Beroepingswerk

Graag reageer ik op het artikel van drs. P.J. Vergunst over het beroepingswerk in De Waarheidsvriend van 18 januari. Al langere tijd loop ik met de gedachte iets te willen zeggen over het beroepingswerk in de Protestantse Kerk in Nederland en met name binnen onze hervormd-gereformeerde modaliteit. Wat Vergunst aanroert is het zich (tijdelijk) niet beroepbaar stellen van predikanten. Voor kerkenraden kan dat, zo blijkt uit een citaat in het artikel, grote teleurstelling geven en frustraties oproepen bij kerkenraden - begrijpelijk. Je moet er ook niet zomaar gebruik van maken. Misschien is het wel een optie om in de synode het voorstel te lanceren dat men niet eerder dan na zes jaar beroepbaar is, met uitzonderingen voor na vier jaar, hetgeen men dan kenbaar maakt aan de Commissie voor het beroepingswerk.
Wat betreft de kant van het gezin lijken er meer aspecten aan te zitten dan u beschrijft. Kinderen die vijf jaar voortgezet onderwijs volgen en in het begin van het vierde jaar zitten, kun je moeilijk verplaatsen. Het is te gemakkelijk om te stellen dat de Heere wel zal voorzien. We hebben ook zelf verantwoordelijkheid en moeten de Heere niet verzoeken.
U maakt in uw artikel ook gewag van het feit dat de kerkenraden 'biddend om de leiding van de Heilige Geest het beroepingswerk ter hand nemen'. Nu wil ik de integriteit van kerkenraden op geen enkele wijze in twijfel trekken, maar toch roept dit nogal wat vragen op. Het lijkt soms een gevecht van twee honden om één been. Zo benaderen twee, drie, soms vijf kerkenraden een predikant(sgezin) tegelijk om een beroep in overweging te nemen en binnen drie weken te beslissen.
En als je het beroepingswerk volgt, lijkt het alsof er in GB-kring niet veel predikanten beroepbaar zijn. Wie het boekje leest, weet wel beter. Opeens blijkt er weer een nieuwe 'ster' aan het firmament te zijn verschenen, de enige man met gaven om de gemeente te leiden. Ik wil kerkenraden die allemaal achter dezelfde predikant(en) aanlopen, vragen wanneer zij de Heere hebben aangeroepen: voordat ze de lijst gingen bekijken of nadat ze hun keus hadden bepaald? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat de Heere het beroepingswerk zo stuurt.
Op deze mijns inziens weinig geestelijke wijze van beroepingswerk dwingen kerkenraden sommige predikanten om jaren in een gemeente te moeten blijven (waar ze misschien overigens goed werk en goed hun werk doen), terwijl anderen hoogmoedig worden vanwege de grote hoeveelheid beroepen die ze krijgen, en alle spanningen die dat in gezinnen oplevert.
Er zou nog veel meer te zeggen zijn, maar het doel van deze ingezonden brief is om kerkenraden te vragen om niet achter elkaar aan te lopen en samen achter één man aan, maar om werkelijk de Heere te volgen, in het geloof dat Hij 'in Zijn goedheid verkondigers van de zeer goede boodschap zendt tot wie Hij wil en wanneer Hij wil.' (DL 1, 3)
Dan is het niet te groot als tijdens een bevestigingsdienst wordt gezegd dat de dienaar uit Gods hand is ontvangen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen