Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

GLOBAAL BEKEKEN

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

GLOBAAL BEKEKEN

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Er is niets nieuws onder de zon. In De Wachter Sions (Geref. Gem. in Ned.) schreef N. Verdouw over ‘Meegesleept worden’. Hij laat een jongere aan het woord:

“Ik vind al die oranjevoorbereidingen ook onzin. Dat dwaze gedoe in het stadion en voor de televisie keur ik beslist af. Het gaat mij alleen om het spel. Dát vind ik mooi en knap. Ik blijf daar nuchter bij. Afgoderij? Daar herken ik me niet in.” Jouw opmerkingen doen mij denken aan de vriend van de bekende Augustinus (354-430): Alypius. In die tijd had je het wagenrennen en de gladiatorengevechten waarvoor de Romeinen ‘uit hun dak’ gingen. Er is niets nieuws onder de zon. Brood en spelen toen. Brood en spelen nu. De ‘stadions’ waren afgeladen vol. Dezelfde sfeer als nu bij het WK. Alypius had daar een afkeer van, maar een paar vrienden voerden hem ‘met vriendschappelijk geweld’ naar het amfitheater. Alypius zei: “Je kunt mij daar wel naartoe slepen, maar ik zal niet meedoen. Ik zal die spelen de baas zijn.”

Wat schrijft Augustinus in zijn Belijdenissen?

“Toen ze er gekomen waren, bruiste alles van ontzaglijk genot. Hij hield de deuren van zijn ogen gesloten. Hij verbood zijn geest om tot zulke grote boosheden te komen. Och, had hij ook zijn oren maar dichtgestopt.”

Maar Alypius hoorde een vreselijke schreeuw. Nieuwsgierig keek hij op. En… binnen de kortste keren werd hij meegesleept. Augustinus beschrijft het: “en hij was niet meer dezelfde als toen hij gekomen was. Hij was één van de massa. Hij keek toe, hij schreeuwde, hij ontvlamde. Hij deed mee met de waanzin, anderen meetrekkend daarin.”

Op dinsdag 6 juli hoopt ds. T.T.J. Pleizier (Langerak Z.H.) in Utrecht te promoveren op een Engelstalig proefschrift met Nederlandse samenvatting onder de titel ‘Gelovige betrokkenheid in het luisteren naar preken’. Promotor prof. dr. F.G. Immink. We feliciteren de promovendus van harte met de voltooiing van deze studie en wensen hem een goede promotiedag. Enkele stellingen:

• ‘Gelovig betrokken raken is een sociaal-religieus proces dat aanvangt in de religieuze ontvankelijkheid van de hoorder (stadium 1), bestaat uit het verblijven in de preek als de godsdienstige wereld (stadium 2), en werkt als een actualisering van het geloof van de hoorder (stadium 3).’

• ‘In het luisteren verblijft de hoorder in de wereld van het geloof die in de preek wordt geprojecteerd. Dit verblijven in de preek bestaat uit drie processen: ervaren, waarnemen en identificeren.’

• ‘Typen van christelijk geloof waarin de vraag naar ‘Gods plan met jouw leven’ centraal staat, getuigen van een egocentrische spiritualiteit. De Bijbelse gedachte van het verbond draait om ‘Gods plan voor de redding van de wereld’.’

• ‘De evolutiebiologie doet meer recht aan het klassiek theologische onderscheid tussen staat der rechtheid (posse non peccare) en staat van de glorie (non posse peccare), dan populaire orthodox-christelijke voorstellingen van Adams volmaaktheid.’

• ‘In de uitleg van Christus’ nederdaling in de hel vat de Heidelbergse Catechismus de hel niet op als een locatie, maar als een toestand van het menselijke bewustzijn.’

• ‘Elke generatie gelovigen heeft het recht om de Psalmen te kunnen zingen in de eigen taal. Wanneer elke tien jaar 20 procent van het Psalter nieuw wordt berijmd, wordt voortgaande vernieuwing normaal zonder dat het collectieve liedgeheugen elke keer verdwijnt. Kerkleiding die opkomt voor de Psalmen in de eredienst maar zich niet actief inzet voor het recht van jongeren op een verstaanbare en zingbare psalmberijming, is haar gezag op dit onderwerp kwijt.’

• ‘Dopen is onteigenen. Een predikant die een doopdienst afstaat aan een collega om een kleinkind te kunnen dopen, verleent geen collegiale geste, maar verliest de katholiciteit van Christus’ kerk uit het oog en versmalt de doop tot een familieaangelegenheid.’

v.d.G.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 24 juni 2010

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

GLOBAAL BEKEKEN

Bekijk de hele uitgave van donderdag 24 juni 2010

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's