De schepping herschapen

De Heilige Geest en de schepping zijn van huis uit niet vreemd voor elkaar. Beter gezegd: de schepping zou er niet zijn als de Heilige Geest haar niet in het aanzijn had geroepen. Toen God de hemel en de aarde schiep was het de Heilige Geest Die met Zijn levenscheppende adem het leven tot stand bracht. We lezen meteen al in Genesis 1:2 'dat de Geest van God zweefde (broedde) op de wateren.'
Er staan prachtige teksten in het Oude Testament over het levenwekkende en levenonderhoudende werk van de Heilige Geest in de schepping. Ik denk aan Psalm 33:6, waar we lezen: ‘Door het Woord van de HEERE is de hemel gemaakt en door de Geest van Zijn mond het leger van de sterren.’ Ook vertelt ons Exodus 31 dat gaven van kunst en van wijsheid het werk van de Heilige Geest zijn. Bezaleël en Aholiab werden begiftigd met gaven van de Geest om de tabernakel te bouwen.
Ondanks al dit werk van de Heilige Geest moet het Pinksteren worden. Omdat de schepping door de zonde meegesleept is en sindsdien aan de machten van het kwaad is onderworpen. Er loopt een trieste barst door heel de schepping van God. Daarom moet het Pinksteren worden. Wil de schepping herschapen worden, dat wil zeggen weer echt schepping worden, dan kan dat alleen maar als het heil van Christus de schepping gaat doordringen.

Elke dag
Dat is het pinksterwerk van de Heilige Geest. Hij doet dat radicaal, dat wil zeggen: Hij begint daar waar de wortel zit van het kwaad, namelijk in het hart van de mens. Op Pinksteren begint de Geest met Zijn herstelwerkzaamheden. Hij gaat het heil van vergeving van zonden en vernieuwing van het leven dat Christus tot stand bracht, toepassen. Pinksteren leert ons dat de Heilige Geest de Geest van Christus is. Het is Christus die de Geest heeft uitgestort (Hand. 2:33). Het is de Geest Die Christus in het leven van mensen brengt. Alzo gaan Die Beiden tezamen.
Over het werk van de Geest van Christus gaat het in het Nieuwe Testament. In Zijn Naam bindt Hij de strijd aan met de machten van de duivel, de zonde en zelfs de dood. Het boek Handelingen is één groot loflied op de handelingen van de Geest van Christus.
Wat dan meteen duidelijk wordt, is dat het vernieuwende werk van de Heilige Geest wel begint in het hart van de mens, maar daar niet toe beperkt blijft. Zijn werk komt naar buiten in ons leven van elke dag. In het netwerk van de relaties waarin wij leven. We kunnen het ook de heiliging noemen of de wedergeboorte. In beide uitdrukkingen gaat het om de vernieuwende werking van de Heilige Geest. ‘Ziet, Ik maak alle dingen nieuw’, zegt Christus. Inderdaad, door Mij, zegt de Geest. Als het goed is, weten we dat uit ons eigen leven. Dan is er in ons een diep verlangen naar de vernieuwing van ons hele leven, door het geloof in Christus. Een passie om aan Zijn Beeld gelijkvormig te worden. Zoals God het bedoeld heeft toen Hij ons schiep.

Geen paradijs
Zo krijgen we zicht op het diepe en brede werk van de Heilige Geest in de schepping. Als ik het goed zie, werkt de Heilige Geest concentrisch. Allereerst in het persoonlijke leven en het gezin als eerste cirkel. Dan in de christelijke gemeente als tweede cirkel daarom heen. Dan als derde cirkel in de wereld, de geschiedenis, de natuur en alles wat tot de kosmos behoort. Alles wil Hij vervullen met het heil van Christus en Hij rust niet tot Hij dat volbracht heeft.
De eerste cirkel zet ons persoonlijk leven met onze relaties in het licht. Als de Heilige Geest ons door het geloof in Christus vernieuwt, dan doorgloeit dat de relaties waarin wij leven. Dan wordt ook het gezin opgenomen in het herstelwerk van de Geest. Ik denk aan dat bijzondere gezin van de gevangenbewaarder in Filippi. Het werd wedergeboren tot een levende hoop. In het gezin als de binnenste cirkel van het leven mogen de vruchten van de Geest groeien. We lezen erover in Galaten 5, waar het gaat om liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.
Maar laten we er wel erg in hebben dat waar de Geest van het gezin een kerk wil maken, dat daar de duivel er zijn kapel tracht te bouwen. Was het maar waar dat het gelovige gezin het herstelde paradijs is. Ook na Pinksteren leven we nog buiten het paradijs. Er zijn zoveel tegenkrachten die het werk van de Geest kapot willen maken. Wat zijn ze sterk en taai. Wat een gebrokenheid, juist in gezinnen. Soms lijkt de Geest wel uitgeblust.

Gemeente
De tweede cirkel is die van de christelijke gemeente. Die gemeente is een wonderlijk verschijnsel in de wereld. Pinksteren brengt mensen die gewoonlijk naast en ‘tegen elkaar in’ leven, bij elkaar. Pinksteren brengt mensen samen door het heil van Christus.
Er is een Derde nodig om mensen samen te binden: de Geest van Christus. Valt Hij weg, dan valt de gemeente weg. De Geest schept en onderhoudt het wonder van de gemeenschap der heiligen.
Soms mag je dat heel sterk beleven, bijvoorbeeld als het avondmaal gevierd wordt. In onze wijkgemeente geven we elkaar na het avondmaal de vredegroet. Dat ligt in het verlengde van de vrede die Christus geeft, een antwoord erop met iets van gunnende liefde erin.
De Geest schenkt ook Zijn bijzondere gaven aan de gemeente. Paulus spreekt erover in 1 Korinthe 12. Gaven die bedoeld zijn om de gemeente te bouwen en om elkaar te dienen.
Maar laten we er opnieuw erg in hebben dat de duivel rondgaat als een briesende leeuw, zoekende wie hij zou mogen verslinden. Dat briesen kan ook heel sluipend en versluierend zijn. Ineens is daar de vijand en hij bespringt de gemeente. Juist als het zo goed mag gaan in de gemeente komt hij de vrede verstoren. Soms door de meest kleine dingen die als de bekende vosjes de wijngaard bederven. De gemeente is geen triomferende gemeenschap, maar een strijdende.
Eenmaal zal de aarde getooid zijn met vrede en gerechtigheid, zoals een weiland wuivend vol pinksterbloemen.  Voortdurend is er het gevecht tussen vlees en Geest. Wat kan het soms geesteloos toegaan in de gemeente.

Pinksterbloem
En dan is er de derde cirkel, de brede verbanden van de maatschappij, van de wereld, van de natuur. Het is ongelooflijk, maar er zijn plaatsen en tijden waarin iets van Pinksteren zichtbaar wordt in die derde cirkel. Politieke leiders belijden hun geloof in Jezus Christus en worden Zijn getuigen door de Geest van vrijmoedigheid.
Maar als er is er één gebied is waar de tegenkrachten zichtbaar en tastbaar aanwezig zijn dan is het wel dat brede terrein van de volkeren en wat er gebeurt. Hoe het toegaat in het milieu, in Gods natuur. We zouden een eindeloze lijst van voorbeelden kunnen opsommen over de pijn die geleden wordt en het kwaad dat bedreven wordt. Paulus spreekt niet voor niets over het zuchten en kreunen van de schepping in Romeinen 8. Het lijkt soms alleen maar erger te worden. Denk maar aan Koninginnedag.
Maar dit alles neemt niet weg dat het Pinksteren geweest is. Pinksteren kwalificeert de pijn die er is als de pijn van een barende vrouw (Rom. 8:22). Haar pijn is niet zinloos, maar doelgericht. De Geest Zelf zucht met de zuchtende schepping mee (Rom. 8:26). Net zo lang tot de schepping is wedergeboren. Dan wordt de schepping verlost van alle ellende en alle nood. Dan komt het rijk van de Geest, het rijk van de Zoon, het rijk van de Vader.
Als kind stond ik eens stil bij een bloem, een pinksterbloem. Hij bloeide al voor het Pinksterfeest. Na een week kwam ik weer. De bloem was weg, niet meer te vinden. Ja, zo gaat het na Pinksteren.
De bloem valt af, maar het Woord van de Geest van Christus bestaat tot in eeuwigheid. En de aarde zal eenmaal getooid zijn met vrede en gerechtigheid, zoals een weiland wuivend vol pinksterbloemen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen