GLOBAAL BEKEKEN

In Weergave, blad van de stichting Gave, noemt ds. G.D. Kamphuis uit Amersfoort buitenlandse christenen ‘een zegen voor de kerk’:

‘Het is hun onbevangenheid, geloofsvertrouwen en overgave aan God, die zij zo spontaan onder woorden kunnen brengen. Tijdens een kerkdienst daagde ik onze klassieke gereformeerde bondsgemeente eens uit om ”ja” en “amen” op de preek te roepen. Niemand reageerde. Totdat er spontaan een stem van achter uit de kerk klonk: een buitenlandse broeder. Voorzichtig begonnen ook onze Nederlandse bezoekers mee te doen. Dat is de vrucht van die ene asielzoeker.’
Kamphuis ervaart dat de aanwezigheid van buitenlanders de kerk enorm goed doet. ‘Ik dank God dat Hij de vensters opent. Maar al te vaak zijn onze ramen beslagen. We kunnen enorm op onszelf gericht zijn en Zijn wereldwijde werk makkelijk uit het oog verliezen. Gods gemeente is veel breder, dieper en omvattender dan een paar blanke Nederlanders uit de middenklasse.’
Kamphuis roept de gemeente op om zich niet alleen met woorden, maar ook met daden in te zetten voor buitenlandse christenen. In tegenstelling tot hun broeders en zusters gaat hun geloofsbeleving vaak gepaard met lijden en vervolging. Zo noemt hij het voorbeeld van een Pakistaanse vader en moeder met vier dochters, die het azc werden uitgezet. Zijn voormalige kerk in Amstelveen-Buitenveldert bood een toevluchtsoort, omdat de kosterswoning boven de kerk leegstond. ‘Die hadden we om financiële redenen ook kunnen verhuren. We kozen er echter voor om het gezin daar op te vangen. Inmiddels zijn ze verhuisd naar Canada, waar ze een permanente verblijfsvergunning hebben.’

Een ander voorbeeld: ‘De oudste zoon van Amer uit Jemen werd vermoord toen hij in de bergen uit de Bijbel las. Amer zelf vluchtte naar Nederland. Negen jaar later werd hij in Nederland herenigd met zijn vrouw en twee andere zoons. Nu heeft hij een plekje in de gemeente. Door deze mensen krijgt “lijden om Jezus wil” een gezicht.’ De les? Kamphuis heeft ontdekt dat God zijn gemeente oefent in praktisch christen-zijn. ‘Herbergzaamheid is een belangrijke les die we hebben geleerd. Zoals die familie die een vluchteling een slaapplek bood. (…)’

‘Heiligverklaring niet alleen rooms’, schrijft dr. K. van der Zwaag in Protestants Nederland naar aanleiding van de heiligverklaring van pater Damiaan in oktober:

• In 1995, naar aanleiding van zijn zaligverklaring, vroeg het bisdom Honolulu een 'stukje Damiaan' terug. De paters van de Heilige Harten in Leuven haalden uit het graf het doosje met zijn rechterhand. Damiaans rechterhand werd herbegraven in het lege graf op Molokai. Het bisdom Honolulu betreurde echter dat Damiaans rechterhand niet gemakkelijk te aanbidden is, omdat deze zich bevindt op een moeilijk bereikbaar schiereiland. De komst van een relikwie naar de kathedraal, in het centrum van Honolulu, zou de aanbidding van Damiaan op Hawaii een stuk gemakkelijker maken.
Hawaii krijgt van de Leuvense paters nu een stukje van de rechterhiel van Damiaan. De paters hebben de relikwie bij de heiligverklaring in Rome overhandigd aan de paus, die hem op zijn beurt meegaf aan Larry Silva, de bisschop van Honolulu. Je wrijft je ogen uit wat er aan de hand is met deze relikwieënverering. Zijn we terug in de Middeleeuwen? De spreekwoordelijke 'paap in ons hart' verhindert ons om te snel een oordeel te vellen.

• In historische kring is momenteel een onderzoeksproject gaande naar 'heiligen en helden'. Ook protestantse heiligen, inclusief bevindelijken, komen daarbij langs. Er is niets mis met mensen die een charismatische persoonlijkheid bezitten en die hun leven in zelfopoffering hebben gegeven, zoals pater Damiaan.
Daarin vertonen zij zelfs het beeld van Christus. Maar de cultus van verheerlijking als 'bijzondere' mensen, ja heiligen, drijft christenen snel weg van Christus als bron van heiligheid. Dan worden heiligen middelaars, die God van de troon stoten.
Ook protestanten kennen soms hun heiligen die hun status gekregen hebben door bijzondere belevenissen, bevestigd door een congregatie van eigen keurmeesters. Alleen gebeurt dit niet via mediacampagnes, maar binnenshuis in de kerken. Bladen belichten bijzondere attributen en anekdotes van deze 'heiligen'. De mondelinge overlevering zorgt voor de rest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen