Laagvlieger

De eerste jaren hebben mijn vrouw en ik ds. B. Schroten niet van nabij meegemaakt. We woonden toen op Goeree- Overfl akkee. Enkele preken die we horen, spreken ons aan. Eenvoudig, direct en persoonlijk zijn kernwoorden voor onze indrukken. Van familie horen we al gauw: ‘We hebben het goed getroffen. Een dominee die dicht bij de mensen staat, bij de gewone man en voor ieder een boodschap heeft.’

Diepe indruk
In november 1971 overlijdt mijn moeder plotseling. Ds. Schroten leidt de begrafenis met een overdenking naar aanleiding van Psalm 103:15-17. Zijn woorden maken diepe indruk op ons als allernaasten, maar ook op andere aanwezigen. Zelfs degenen die kritisch zijn, getuigen ervan dat deze woorden het Woord laten spreken in de volle omvang. Enerzijds de mens die stof is, anderzijds de goedertierenheden des Heeren. Een oom van me, voor wie het niet gauw diep en ernstig genoeg was, zegt later tegen me: ‘Dat ventje sprak alleen vanuit de Bijbel, dat is altijd goed…’

In huis en tuin
Mijn vader blijft letterlijk verweesd en verslagen achter. Maar hij ondervindt veel steun van ds. Schroten. De eerste twee maanden na moeders overlijden komt hij wekelijks bij hem. Zijn bezoeken zijn tweeërlei. Was vader in de schuur of in de tuin, dan wilde hij met de dominee naar binnen. ‘Nee’, zei Schroten, ‘we wisselen dat af. De ene keer kom ik voor een gewoon praatje en dan blijven we in de tuin. Een andere keer kom ik binnen en dan lezen we ook uit de Bijbel en bidden we.’ Vader was een gesloten man, maar vier jaar later in 1975, als hij in het ziekenhuis ligt en daar ook sterft, blijkt hoezeer zijn geestelijk leven in gesprek met Schroten is open gebloeid. Tegen ons sprak hij er nooit over, we hoorden het via de dominee.

De strik brak los
In 1976 vertrekt dominee Schroten. Na voor een aantal beroepen te hebben bedankt, weet hij zeker dat hij naar Bunschoten moet. Het valt hem en zijn vrouw niet gemakkelijk Langerak te verlaten en de gemeente zegt onomwonden het predikantsechtpaar erg te zullen missen. Ongewild doet zich bij de afscheidsdienst in juni een wat komische situatie voor. Voor de dienst wordt een psalmvers gezongen. Dat gaat gewoon op volgorde van het psalmboek. Aan de beurt is Psalm 124 het vierde couplet, waarvan enkele regels luiden:
W’ ontkwamen haast des vogelvangers net,
den lozen strik, tot ons bederf gezet:
De strik brak los, en wij zijn vrij geraakt.
Slechts enkele fijnproevers merken de humor op.

Groei en bloei
Het gaat goed in Bunschoten. Er is veel werk. Ds. Schroten pakt het allemaal systematisch op. De vruchten blijven niet uit. De kerkgang neemt toe, er komt kringwerk, het jeugdwerk breidt zich uit en in het pastoraat bereikt de nieuwe dominee veel mensen van allerlei slag. Voor ieder heeft hij een boodschap en persoonlijke aandacht. Maar het allerbelangrijkst is dat de Heilige Geest werkt in de gemeente. Ons gezin heeft dan nog steeds contact met de familie Schroten. Op een zaterdag staan we in de groentetuin, zijn grote hobby. We komen in gesprek over het predikantschap. ‘Adri, ik ben niet zo’n hoogvlieger’, zegt hij op een gegeven moment. Er schiet me een gevat antwoord te binnen: ‘Dat klopt, Berend, je bent een laagvlieger en daarom houden de mensen van je. Je komt dichtbij hen doordat je zo laag vliegt.’

Donker en toch licht
In 1990 openbaart zich een ernstige ziekte. Diverse behandelingen volgen. Even lijkt het beter te gaan, maar de kwaal komt terug en op 10 december 1991 komt Berend Schroten Thuis. Een donkere tijd voor hem, zijn vrouw en kinderen. Donker ook voor de gemeente van Bunschoten die van hem houdt. Maar ook licht, omdat deze Verbi Divini Minister, in al zijn verdriet en strijd om los te moeten laten, blijmoedig getuigt van de hoop die in hem is. Zo gaat hij in, in de eeuwige rust, op de leeftijd van nog maar 51 jaar. De rouwdienst, geleid door ds. W.H. van Kooten, is één groot getuigenis. Het hele dorp is in rouw. Buiten spreek ik verdrietige mensen die spontaan zeggen: ‘We zijn niet van zijn gemeente, maar hij was wel van ons! Daarom zijn we zo bedroefd…’


Ds. B. Schroten werd geboren in 1940. Hij diende de gemeenten Langerak (1969) en Bunschoten (1976) tot aan zijn overlijden (1991).

Volgende week tot slot in deze serie: ds. W. Dankers.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen