De heiligmaking

Ik las het volgende verhaal. Een jongen in de binnenlanden van India – zoon van een arme weduwe – raakte verzeild in een crimineel netwerk en werd betrapt bij een grote diefstal en ingerekend. Alleen op borgtocht van een aanzienlijke som geld zou de strafmaat verminderen.
De moeder van de jongen haatte de misdaad van haar zoon, maar hield veel van hem. Door hard te werken, namelijk met blote handen stenen sjouwen, spaarde ze het bedrag gedurende jaren bijeen. Haar rug was ten slotte gebroken, haar handen gewond, maar haar jongen kwam vrij. Toen zijn kameraden uit het misdaadcircuit hem weer op vrije voeten zagen, deden ze hem het voorstel om zijn oude praktijken weer op te pakken. ‘Nee’, zei hij, ‘want mijn bevrijding heeft het bloed van mijn moeder gekost. Dit wil ik nooit meer doen.’

Veel liefgehad
Betekende dit nu dat deze bevrijde knul nooit meer zonde deed of dacht? Dat niet. Maar hij kon er niet meer in leven, niet meer mee doorgaan. Zijn ‘rechtvaardiging’ (hij kwam vrij door de liefde van zijn moeder) maakte hem tot een ‘heilige’, die ervaren had wat liefde vermag. Omdat hij besefte wat het zijn moeder gekost had om hem te verlossen, kon hij onmogelijk op de oude voet verder.
Zo is het ook met de heiligmaking. Er staat in Lukas 7:47 van de zondares die Jezus zalft: ‘Haar zonden zijn haar vergeven, die vele waren; want zij heeft veel liefgehad’. Als je ontdekt wat het de Heere gekost heeft om je misdaden te vergeven, dan motiveert dat je om Hem lief te hebben en Zijn geboden te doen uit dankbaarheid. En als je gelooft dat je duur gekocht bent door het kostbare bloed van de Heere Jezus Christus, dan komt er het diepe verlangen in je hart om heilig te leven, tot eer van God en tot zegen van anderen.
Het gaat er uiteindelijk om dat je heilig en onberispelijk voor Hem bent in de liefde (Ef. 1:4). Zonder die nieuwe gehoorzaamheid word je onmogelijk zalig. Volgens de schrijver van de Hebreeënbrief zal niemand zonder heiligmaking de Heere zien (12:14).

Heilig
Op veel plaatsen in de Bijbel kom je het woord heilig tegen, zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament. Je leest van een heilige plaats, van heilige zalf, van een heilige sabbat en van een heilige berg. Ik denk ook aan de heiliging van de eerstgeborenen, aan het heilige en het heilige der heiligen bij de tabernakel en later bij de tempel.
Verder geldt het woord heilig in bijzondere zin van de Heere Zelf. De Heere is heilig. Dat wil zeggen dat Hij de totaal Andere is, dat er in Hem geen zonde is en dat Hij daarom de zonde niet zien kan. Je leest van Gods heiligheid onder andere in Leviticus 20:7, Jesaja 6:3 en 1 Petrus 1:16.
Heilig betekent dan niet alleen afgezonderd voor God, maar ook toegewijd aan Hem: dat je heilig leeft, wandelt in Gods inzettingen. Dat was uiteindelijk de roeping van Israël en van de gemeente onder het nieuwe verbond, namelijk de Heere gehoorzamen en Hem (er)kennen in al Zijn wegen. Datzelfde geldt nog. In artikel 34 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis staat kort maar krachtig dat wij door de Heilige Doop van alle andere volken en vreemde religies afgezonderd worden, om geheel de Heere toe te behoren.

Geen tegenprestatie
Iemand zei het zo: ‘Wie weinig om de zonde geeft, geeft ook weinig om God.’ Want als Gods Geest je oude hart vernieuwt en je oog geopend wordt voor de liefde en genade van God ga je de zonde haten en laten, en komt er een wandelen in de dagelijkse vernieuwing van het leven. Dan zeg je niet: ‘Ik heb met Gods wet niets meer te maken’, maar dan belijd je met de dichter van Psalm 119: ‘Hoe lief heb ik Uw wet’ (Ps. 119:97).
Calvijn verwoordt het zo: ‘Heiliging is dat je geregeerd wordt door de Geest van Christus.’ Dat blijft niet verborgen, maar blijkt uit je doen en laten, je handel en wandel, ja uit alles. Je dient de Heere met blijdschap, je gaat jezelf verloochenen, je neemt het kruis geduldig op je, je zet je in voor Gods koninkrijk en voor de wereld in nood, je laat je licht schijnen voor de mensen. Kortom: Gods eer komt op de eerste plaats in je leven. Is de heiligmaking dan iets dat een gelovige zelf kan doen? Nee, dat niet. Het is niet zo dat de rechtvaardigmaking het werk van God is en de heiligmaking het werk van ons. Alsof het een soort tegenprestatie is. Dan kwam er totaal niets van terecht. Maar de heiligmaking is ook een gave van God. Want Christus is niet alleen geschonken tot rechtvaardigheid, maar ook tot heiligmaking.
Uiteindelijk ligt de heiligmaking in Hem, Die leed en stierf, niet alleen voor onze rechtvaardigmaking (vergeving), maar ook voor onze heiligmaking (vernieuwing). Hoor

In het volgende en laatste deel van deze serie staat de heerlijkmaking centraal.

hoe Hij bad: ‘Heilig ze in Uw waarheid; Uw Woord is de waarheid. En Ik heilige Mijzelf voor hen, opdat ook zij geheiligd mogen zijn in waarheid’ (Joh. 17:17 en 19). En Paulus schrijft in 1 Korinthe 6:11 dat de gelovigen afgewassen, geheiligd en gerechtvaardigd zijn in de Naam van de Heere Jezus Christus, en door de Geest van God.

Niet vanzelf
De heiliging of heiligmaking is niet alleen een gave, maar ook een opgave, een opdracht. Daartoe roept Gods Woord ons voortdurend op. We moeten wandelen als kinderen van het licht, de Heere navolgen, een leesbare brief van Christus zijn, de vrede najagen en de heiligmaking.
De heiligmaking gaat niet vanzelf. Ze kost strijd. Dat komt omdat ons hart van huis uit vol onheiligheid is, vol zondige gedachten en verkeerde begeerten. Een gelovige blijft in zichzelf een arme en verloren zondaar. Paulus schrijft daarover in Romeinen 7 en Galaten 5. Niet voor niets staat er in de Heidelbergse Catechismus (zondag 44) dat de allerheiligsten nog maar een klein beginsel van de nieuwe gehoorzaamheid hebben. Want al leef je door het geloof in de Heere Jezus Christus en ken je die wonderlijke ruil: Hij mijn zonden, ik Zijn gerechtigheid, toch blijf je in jezelf zwak van moed en klein van krachten. Je vlees moet dagelijks gekruisigd worden, elke dag moet de oude mens afsterven en de nieuwe mens opstaan. Zo is een gelovige onheilig in zichzelf, maar heilig in Christus. Juist omdat je jezelf – vanwege de zonde – zo tegenvalt, zoek je de rechtvaardigmaking en de heiligmaking buiten jezelf in Hem.
In eigen kracht kun je nooit de heiligmaking volbrengen. De strijd tegen zoveel onheiligheid buiten je en in je kan alleen gestreden worden in de geloofsvereniging met Christus en in de kracht van de Heilige Geest. Hoe dichter je bij de Heere Jezus leeft, des te minder struikel je op het pad van de heiligmaking. De liefde van Christus doodt de lust tot zonde en de Geest van Christus geeft je de kracht om de zonde te laten. Uiteindelijk komen de vruchten van de heiligmaking niet bij onszelf maar bij Christus vandaan. Hij is de ware Wijnstok en de vrucht wordt uit Hem gevonden.
Ons dagelijks gebed in het leven van de heiligmaking mag wel zijn: 'Och, of wij Uw geboôn volbrachten! Genâ, o hoogste Majesteit! Gun door ’t geloof in Christus krachten, Om die te doen uit dankbaarheid’!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen