Iedere week drie preken

David Martyn Lloyd-Jones werd op 20 december 1899 geboren in Cardiff, gelegen in Zuid-Wales. Zijn vader was een congregationalist en zijn moeder een anglicaanse. Religie had niet zo’n grote plaats in zijn opvoeding. Hooguit was er sprake van anglicaans victorianisme. De ietwat teruggetrokken en begaafde jongeman werd medisch student en kreeg op den duur een succesvolle plaats in een van de beroemdste ziekenhuizen te Londen, namelijk in het St. Bartholomew’s of kortweg genoemd ‘Barts’. Zijn vooruitzichten waren daar zo uitstekend dat hij ongetwijfeld een briljant medicus zou zijn geworden.

Bekering en roeping
In deze periode kwam er een radicale verandering in zijn leven. Hij begon een prediking te zoeken die zijn hart aansprak. Zonder plaats en tijd te kunnen noemen en zonder veel zichtbare emoties, onderging deze zeer intelligente jongeman een diepgaande bekering. Christus werd zijn leven. Ongeveer gelijktijdig met deze ingrijpende verandering in zijn leven voelde hij zich ook geroepen zelf prediker te worden. Na een grote persoonlijke worsteling nam hij op 27-jarige leeftijd het besluit zijn medische studie op te geven. Een salaris van 1500 Engelse ponden per jaar met een vooruitzicht tot 5000 ponden per jaar als medicus wisselde hij in voor een salaris van 225 ponden per jaar. Op 20 december 1926 werd hij predikant te Aberavon in Wales in een gemeente van het methodistische type. Een bepaalde vooropleiding was niet vereist en werd door Lloyd-Jones ook niet begeerd. Dit tekende deze traditie, maar tevens de man, die evenals C.H. Spurgeon in de eeuw daarvoor via zelfstudie dan toch maar een brede en sterke ‘grip’ kreeg op de theologie van de Reformatie en van het puritanisme en in zekere zin ook wel op die van zijn eigen tijd. Niet voor niets wist hij zich later sterk geïnspireerd door Spurgeon en werd ook hij na zijn dood, evenals deze, de ‘laatste der puriteinen’ genoemd. Bijna twaalf jaar was Lloyd-Jones prediker in Aberavon, waar hij in zekere zin een opwekking meemaakte. Daarbij verdient het wel opmerkelijk te worden genoemd dat zijn prediking in deze methodistische sfeer nauwelijks emotioneel kon worden genoemd, maar wel sterk bijbels-inhoudelijk en recht op de man af. Door zijn zeer existentiële manier van bezig zijn, raakte hij ten slotte oververmoeid en besloot hij het pastoraat te Aberavon neer te leggen.

Naar Londen
Juist in deze tijd nodigde de in die tijd bekende prediker van de Westminster Chapel in Londen Dr. Campbell Morgan hem uit in de Westminster Chapel te preken. Deze ‘Chapel’ dichtbij Buckingham Palace zou de plaats geworden waar dr. D. Martyn Lloyd-Jones dertig jaar lang het Evangelie zou verkondigen aan een schare van 1500 tot 2000 kerkgangers per zondag, nadat dr. Campbell Morgan hem had gevraagd co-pastor (associate minister) te worden. De Westminster Chapel was toen een van de grootste nonconformistische gemeenten in Londen en aldus de plaats geworden, van waaruit de invloedssfeer van Lloyd- Jones zich zou uitstrekken over heel Engeland, Wales, Schotland en in zeker opzicht ook in ons land. De begintijd was niet gemakkelijk, omdat deze vooral gekenmerkt werd door oorlogsomstandigheden. De Westminster Chapel werd een toevluchtsoord voor ‘alle man (en vrouw) die bitter bedroefd was’ en een ‘doorgangshuis’ voor militairen, verpleegsters en studenten en allerlei lieden die kortere of langere tijd in Londen verbleven. Dr. M. Lloyd-Jones heeft hier dertig jaren lang zeer intensief gewerkt en dan vooral gepreekt. Iedere week had hij drie preken voor te bereiden, één met een sterk evangelisatorische spits voor de zondagmorgen en één met sterke nadruk op het leerelement voor de zondagavond, en ten slotte nog een preek voor de vrijdagavond waarin een heel bijbelboek werd behandeld. Tijdens zijn dertienjarig ‘emeritaat’ publiceerde hij vele van deze ‘bepreekte’ bijbelboeken, zoals de Brief aan de Romeinen en die aan de Efeziërs. Toen Lloyd-Jones op 1 maart 1981 overleed, was hij meer dan vijftig jaar prediker geweest. Deze halve eeuw is dan in hoge mate bepalend geweest voor het Engelse ‘evangelicalisme’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen