Een probleem

‘Ik heb een probleem!’ Een gemeentelid spreekt me aan tijdens de koffie na de afsluitingsdienst van de Vakantie Bijbel Week in Sprang. De avond ervoor was het tijdens een buurtbarbecue begonnen. Daar had haar man het Onze Vader gebeden. De dochter van de overburen reageerde daarop. Ze is veertien en zei dat ze zo benieuwd was naar het christelijk geloof. En dat ze het jammer vond dat haar ouders er niets mee deden. Hierdoor wist ze er eigenlijk niets vanaf, maar toch trok het haar aan. Ze zou graag een keer naar de kerk willen, zo vertelde ze tegen het gemeentelid over wie ik hier schrijf.
Terwijl ik naar het verhaal luisterde, dacht ik voortdurend: maar wat is nu het probleem? Het verhaal is echter nog niet af. Het kon geen toeval zijn dat dit meisje vroeg om naar de kerk te gaan, op de avond voordat de speciale VBW-dienst werd gehouden. Het gemeentelid had dit meisje daarom de volgende morgen meegenomen. ‘En?’ vroeg ik. Ze bleek de dienst bijzonder gewaardeerd te hebben en had deze (kinder)dienst goed kunnen begrijpen. Ook positief dus, maar toen kwam het probleem op tafel: ‘Wat moet ik nu met haar? Waar kan ik in onze gemeente met haar naartoe?’

Catechisatie of tienerclub
Inderdaad, zo’n dienst waarin we moeilijke woorden en liederen omzeilen, wat korter preken en de dingen wat extra uitleggen voor nieuwkomers, hebben we maar een paar keer per jaar. Zeker nu, in vacaturetijd in Sprang, weet je niet precies wat je volgende week zondagmorgen kunt verwachten.
Naar catechisatie dan? Bij de 14-jarigen zitten veel catechisanten vooral omdat ze gestuurd worden en de vraag is hoe opbouwend het is voor dit meisje om daarbij aan te sluiten. Daarnaast is er op de tienerclub misschien al een hechte vriendengroep en is het een hele uitdaging voor de leiding om daar iemand te laten integreren. Wel helemaal als het gaat om iemand die nauwelijks weet wat een Bijbel of wat bidden is. Ik ga er maar eens gauw met hen over praten, want inmiddels is dit probleem ook een beetje mijn probleem geworden.

Hoge drempel
Zelf laat deze tiener er geen gras over groeien: de dag na de dienst heb ik al een mailtje van haar in mijn postvak. Ik constateer dat het probleem waar het gemeentelid mee kwam inmiddels ook mijn ‘probleem’ is geworden.
Ondertussen besef ik: dit is niet alleen maar mijn probleem, het is een probleem van hervormd Sprang. Tot besluit van deze column vraag ik me hardop af: is het niet een probleem van veel gemeenten dat we bezig zijn met dingen die perfect zijn voor insiders, maar een hoge drempel hebben voor outsiders? Als we een VBW met een lage drempel kunnen organiseren, dan toch ook een club? En als ik één keer zo’n begrijpelijke preek kan houden, dan kan ik dat toch ook vaker? En als ik het kan, dan kan dominee X het toch ook? Wat is er aan de hand, wanneer je het bovenstaande als een probleem ervaart?!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen