Heb ik genade in je ogen?

M et een aantal mensen dachten we tijdens een toerustingsmoment na over gastvrijheid in de gemeente. We lazen het prachtige gedeelte uit Genesis 18 nog een keer waarin Abraham op een bijzondere manier zijn gastvrijheid voor drie aan hem voorbijtrekkende vreemdelingen laat zien. Een van de deelnemers wees ons op het woord genade in deze tekst. We kwamen tot de conclusie dat de zin die Abraham uitspreekt naar zijn gasten, ‘indien ik genade gevonden heb in uw ogen...’, de kern is van de gastvrije houding die God van ons vraagt.

Het is dus niet de vraag of de gast genade vindt in onze ogen, maar precies andersom. Zonder een oordeel te geven over de ander treden we hem of haar tegemoet en bieden onszelf aan, leggen we de mogelijkheden die we hebben voor hem of haar neer, waarbij de gast de eer krijgt om er wel of niet gebruik van te maken.

Stel je voor dat we op die manier gaan kijken naar een nieuw kind dat op de drempel staat van ons jeugdwerk: Heb ik als persoon, genade gevonden in jouw ogen om een poosje met je op te trekken en iets te laten zien van wie Christus is? Denk je eens in dat we op die manier niet alleen elke gast die onze kerk binnenkomt met die houding tegemoet zouden treden, maar ook elkaar. Onhaalbaar? Alleen voor bijzonder ingewijden in het geloof ? Alleen voor mensen met de gave van de gastvrijheid?

Vreemdeling

Het bijzondere van gastvrijheid in de Bijbel is dat het woord gastvrijheid helemaal niet zoveel in de teksten voor komt. En waar dat wel zo is, worden alle gelovigen zonder uitzondering nogal resoluut opgeroepen om gastvrij te zijn. Kort maar krachtig. Je zou kunnen zeggen dat gastvrijheid een basishouding is die God van ons eist. Dit komt in het Oude Testament steeds haarscherp naar boven in de opdrachten die God aan het volk Israel geeft. ‘Zorg voor de vreemdeling, wees gastvrij, want jullie zijn zelf vreemdelingen geweest in een vreemd land.’ God wijst ons als gelovigen op het feit dat we zelf van binnen uit horen te weten wat het is om ergens niet thuis te zijn en afhankelijk te zijn van de gastvrijheid van anderen.

Glashelder is dit in het bovengenoemde verhaal van Abraham. Hij was zelf vreemdeling, een zwerver.

Hij ervoer dagelijks aan den lijve dat hij een vreemde was in een vreemd land en afhankelijk van de ruimte die anderen hem gaven. In die zin zou het voor ons als gelovigen niet zo moeilijk hoeven zijn om dat vreemdelingschap van binnen uit te kennen. We zijn hier te gast en wat we hebben is te leen.

Beeld van God

Als je dat tot je door laat dringen en de Geest het in je leven onderstreept, ga je anders kijken naar jezelf. Je wandelt meer bescheiden door het leven en stelt je afhankelijk op. Je gaat dan ook anders kijken naar de mensen die je in je leven tegenkomt. Gastvrijheid werkt zon-

In het najaar van 2009 heeft de HGJB haar nieuwe diaconale HGJB-project gepresenteerd: ‘Gewoon gastvrij’. Door inhoudelijke bezinning en concrete actie willen we gemeentebreed nadenken over de betekenis van gastvrijheid als onderdeel van het

getuigend christen-zijn. De kerk op het Indonesische eiland Java (GKTJU, een projectpartner van de GZB) houdt ons daarbij de spiegel voor. In een serie van drie artikelen staan we stil bij: 1. de inhoudelijke lessen over gastvrijheid vanuit de kerk op Java, 2. de doorvertaling van het bijbelse woord gastvrijheid naar onze gemeenten, 3. de mogelijkheden voor gezinnen om door middel van een gastvrije levensstijl betekenis te hebben voor anderen.

Dit laatste artikel is geschreven in samenwerking met de Zondagsscholenbond, de Vrouwenbond en de Mannenbond (Werkgroep Educatief Beraad).

der aanzien des persoons. Ongeacht wie de ander is, of hij gelooft of niet: je ziet in hem het beeld van God de Schepper. Daarom kijk je in de eerste plaats niet naar waarin je met de ander verschilt, maar waarin je op de ander lijkt. De ander is een mens met dezelfde behoeften en dezelfde verlangens als jij. Je bent zelfs bereid om je eigen behoeften opzij te zetten in het belang van de ander.

Bewust

Uiteraard betekent dat niet dat we een ander over ons heen moeten laten lopen. Abraham is ook hierin onze vader in het geloof. Hij kiest er zelf bewust voor om tijdens de siësta op de drempel te gaan zitten.

Hij is beschikbaar. Hij gaat actief op de voorbijgangers af. Hij weet exact wat hij wel en niet kan aanbieden aan deze mannen en weet het zo als aanbod voor te leggen dat de mannen bijna onbeschaamd zouden zijn als ze weigerden. Abraham weet daarbij ook waar hijzelf wel en niet goed in is. Blijkbaar kan Sara veel beter brood bakken dan hij. Hij schakelt anderen bij zijn gastvrijheid in. Bij gastvrijheid laat je de ander toe in jouw leven: hij of zij mag zomaar in jouw wereld binnenkomen. Daarbij bied je aan wat je zelf in huis hebt: jouw gaven en mogelijkheden. Je bent dus gastvrij op een manier die bij je past en je schakelt hierbij anderen in.

In de gemeente van onze Heere Jezus Christus mogen wij op die manier in Zijn naam gastvrij zijn.

Bewust op die plekken aanwezig zijn waar we vreemdelingen en voorbijgangers tegenkomen. Actief op mensen toestappen, inleven en weten wat de gemeente wel en niet aan hen kan bieden. Weten welke gastvrije mogelijkheden de verschillende gemeenteleden hebben.

Identiteit

Het oorspronkelijke Griekse woord voor gastvrijheid betekent letterlijk ‘liefde voor het vreemde’. Deze liefde is van nature niet groot, maar toch stel je je er, vanuit de zelf ervaren liefde van Christus, voor open. In de ontmoeting met iemand die anders is dan jij, ligt namelijk ook de mogelijkheid om te laten zien wie je bent en wat je drijft. Daarom is gastvrijheid voor een christen bij uitstek dé manier om kleur te bekennen. Door jouw aanwezigheid krijgt het evangelie – vaak onverwacht – de kans om zich te verspreiden. Mensen zullen daarin iets van de identiteit van de gemeente van Christus ontdekken. Hierbij is gastvrijheid niet een opstapje om vervolgens de ander het evangelie te vertellen, maar is gastvrijheid in zichzelf een opdracht en een kracht die God wil gebruiken.

Zegen

Gastvrijheid is dus geen optie voor meer sociale leden van de gemeente die goed zijn in maaltijden bereiden of mensen aanspreken (zet hen vooral ook in), maar vooral een houding van elke gelovige. Vanuit die basishouding zal God ons verrassende zegeningen schenken.

Abraham ontving van de drie vreemdelingen een bijzondere en ongelofelijke zegen. Daardoor werd hij weer tot zegen voor alle volken wereldwijd. Wij geloven in deze zelfde God. Een God die door mensen heen werkt en Zich verrassend bekendmaakt. Al ziet de ander er op het eerste oog misschien niet aantrekkelijk of als een engel uit, je beseft op grond van wat in Hebreeën 13:2 staat dat iedere gast van God gegeven kan zijn. God komt ons op een ongedachte manier in de ander tegemoet. Dit moet ons als gemeente stimuleren om op een verwachtingsvolle manier de ander die ons pad kruist, gastvrij nabij te zijn. De ander de eer geven alsof we onze Heiland Zelf ontmoeten.

Concreet

Gastvrijheid is een geesteshouding die tot uiting komt in concrete vormen. Het is een vorm van genadig zijn. Gastvrijheid is tastbare en voelbare genade. Een open huis, een bed om te rusten, eten en drinken, aandacht en respect. Help ouderen en jongeren in de gemeente zo als christen te leven. Met vallen en opstaan, struikelend gastvrij achter Jezus Christus aan.

Kees Zeelenberg

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen