Simon vinden in de evangeliën

Het verhaal speelt zich af in de tijd dat Jezus verkondigend optreedt in de synagogen van heel Galilea (Mark.1:39). We moeten hier natuurlijk invullen wat breder over die verkondiging was gezegd in vers 14: Jezus verkondigt het goede nieuws – het evangelie – van Gods rijk. Hij werpt daarbij de demonen uit (vs.39): ook hier moeten we weer meelezen wat al eerder duidelijk werd (vs.22-28). Jezus spreekt niet als de wetgeleerden, maar Hij spreekt met gezag. Hij beveelt de demonen en zij moeten naar Hem luisteren. Het korte vers 39 betekent tegen de achtergrond van het voorgaande dat Jezus overal met goddelijk gezag en met goddelijke kracht het goede nieuws van Gods rijk bracht.
Wanneer er nu iemand naar hem toekomt die aan huidvraat lijdt (vs.40), betekent dit dat deze man méér van Jezus verwacht dan tot nu toe van God verwacht mocht worden. De reinheidswetten van Leviticus 13 en 14 kennen geen genezing van deze plaag. Het is een slag van God: je moet maar wachten totdat die slag ooit wordt teruggenomen. Tot die tijd ben je onrein. Zulke geplaagden gingen dan ook niet naar dokters of wonderdoeners – dat had geen zin. Wie zou tegen God in kunnen gaan? Wat Hij onrein heeft gemaakt, kan een mens niet rein maken.

Beter besef
Wat een buitengewone verwachting moet deze mens dan wel hebben dat hij zich tot Jezus wendt. Hij beseft beter dan vele anderen wat het goddelijk gezag van Jezus kan betekenen. Hij zegt iets dat je eigenlijk alleen tegen God kunt zeggen: ‘Als u wilt, kunt u mij rein maken.’ Deze mens erkent Jezus als de Heer, als God.
En dan is er Jezus’ medelijden (41). Dit is een ander medelijden dan mensen kunnen hebben met patiënten. Jezus weet dat het Gods wil is dat onreinen onrein blijven zolang het moet. Maar in Jezus woont ook het goddelijk mededogen dat zich ontfermt over de machtelozen. Hij zegt kortweg: ‘Ik wil het, word rein.’ Hij spreekt als God. Wat God onrein gemaakt heeft, kan alleen God rein willen maken.
Meteen doet Jezus nog iets heel opvallends. Hij raakt de man aan. Maar dat mocht nu juist niet: wie zo’n geplaagde aanraakte werd zelf onrein. Jezus laat zien waarin Zijn medelijden bestaat: Hij trekt de onreinheid van de man naar Zichzelf toe. Hij wordt Zijn plaatsvervanger. De plaag zal op Hem zijn!

Welkom thuis
Dit goddelijk woord en deze plaatsvervanging zijn voldoende voor volkomen reinheid. De man mag op staande voet naar de tempel om zijn reinheidsverklaring bij de priester op te halen. Welkom thuis!
Jezus doet wat het Oude Testament niet kan. Hij vervult het. Maar Hij schaft het niet af. De gereinigde moet de offers gaan brengen volgens de wet van Mozes, tot een getuigenis voor de mensen. Dan weten ze dat Jezus geen revolutionair tegen Mozes is, maar alleen de meerdere van Mozes.
Wanneer de man terugkeert van de tempel – rein verklaard – ziet hij in gedachten meer dan een medemens, een genezer. Hij ziet de Meerdere van Mozes, de Vervulling van de Schriften, de Redder van de toorn. En hij gaat er overal over vertellen: het is te groot om te verzwijgen. Hij gaat het evangelie rondbazuinen.
Zijn verhaal is niet opgenomen in het boek van Markus als een voorbeeld van medemenselijkheid en medeleven en van menselijke geloofskracht tot genezing. Het is opgenomen als evangelie van God. Daardoor heeft het ook kracht. Veel zieken blijven vandaag ziek. Toch heeft de genezen man aan hen goed nieuws te vertellen: het evangelie van de Christus Die ons redt van de komende toorn waarvoor wij kwetsbaar zijn en waarvoor wij geen voldoende dekking hebben.

Simon
Binnen het evangelie van Markus krijgen we bij deze geschiedenis nog een toegift. In hoofdstuk 14 lezen we dat Jezus – vlak voor Zijn sterven – aanwezig is bij een feestmaal in Bethanië. Dit feestmaal wordt gehouden ‘in het huis van Simon’ (vs.3). Wie is die Simon? Er staat een kleine notitie bij zijn naam: ‘degene die aan huidvraat had geleden’. Nu wordt er in heel het boek van Markus maar één man genoemd met huidvraat die daar ook van is genezen. De Simon van de maaltijd in Bethanië moet wel de gereinigde smekeling zijn uit hoofdstuk 1. In zijn huis wordt Jezus dan met het oog op Zijn begrafenis gezalfd door een vrouw. Dan noemt Jezus het perspectief naar ons toe: ‘Overal waar dit Evangelie gepredikt zal worden in heel de wereld, zal ook tot haar gedachtenis gesproken worden over wat zij gedaan heeft’ (vs.9). In dat verhaal over Jezus’ begrafenis zien we aan het hoofd van de tafel Simon zitten, genezen van huidvraat. Hij had geloofd dat Jezus hem kon reinigen wanneer Hij dat wilde. Hij ziet nu ook wat het betekende dat Jezus hem aanraakte. Jezus nam daarmee de plaag op Zich en moet nu sterven en begraven worden. Simon kan het ruiken aan de geurige zalfolie.

Levend bewijs
Voor predikanten en evangelisten geldt dat waar zij ook maar ter wereld het evangelie prediken, zij uit de evangeliën ook Simon mogen opdiepen. Niet als zomaar een genezen zieke die ons jaloers kan maken, maar als een levend bewijs van wat de apostel Johannes zegt: ‘En het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond, vol van genade en waarheid, en uit Zijn volheid hebben wij allen ontvangen, en wel genade voor genade. Want de wet is door Mozes gegeven, de genade en de waarheid zijn door Jezus Christus geworden. Niemand heeft ooit God gezien; de eniggeboren Zoon, Die in de schoot van de Vader is, Die heeft Hem ons verklaard.’ (Joh.1:14, 16- 18).

Commentaren
Dat is het evangelie in de evangeliën, dat predikers uit mogen opdiepen en uitdragen. Commentaren moeten daarbij helpen. Deze overtuiging ligt ten grondslag aan de opzet van de Commentaar op het Nieuwe Testament (CNT) derde editie.
De themadelen geven overkoepelend inzicht en gaan eigenlijk vooraf aan het gebruik van de tekstuele commentaren, waarin wordt terugverwezen naar de thematische overzichten. De tekstuele commentaardelen streven ernaar om het geheel van een passage binnen het document te belichten. Voor zover nodig worden dan ook de taalkundige en historische aspecten besproken.
Een laatste kenmerk is dat CNT vanuit de positieve uitleg van de tekst zich regelmatig rekenschap geeft van de eigentijdse uitleg. De moderne en vaak bijbelkritische exegese was in commentaren als die van de Herder-serie eigenlijk het centrale onderwerp. Het is de tractor die voor de exegese wordt gespannen en die ons dan bij de tekst langsrijdt. In CNT zoeken we de omgekeerde handelwijze: de tekst is de grote trekker en bij het volgen van die tekst kijken we wel om ons heen en zien wat er links en rechts gezegd wordt.
Commentaren staan altijd in hun eigen eeuw. Een homiletische commentaaropzet als bij Origenes is vandaag niet aangepast. Een commentaar vanuit de filologie zoals bij Greijdanus voldoet niet voor het zicht op het geheel. CNT probeert commentaren te bieden die optimaal van nut zijn voor christenen en predikers in deze 20e en 21e eeuw. En wat betekent ‘nut’ hier anders dan: ‘opdat wij de grote daden van God te aandachtiger leren prijzen en het ons overgeleverde apostolische pand te zorgvuldiger leren bewaren.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen