Feest van Christus’ Geest

Als de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, waren zij allen eendrachtig bijeen.

W ie van het Pinksterfeest leest, kan eigenlijk niet anders dan toegeven dat het om een ongrijpbaar gebeuren gaat. De wonderlijke verschijnselen die de uitstorting van de Heilige Geest begeleiden, ontgaan uiteindelijk onze waarneming. Er was een geluid als van een krachtige stormwind (vs.2); en er waren tongen als van vuur (vs.3). De toegestroomde mensen waren dan ook ontzet toen zij door die eenvoudige mensen uit Galilea in hun eigen talen werden aangesproken (7 en 12). Wonderlijke verschijnselen dus, waarin de kracht van de Heilige Geest zich bijzonder manifesteerde.

Toch doet het tekort aan het pinksterfeest als wij het zouden laten bij de ene constatering dat het om een ongrijpbaar gebeuren zou gaan. Dat maakt de preek van Petrus duidelijk.

Paaspreek

Wie de preek van Petrus leest, zal het opvallen dat hij nauwelijks over de Heilige Geest spreekt. Natuurlijk, op het verwijt dat zij dronken zijn, vertelt hij dat het hier gaat om de uitstorting van de Heilige Geest. Maar wie verder leest, ziet dat het vervolgens niet zozeer over de Heilige Geest, als wel over Jezus gaat. Jezus, de Man uit Nazareth, die de menigte zich nog maar al te goed zal herinneren als de Man die allerlei wonderen en tekenen deed. Nu, deze Jezus, zo ver-

telt Petrus, is niet alleen gekruisigd (vs.23), maar ook opgewekt (24, 31, 32), ja, verhoogd door de rechterhand van God (33). Deze Jezus, zo be-

sluit Petrus zijn preek, is de lang voorzegde Christus. Petrus’ pinksterpreek is dan ook met recht wel eens een paaspreek genoemd.

Grootste schok

Concreter kan het niet. En de grootste schok wordt dan ook niet veroorzaakt door het zien van al die wonderlijke gebeurtenissen – natuurlijk, de mensen waren er diep van onder de indruk –, maar is het gevolg van de preek van Petrus, zijn paaspreek. Want toen zij hoorden dat de gekruisigde Jezus degene was die door God was opgewekt, ja was opgevaren ten hemel, werden zij verslagen van hart. Letterlijk staat er dat hun hart werd doorspiesd. Zij waren ronduit verbijsterd door wat zij hoorden. Zo indringend was de uitwerking van het door Petrus gesproken woord.

Betekenis

Nogmaals, concreter kan het niet. Deze mensen die door Petrus verantwoordelijk worden gehouden (‘jullie’, vs.23) voor de kruisiging van Jezus, realiseren zich wat zij de Messias hebben aangedaan. Op hun vertwijfelde vraag wat hen dan te doen staat, houdt Petrus hun het Evangelie voor: de bekering, de doop tot vergeving van zonden en

de gave van de Heilige Geest (vs.38). De uitwerking is er ook naar. Want wie vervolgens leest van het leven van hen die het geloof aannamen, de eerste

christelijke gemeente, kan alleen maar diep onder de indruk zijn van de onderlinge gemeenschap die Lukas ons tekent. Een gemeenschap die wordt gevoed door de blijdschap over de verkregen verlossing in Jezus Christus. Het is daarom dat zij zo volharden in de leer van de apostelen, het delen van de goederen, de onderlinge maaltijden en de gebeden.

Spoor

Het is de preek van Petrus die ons als kerk vandaag nog steeds de weg wijst. Natuurlijk, de gebeurtenissen daar en toen in Jeruzalem hebben een uniek karakter; de omstandigheden zullen altijd weer anders zijn. Maar in de prediking draait het nog altijd om die concrete Christusverkondiging. Deze Jezus, gekruisigd, opgestaan en opgevaren. Deze Jezus, de Christus, in Wiens bloed onze zonden zijn gereinigd. Het is in die verkondiging dat de Heilige Geest Zijn spoor trekt – soeverein, maar onmiskenbaar.

B.A. Belder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen