfde vraag als: mag ik ziek zijn? Wie ziek is, kan daar meestentijds weinig aan doen. Maar niemand die ziek is, legt zich daar zo maar zonder meer bij neer. Een zieke wil graag gezond worden. En zo wil iemand die twijfelt in het geloof, als het goed is, ook graag (weer) komen tot de volle en vaste overtuiging van ‘de dingen die onder ons volkomen zekerheid hebben.’ Intussen zijn er verschillende soorten van twijfel aan te wijzen.

Gevoel
Twijfel in het geloof kan te maken hebben met ons gevoel. Gevoelens die beschadigd zijn, kunnen ons belemmeren om tot een evenwichtige balans in het geloofsleven te komen. Niemand van ons komt onbeschadigd ter wereld. We zijn allemaal in meerdere of mindere mate psychisch gehavend. Het geloofsleven kan als gevolg daarvan ook bekneld raken in bepaalde remmingen, onvrijheden en onzekerheden. Allemaal blokkades waardoor stagnaties optreden in ons geloofsleven. Met als gevolg: de twijfel, die de overhand neemt. Het kan van belang zijn om bij dit soort twijfel te zoeken naar innerlijke genezing van allerhande opgelopen wonden in ons leven. Bepaalde therapieën kunnen ons daarbij behulpzaam zijn. Maar ook nieuwe, positieve ervaringen en kansen die we ontvangen. Dit alles in de kracht van de Heilige Geest, die helend wil doorwerken in ons leven. Tegenover deze vorm van twijfel merken we in de brief van Judas een zekere mildheid op, als we in vers 22 lezen: ‘Ontferm u over wie twijfelen’ (vertaling NBV).

Verstand
Twijfel kan ook te maken hebben met ons verstand. Het wemelt bij ons soms van de ‘technische’ vragen. Hoe heeft die opstanding van Christus nu kunnen plaatsvinden? Hoe kan iemand nu weer levend worden na gestorven te zijn? Hoe kan het nu dat ooit alle mensen in de toekomst weer opstaan? Vragen die met velen vermenigvuldigd kunnen worden op ook andere terreinen van geloof en Bijbel.
Verstandsvragen roepen om verheldering. De remedie ervoor is bijbelonderzoek en studie: het zoeken van inzicht. Het lezen van goede boeken kan ons soms op beter spoor brengen. De apologetiek, de verdediging van het christelijk geloof, kan ons heel veel goede argumenten in handen spelen, die appelleren aan ons verstand en ons in redelijk opzicht tot overtuiging kunnen brengen.
In geen geval zal de opstanding ooit doorzichtig worden voor ons menselijk denken. Toch is het goed om van tijd tot tijd te onderstrepen dat we als christenen niettemin geloven ‘om goede redenen’ en op basis van krachtige argumenten en overtuigende historische feiten!

Wil
Twijfel kan ook te maken hebben met onze wil. Willen we wel geloven? We kunnen doen of er allerlei redenen zijn, waarom we niet kunnen geloven. Allerlei emotionele en gevoelsmatige argumenten kunnen daarvoor worden opgesomd. Maar daaronder kan toch uiteindelijk de onwil liggen om tot geloof te komen. Ik wil deze Redder niet. Ik wil van deze God niet weten.
Los van het feit dat onwil tegenover God het probleem van ieder mens is na Genesis 3, kan bij onze geloofstwijfel het accent soms, hoe gecamoufleerd ook, toch nadrukkelijk liggen op pure onwil en er ook door in stand gehouden worden. Van deze vorm van twijfel hebben we ons radicaal te bekeren. Buigen aan de voeten van de Gekruisigde is in dit geval de enige vruchtbare remedie.

Pasen
Ondertussen blijft de vraag staan, hoe wij van Pasen af aan onze twijfels te boven komen. Een antwoord op die vraag, vinden we in de manier waarop Jezus er vanuit Mattheüs 28 mee omgaat: Hij zet ons aan het werk. Hij neemt Zijn discipelen en u en jou nochtans in dienst. En zendt hen en ons op pad met de grote opdracht.
Waar wij Hem ons vertrouwen niet kunnen geven, geeft Hij ons van meet af aan het volle vertrouwen. Waar wij Hem niet kunnen vasthouden, houdt Hij ons vast. Waar wij ons van Hem distantiëren, distantieert Hij Zich niet van ons.
Hij is de Eerste en de Laatste. Hij verdraagt ons in onze strijd. Hij verdraagt ons in de onzekerheden. Hij verdraagt ons met onze vragen. Hij verdraagt ons, met twijfel en al. Zelf op weg gaan. Zelf nochtans op pad mogen met de Boodschap van de opstanding. Dat blijkt Jezus’ remedie voor twijfelaars.

Pinksteren
Of het daarbij gebleven is en blijven moet? Zeker niet.
Al gaande en gehoorzamende hebben de discipelen kracht ontvangen. Groeiend inzicht en toenemende moed. Ten slotte ontvingen zij de Heilige Geest. Van Pasen werd het Pinksteren. De Heilige Geest vervulde Jezus’ wankelmoedige volgelingen en nam de laatste twijfels weg. Die Geest is ook u en jou beloofd. Die Geest is gekomen. Die Geest wil ook in u en jou werken, opdat wij onze hardnekkige twijfels steeds opnieuw leren overwinnen.
Als de Heilige Geest ons vervult, neemt de opgestane Christus gestalte aan tot in de uithoeken van ons bestaan. Onze distantie wordt gebroken. Onze reserves weggenomen. Onze twijfel overwonnen.
Pasen: de twijfel te boven? Toch wel! Nochtans! Om Jezus’ wil!

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 13 april 2006

De Waarheidsvriend | 17 Pagina's

Geen afstand bij Jezus

Bekijk de hele uitgave van donderdag 13 april 2006

De Waarheidsvriend | 17 Pagina's