Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Sprado, jongeren en hokjes

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Sprado, jongeren en hokjes

EEN VOORTREFFELIJK WERK [3, IN LEERDAM]

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Nog maar nauwelijks heb ik in september 1972 het kersverse regiokantoor van de HGJB in Schoonhoven betrokken of twee jeugdouderlingen uit Leerdam staan op de stoep om te komen praten over het jeugdwerk ter plaatse. Een man van een jaar of 45 en een veel jongere broeder.

Een voortreffelijk werk [3, in Leerdam]

D e oudste doet het woord. ‘We hebben in onze gemeente redelijk bloeiend jeugdwerk, maar we zouden graag iets aan kadervorming doen. We kregen een folder van de HGJB waarin staat dat er regionaal cursussen worden gehouden. Alleen, in onze gemeente ligt het allemaal niet zo eenduidig, dus wij zouden graag een plaatselijke cursus opzetten. Kan dat? ’

Bond en confessioneel

Het wordt een boeiend gesprek op die ochtend aan de Korte Dijk in het oude Zilverstadje. Het jeugdwerk in Leerdam blijkt niet aangesloten bij de HGJB. Er zijn volgens de broeders duidelijk twee stromingen in de gemeente: bonders en confessionelen. In het jeugdwerk loopt dat allemaal door elkaar en dan is het moeilijk om je aan een bepaalde richting te binden.

De vraag is of er, buiten lidmaatschap van de HGJB om, een cursus kan worden gehouden en de hamvraag is hoe mijn opstelling zou zijn. Er mag geen propaganda voor de HGJB worden gemaakt. Het moest gaan om inhoudelijke zaken. Aldus de oudere broeder. Ik merkte dat de jongere zich wat ongemakkelijk voelde.

We worden het eens. Er zou begin 1973 een plaatselijke cursus worden gehouden. Daarvoor wordt in grote lijnen een programma geschetst, de verdere inkleuring zou later plaatsvinden. ‘Het moet wel open zijn wat modaliteit betreft’, verzekert senior me bij het weggaan nog eens.

Ik schaam me…

Twee dagen later belt jeugdouderling junior me op. ‘Mijnheer Terlouw, met Sprado uit Leerdam. Hebt u even tijd voor me? Ik kom nog terug op ons gesprek deze week. Ik schaam me zoals we hebben zitten haspelen en onderhandelen over modaliteiten, over bond en confessioneel enzo. Ik ben nog maar pas jeugdouderling en daarom heb ik gezwegen, maar ik vind dit echt erg. Mij staat maar één ding voor ogen en dat is kinderen en jongeren in Christus leren geloven. In Hem ligt hun behoud en met Hem moeten zij het leven in en door. Dat moet ze bijgebracht worden op de clubs. Ik hoop dat uw cursus die geest zal ademen.’ Het wordt een telefoongesprek van bijna een uur en we krijgen een sympathie voor elkaar die later verder zou uitgroeien. Vol vertrouwen gaan we beiden de cursus tegemoet.

Begin van een traditie

De cursus wordt een succes, om het maar wat werelds te zeggen. Een goede en trouwe opkomst, vier avonden lang, goede gesprekken met de leidinggevenden, een goede sfeer. Sprado heeft de leiding en opent de avonden altijd met Schriftlezing en een kort en trefzeker meditatief woord. Het gebeurt nogal eens dat we samen napraten. Stukje bij beetje wordt me duidelijk dat deze jonge broeder een diepgelovige man is, die een tere omgang met de Heere kent en niets in zijn leven zonder Hem op touw zet. Tegelijk heeft hij een fijn gevoel voor kerkelijke situaties en verhoudingen tussen mensen onderling. Dat is de gemeente zeer ten goede gekomen en de jongeren in het bijzonder. Grote moeite blijft hij houden met de kerkelijke hokjes en de consequenties daarvan. De cursus van 1973 is de eerste in een lange traditie. Zeven jaar lang ben ik voor een soortgelijke training in deze gemeente geweest. Na mijn vertrek uit Zuid-Holland is de traditie nog voortgezet.

Andere Sprado’s

In de jaren dat ik in de gemeente Leerdam kom, volgen er tussen Joop Sprado en mij heel wat gesprekken. Na mijn vertrek uit de provincie ontmoet ik hem niet meer. Wel lees ik later een overlijdensbericht van hem. Hij is niet oud geworden.

Er zijn meer Sprado’s. Tientallen, misschien wel honderden jeugdouderlingen en jeugdleiders heb ik in de loop van de jaren ontmoet die dezelfde passie hadden en hebben van Joop Sprado: jongeren tot Christus brengen. Prachtig dat onze trouwe God tot op de huidige dag zulke mensen inzet in Zijn eeuwig Koninkrijk. Paulus heeft gelijk: het ambt van ouderling is een voortreffelijk werk.

A.J. Terlouw

Volgende week de laatste bijdrage in deze serie: Nomen Nescio te Rockanje.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 14 oktober 2010

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

Sprado, jongeren en hokjes

Bekijk de hele uitgave van donderdag 14 oktober 2010

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's