Er gaat niets boven Groningen

Er zijn maar weinig landen ter wereld waar de noordelijke provincies zich in een hoog nationaal aanzien mogen verheugen. In Frankrijk, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk wijst men het noorden niet snel aan als centrum van bestuurlijke en economische bedrijvigheid bij uitstek. In Israël werd eertijds bepaald niet hoog opgekeken tegen het noordelijk gelegen Galilea. En in Nederland ligt de situatie al niet veel anders. Ook bij ons is sprake van een onverholen superioriteitsgevoel in de Randstedelijke provincies ten overstaan van onze noordelijke regionen. Dit superioriteitsgevoel beperkt zich overigens niet tot economie en cultuur, maar is helaas ook in de kerk waarneembaar.

Toen de Protestantse Theologische Universiteit (PThU) vorig jaar besloot haar activiteiten in Utrecht, Leiden en Kampen te beëindigen, baarde dat besluit opzien. Voor de keuze om Kampen te verlaten kon nog wel enig begrip worden opgebracht, maar dat de opleiding van de Protestantse Kerk uit Utrecht en Leiden vertrok, stuitte op veel onbegrip. En dit onbegrip werd nog aanzienlijk versterkt toen bleek dat, naast de Vrije Universiteit in Amsterdam, voor Groningen als tweede vestigingsplaats werd gekozen. Wat heeft de Protestantse Kerk te zoeken in dat ‘Galilea der heidenen’?

Vaak blijft van superioriteitsgevoelens weinig over als de grond waarop het zich meent te kunnen baseren beter in ogenschouw wordt genomen. Zo heeft bij goede beschouwing de Rijksuniversiteit Groningen de PThU veel te bieden: een gezonde theologische faculteit die internationaal zeer hoog staat aangeschreven, een universitair beleid waarin de theologie niet naar de rand van het wetenschappelijk bedrijf wordt gedrongen en een bloeiend studentenleven waarin de christelijke studentenverenigingen prima gedijen. Voor de theologisch geïnteresseerde leek springen bovendien de studies naar de boekrollen van Qumran en het christelijk cultureel erfgoed in het oog.

Al met al kunnen toekomstige dienaren des Woords van onze Protestantse Kerk veel profijt hebben van deze nieuwe duplex-ordo met de Groningse universiteit. Daarbij valt ook niet te versmaden als theologiestudenten, afkomstig uit andere delen van ons land, iets meekrijgen van de typische Groningse cocktail van zelfbewustzijn en zelfrelativering, magistraal verwoord in de slogan: ‘Er gaat niets boven Groningen.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen