Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

INGEZONDEN

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

INGEZONDEN

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

Ds. Hendrikse en Busken Huet
Aan het slot van zijn (voortreffelijke!) rubriek Uit de pers heeft ds. J. Maasland een aardige vondst: hij doet de suggestie aan ds. K. Hendrikse om in navolging van Busken Huet, die in 1862 na zijn ontslag als Waals predikant als redacteur in dienst trad van de Opregte Haarlemsche Courant, een soortgelijke stap te overwegen en zijn heil te zoeken bij de Provinciale Zeeuwse Courant (PZC). Ook Busken Huet was de auteur van een ophefmakend boek: Brieven over den Bijbel.
Naar aanleiding van de verschijning, vorig jaar mei, van de prachtige biografie van Olf Praamstra: Busken Huet. Een biografie, heb ik mij nogal in de persoon van Busken Huet en zijn boek verdiept. En in 2005 verscheen in het Jaarboek voor de geschiedenis van het Nederlands protestantisme na 1800 (jaargang 13) een bijdrage van David J. Bos over het boek Over vragen en antwoorden. Brieven over den Bijbel.
In de eerste plaats kan worden vastgesteld dat de ophef in 1857-1858 (het boek verscheen eerst in feuilletonvorm) aanzienlijk groter was dan 150 jaar later bij het verschijnen van het boek van ds. Hendrikse. ‘Ik was destijds nog een schooljongen en woonde te ver van het centrum der beweging om den weerslag der ergernis sterk te kunnen gevoelen’, schreef domineeszoon A.G. van Hamel in 1887, ‘maar nog zie ik de schrik op het gelaat van sommige gemeenteleden mijns vaders, die kennis hadden durven nemen van dezen wilden aanval op Bijbel en christendom, nog hoor ik het fluisteren der stemmen wanneer dit onderwerp werd aangeroerd, nog zie ik de geheimzinnige wijze waarop men elkaar de laatst verschenen aflevering van het werk vertoonde. Busken Huet was destijds tegelijk de Strauss en de Voltaire van Nederland.’ Stel daar tegenover de nuchtere en zakelijke wijze waarop blijkens de rubriek van ds. Maasland in de orthodoxe pers over het boek van Hendrikse wordt gediscussieerd, dan kan men constateren dat er toch wel een groot verschil is. Of het waar is, zoals ds. Maasland beweert, dat Busken Huet zijn ambt neerlegde omdat hij het niet verantwoord achtte het geloof van de gemeente verder te ondermijnen, waag ik, op grond van de genoemde publicaties, te betwijfelen. David Bos schrijft dat drieënhalf jaar na Busken Huet, Allard Pierson uit de kerk trad, omdat hij vond dat de beginselen van de moderne theologie onverenigbaar waren met het bekleden van een kerkelijk ambt. Daarmee ging hij een stap verder dan Huet, die uitdrukkelijk had verklaard dat zijn besluit niet voortkwam uit enig principieel bezwaar tegen de kerk. De directe aanleiding was triviaal: de kerkenraad had niet ingestemd met zijn voorstel om een deel van de diensten in het Nederlands te houden. Huet had daarmee nieuw publiek willen aantrekken, ter compensatie van het ledenverlies waaronder zijn gemeente leed.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 6 maart 2008

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

INGEZONDEN

Bekijk de hele uitgave van donderdag 6 maart 2008

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's