Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Roepen door de Geest

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Roepen door de Geest

Meditatie: Romeinen 8:15

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Wanneer de Pinkstergeest doorwerkt in het hart van zondaren, dan worden ze door God aangenomen tot Zijn kinderen. Daarbij brengt de Geest ook het hart van de mens tot de volle overgave en leert roepen: Abba, vader!

'… maar gij hebt ontvangen de Geest der aanneming tot kinderen, door Wie wij roepen: Abba, Vader!'

In de bovengenoemde tekst komt opnieuw de tegenstelling openbaar tussen vlees en Geest. Paulus schrijft: De Heilige Geest is niet een Geest die je aan de aarde vasthoudt, die je verbonden houdt aan de zonde. Maar deze Geest maakt je ervan los en maakt je tot kinderen van God. Je zou het zo kunnen zeggen: Door de Heilige Geest word je in plaats van kind van de duivel een kind van God. Dat is dus het werk van de Geest. Het is door de Geest dat mensen geadopteerd worden door de Vader, zodat ze ook in de volle rechten mogen delen. Adopteren betekent dat alles volgens de wet is geregeld.
Wij zijn zondaren volgens de wet van God. We moeten omkomen, verloren gaan, omdat die wet ons allemaal verdoemelijk stelt voor God. Maar aanneming tot kinderen betekent dat ook alles volgens de wet van God weer goed is. Immers, het is door het geloof dat we deel krijgen aan het werk van Jezus. Dan is alles weer goed.

Koninklijk kind
Dat is dus werk van de Heilige Geest. Die Geest overtuigt ons van zonde, en dat wij het eeuwige oordeel waard zijn. Die Geest legt ook in het hart dat we weer kind zijn van deze Vader. En die Geest leert ons dan ook roepen: Abba, Vader! Papa, lieve Vader. Het is de Geest die je laat zien dat je genade nodig hebt. Dat je een schuldig en doemwaardig mensenkind bent. Het is de Geest die je brengt aan de voeten van de Heere Jezus. Het is de Geest die het bevindelijk in je hart legt: Ja, ik ben een koninklijk kind, door de Vader bemint. Ik mag Zijn kind weer zijn. 'Genade rijk en vrij, die poort staat open ook voor mij.'

Meest innig
In die naam Abba, Vader, liggen de diepste roerselen van Gods liefde en barmhartigheid. In die naam ligt de hoogste liefde en trouw van de Heere. Met die naam wordt ook de meest innige gemeenschap verwoord. Hoe dicht mag een zondig mensenkind naderen tot de troon der genade. Wat een diepe verwondering ligt in deze Naam opgesloten, als een zondaar dat leert roepen.
Roepen is hier niet hard uitroepen. Het is een uitspraak uit een hart dat vol is van Hem. Het is een intens biddend uitspreken, wat ook fluisterend kan. Of als een zucht van liefde en overgave uit het hart. Roepen kan soms in de Bijbel ook een zucht om behoud en redding zijn. Het verwoordt die diepe behoefte van een mensenkind om de Vader te mogen kennen en liefhebben.
Hoe wonderlijk en heerlijk, die Vadernaam. Abba. Nee, dat is niet zomaar een gedachteloos uitspreken van deze Naam, want dan kun je het misschien beter laten. Maar in die stille verwondering: Ik mag door genade Zijn kind weer zijn. Heere, Vader, lieve Vader, wat bent U goed voor mij, arme zondaar.

Durven
Zou u dat durven? Spreekt u die Naam zo wel eens uit: Abba, lieve Vader. U durft dat niet? Dat is te hoog? Of te diep? Maar kijk dan eens: de Geest leert het toch. Het gaat hier om die Pinkstergeest, die geen Geest van dienstbaarheid is tot vreze. Die Geest wil ons bevrijden van de zonde. Omdat Hij ons Christus leert zien en Hem centraal stelt. Hij wil ons optrekken naar de Vader toe. De Geest wil het leren.
Dan mag je alles ook bij de Heere uitspreken. Vader, ik durf U geen Abba te noemen, maar leert U het mij. Want zo gaat immers die Geest met onze geest getuigen dat wij kinderen Gods zijn. De Geest richt de roep van ons hart op de Heere. Op die Vader, die zelfs Zijn Zoon over had om ons te redden. Die Geest richt onze geest op Hem.
Door de Pinkstergeest wordt de vadernaam ontsloten. Omdat door het offer van Jezus het hart van de Vader is ontsloten. Zo brengt de Geest ons verder. Zo getuigt Hij met onze geest. Wat daarmee precies wordt bedoeld is niet helemaal duidelijk, maar het heeft alles te maken met dat intieme heerlijke werk van de Heilige Geest. Wanneer een zondaar zo roept om die lieve vadernaam, werkt de Geest dat verder uit in het hart.
Daarvoor is nodig een open Woord en gevouwen handen. Daarvoor is nodig een stil worden voor God in de binnenkamer, opdat de Geest door het Woord de ruimte krijgt om het ook echt duidelijk te maken: Kind van God!

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 18 juni 2009

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

Roepen door de Geest

Bekijk de hele uitgave van donderdag 18 juni 2009

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's