Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Neerdalen op Sinaï

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Neerdalen op Sinaï

Bergen in de Bijbel [3]

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Op de Sinaï wil de Heere neerdalen om Zijn volk, nog maar net op weg van Egypte naar het beloofde land, te ontmoeten. Een kale, dorre berg, die Sinaï of Horeb. Wat heeft Israël daar te zoeken?

Het zal niet de laatste keer zijn dat de God van Israël Zijn heerlijkheid toont bij mensen die in dorre streken zwerven. Als Hij daar Zijn voetstappen zet, is er zegen. Hoor ik geen dichter zingen van zijn verlangen naar God in een land, dor en mat? Hemel en aarde raken elkaar op deze plaats. De HEERE komt af op de berg (Ex. 19:11). Doet Hij dat niet altijd bij het komen tot mensen: afkomen, neerdalen, Zich neerbuigen? Dat maakt het ook alleen maar des te verwonderlijker. God, Die neerdaalt tot mensen. Hoe bestaat het? Wat beweegt Hem? Als ik Hem nu nog halverwege tegemoet was gekomen, maar daarvan is geen sprake.

Majesteit
Het moet een ontzagwekkend gebeuren geweest zijn, daar op de berg. Ga maar na: een noodweer breekt los, de berg beeft. Wie hem aanraakt, wordt gedood. Met klem moet Mozes het volk oproepen om zich te heiligen. Alles wijst op Zijn majesteit en heiligheid. Geen wonder dat de schrijver van de Hebreeënbrief het heeft over brandend vuur, donkerheid, duisternis en onweer.
Het is waar dat er naast de wetgeving ook sprake is van een verbondssluiting. Ook moeten we er niet overheen lezen dat de HEERE zo meteen de Tien Geboden laat voorafgaan door de bekende woorden: ‘Ik ben de HEERE, uw God, die u uit Egypte uitleidde.’ Toch blijft evenzeer staan dat het gebeuren op de Sinaï ontzagwekkend is. Israël heeft reden om te huiveren vanwege Zijn heiligheid en zich in ootmoed voor deze God neer te werpen.
Wie is deze God, de God van Israël? Deze vraag is voor het volk bij de berg van de grootste betekenis, zoals dat trouwens ook bij ons in 2009 het geval is. Het godsbeeld dat we hebben, is bepalend voor het kerkelijk en geestelijk leven. Hier vallen wezenlijke beslissingen. Toen hij nadacht over het kennen van God, zei Luther eens: 'Hij doodt en maakt levend.'

Flets
Zonder de huiver voor Gods heiligheid en de scherpte van Zijn wet wordt het evangelie een flets, zielloos en weinig zeggend geheel. Is er niet de hele kerkgeschiedenis door het gevaar dat de scherpte van de wet en dan ook de weergaloze heerlijkheid van het evangelie worden uitgehold en afgevlakt? Elke generatie heeft te leren door Woord en Geest wie God is, opdat we onszelf niet tevreden stellen met een vervormd en verwrongen beeld van God.
Het zou een vergissing zijn als we het ervoor hielden dat de notie van Gods heiligheid beperkt is tot het Oude Testament. Jezus geeft ons kristalhelder onderwijs als Hij in Zijn gelijkenissen spreekt over de verloren zoon en de tollenaar in de tempel. Bij beide is te zien wat het betekent om te huiveren voor Gods heiligheid. Zoals de Reformatie wet en evangelie weer hun bijbelse plaats heeft gegeven, zo heeft ze ook de verhouding Oude en Nieuwe Testament weer op orde gesteld. Voor de prediking en het geloofsleven in alle eeuwen van kardinaal belang.

Bemoediging
Bij het neerdalen op de Sinaï komen dus Gods heiligheid en majesteit aan de dag. Tegelijk is deze ontmoeting van God met Israël erop gericht dat bij het volk geloof en bekering worden gewekt. Er is hier dan ook niet alleen sprake van Zijn heiligheid. De God die Zich hier hult in donkerheid en onweer, is dezelfde als die zo meteen tot Israël zegt: ‘Ik ben de HEERE, uw God, Die u uitgeleid heb …’
Wat een machtige bemoediging voor allen die door Christus tot Hem leren gaan. Het mag waar zijn dat Hij Zich meer dan eens bekendmaakt als de God wiens ‘machtige arm neerslaat’ (Luther), Hij is ook de God die in de andere Middelaar – groter dan Mozes – redt en Zijn genade schenkt. Wie God leert kennen, de eeuwen door, waar en wanneer ook maar, die leert Hem kennen als de Heilige en Barmhartige. En dit: Mozes, die op de bevende berg God ontmoet, wijst heen naar Hem die groter is dan hij, Christus.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 september 2009

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

Neerdalen op Sinaï

Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 september 2009

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's