Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Apostel van de twintigste eeuw

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Apostel van de twintigste eeuw

Martyn Lloyd-Jones [4, slot], zijn calvinisme

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

De Doctor had wat meer consequent calvinistisch mogen zijn of worden en Calvijns visie, op zowel de onzichtbare als op de zichtbare kerk, mogen handhaven.

Ondertussen raakte Lloyd- Jones niet alleen in de problemen met de ‘kerkelijke evangelicals’ maar ook met de ‘evangelischen’ buiten de Kerk van Engeland. Prediking behoorde voor Lloyd-Jones tot de evenwichtige taak van de kerk en behoorde niet zo af en toe meer aandacht te krijgen in campagnes. Hij distantieerde zich fel van dit ‘geïsoleerde preken’. Hij nam dan ook radicaal afstand van de wereldwijd en ook in Engeland toegejuichte evangelisatiecampagnes van Billy Graham. Een persoonlijke ontmoeting met deze bekende Amerikaanse evangelist in zijn ‘vestry’ (consistorie) in de Westminster Chapel kon er dan net nog mee door, maar meer beslist niet. Ook de plaats van de muziek bij deze campagnes achtte hij in toenemende mate gevaarlijk. Zelfs sprak hij van een demon of singing (zangduivel). Deze moest leiden tot ongewenste psychologische effecten. Daar kwam nog bij dat er zich op den duur een ‘leergeschil’ leek aan te dienen ten aanzien van de verzegeling met de Heilige Geest.

Verzegeling
De Doctor leerde dat de verzegeling met de Heilige Geest der belofte (vgl. Ef.1:13) niet onmiddellijk behoefde plaats te vinden na het geloven. Integendeel: daar kon een langere of kortere tijd tussen zijn. Volgens hem was de verzegeling met de Heilige Geest van de gelovige dan ongeveer hetzelfde als de doop met de Heilige Geest als een van nu voortaan intensief verstaan en belijden van het persoonlijk verkregen heil (vgl. The Life of Joy). Daarbij distantieerde hij zich weer fel van de ‘doop met de Heilige Geest’, zoals deze werd verstaan, beleden en ‘gepraktiseerd’ bij de diverse pinkstergroepen. Daar was voor hem te weinig ‘leer’ en te veel ‘Geest’. Hij meende voor zijn visie op de verzegeling met de Heilige Geest steun te vinden bij de puriteinen, maar liet daarbij Calvijns visie onbesproken. Ongetwijfeld had dit te maken met zijn puriteinse achtergrond en ‘piëtistische’ instelling. Maar zonder dit zelf te willen of dit zelfs maar te onderkennen, gaf hij op deze wijze toch weer een voedingsbodem voor de door hem afgewezen ‘heiligingsbeweging’. Daarbij komt nog zijn visie op Romeinen 7:14-26 over de ‘tweemens’ bij Paulus. Volgens Lloyd-Jones gaat het hier over Paulus vóór zijn bekering. Dit verraadt een overwoekering van de rechtvaardigingsleer door de wedergeboorteleer. Wel moet erbij worden vermeld dat hij hier later enigermate op teruggekomen is door een en ander meer als zijnde discutabel in het midden te laten. Maar ondertussen werd ook hier een poort opengezet voor ‘evangelisch gedachtegoed’.

Eigenheid
Al met al nam de Doctor een geheel eigensoortige plaats in op het grensgebied van calvinisme en evangelicalisme. Hij was enerzijds te veel calvinist om ‘evangelisch’ te zijn en anderzijds te veel ‘evangelisch’ om calvinist ‘pur sang’ te zijn. Als de vele vertaalde werken van dr. Martyn Lloyd-Jones onder ons in brede kring gelezen en in zekere zin met huid en haar ‘verslonden’ worden, dan moet men niet de huid gaan verkopen voor de beer geschoten is. Met andere woorden, dan moet men eerst zijn ‘calvinisme’ goed in beeld hebben voordat men dit ‘evangelisch’ gaat verkopen. Want de Doctor was meer ‘calvinistisch evangelical’ dan ‘evangelisch calvinist’. Voor alles ging het Martyn Lloyd- Jones om de eer van God. De cultus rond zijn persoon wees hij pertinent af. Alleen in het laatste jaar van zijn leven werkte hij volledig samen met zijn biograaf. Sommigen hielden hem voor de apostel van de twintigste eeuw. Een ‘geïsoleerde markante figuur’ was hij zeker. Zoal niet ‘de’ dan toch ‘een apostel’ van de twintigste eeuw voor de Engelstalige wereld en in zekere zin ook wel voor ons. Dan moet de Doctor niet worden geannexeerd, maar gelieerd worden aan de Reformatie en haar authentieke getuigenis in theologisch en persoonlijk opzicht. Alleen zó mag dr. Martyn Lloyd- Jones ook voor ons nog spreken nadat hij is gestorven op 1 maart 1981. Dertig jaar geleden rouwde Engeland opnieuw, net als bij het verscheiden van Charles Haddon Spurgeon, om het verlies van één van haar grote zonen.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 24 februari 2011

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

Apostel van de twintigste eeuw

Bekijk de hele uitgave van donderdag 24 februari 2011

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's